ایران و آمریکا هر دو، سالهاست لیستِ بلند بالایی از گِله ها و شکایت ها را تهیه کرده اند و مدام مفاد آن لیست را به یکدیگر متذکر می شوند.
مسئله مذاکره و رابطه با آمریکا، آن روزها بخشی از مباحث جاری در سطح نخبگان و رسانه ها بود.
با آنکه آمریکا، به بهانه نابودی القاعده، طالبان و برقراری امنیت در افغانستان به این کشور حمله کرد اما تا سالها بعد همچنان عده زیادی از افغان ها دلیل هجوم آمریکا را نمیدانستند.
در آن سالها، طالبان برای شروع، نظم و امنیت را به قندهار همیشه در آشوب برگردانده بود. امنیت قندهار شهرتی شد برای فتح دیگر شهرها.
بن لادن، ماری بود در سبد بازیگوشی های آمریکا که حالا دیگر افعی شده بود و مهارش سخت.
نخستین سوالی که آمریکایی ها بعد از دیدن تصاویر حمله از تلویزیون و خواندن روزنامه ها داشتند این بود که چرا ما ؟
اگر قرار باشد که ملتی نگران آسیب های مخرب این بیماری مسری باشد، مطمئنا ایران در انتهای آن جدول خواهد بود.
کاش آمریکایی ها هم به رسانه ها، اصلا همان رسانه های غربی، اجازه می دادند تا روز بعد از حمله موشکی سپاه، از پایگاه نظامی شان، با همین کیفیت گزارش تهیه کنند.
تا به این لحظه که دوستان اصلاح طلب دولت حاضر نشدند حتی کوچک ترین حرکت جدی و تاثیرگذار در راستای تایید ضدیت های اخیر روحانی و ظریف با آمریکا و غرب بردارند.