به نظر نگارنده، یکی از اصلیترین سیاستهای رسانهای دشمنان نظام ایجاد خشونت و فضای به شدت قطبی و عصبی است. یعنی نباید فراموش کنیم که گاهی ادبیات این گونه رسانهها حتی از محتوای پیامهایی که ارسال میکنند مهمتر است و شاید یکی از اهداف مهم اینها، رواج دادن همین ادبیات است! میدانیم که این همان کاری ست که به عنوان مثال در سالهای منتهی به جنگ داخلی سوریه انجام دادند. به طوری که بسیاری از طیفهای اجتماعی و مخصوصا قومیتهای نژادی و فرقه های مذهبی، به درجهای از خشم و انزجار از دیگران رسیده بودند که فقط یک جرقه کوچک لازم داشتند تا این عصبیت و نفرتها فواران کند و تبدیل به گلوله های تیربار و خمپاره شود...