به گفته دکتر صادقی، بخش عمده بودجههای پژوهشی به جای آن که بر اساس اولویتهای علمی و نیازهای جامعه تخصیص یابد، بر اساس دوری و نزدیکی حزبی-سیاسی توزیع می شود و منتفع اصلی آن «رانتپژوهان» هستند.