یک سال بعد از رفتن امام آمده بود: ۱۳۶۹/ سالی که تکنوکراتهای سرمست، اسب زین میکردند به توبره کشیدن خاک انقلاب را.../ و این بار شاید نوبت خامنهای بود که بگوید: «یارانم در گاهوارهاند»/ و قهقهه توسعهچیها را به لبخند صبر و حکمتش هضم کند.