یکی از مشکلات سینمای ایران، «از غورگی، مویز شدن» است، به این معنی که کارگردانان جوان، هنوز برادری را ثابت نکرده به عشق «خاص» جلوه کردن و مولفنمایی به حیطههایی ورود می کنند که هنوز آمادگی آن را ندارند