اسکندر فیروز را نهتنها پدر شکار فروشی به اتباع خارجی بلکه باید پدر مؤسسه میراث پارسیان دانست و همین شده که هر جا اسمی از فیروز میآید، شاهد تلاش برای مظلوم جلوهدادن محکومان امنیتی محیط زیستی هستیم.
آیا باید قائل بود که هنوز شالوده سازمان حفاظت محیط زیست و تفکرات غالب بر سیاستهایش به نوعی از همان کانون شکار ایران نشات میگیرد؟ سازمانی که خارج شدنش از نفوذ ذینفعان شکار مستلزم تحولاتی اساسی است.