اولویت و فوریت خانه‌تکانی در دولت

به گزارش حلقه وصل: محمد ایمانی در یادداشتی نوشت: دولت، پیشانی مدیریت کشور در اولویت بندی و حل مشکلات است. کسانی که اولویت ها را جا به جا می کنند، یا کشور را ناتوان از حل مشکلات نشان می دهند و آدرس دشمن را می دهند، خیرخواه دولت نیستند، ولو این گونه وانمود کنند. رحمت خدا بر شهید بهشتی که فرمود من تلخی برخورد صادقانه را بر شیرینی برخورد منافقانه ترجیح می دهم.

امیرمومنان (ع) پس از ماجرای صلح تحمیلی با معاویه، به شرح ماجرا پرداخت. در میانه کلام حضرت، مردى گفت ما را از قبول حكمين نهى کردى و سپس، اجازه دادى. نمی ‏دانيم كدام بهتر بود؟. حضرت دست بر روى دست زد و فرمود هذا جزآء من ترك العقدة. اين جزاى کسی است كه امر محکم را ترک کند. در این هنگام، اشعث بن قیس (سر دسته خوارج، عامل تحمیل حکمیت)، با ژستی خیرخواهانه  گفت يا امير المومنين! اين سخن، به ضرر و خلاف مصلحت توست، نه به نفع تو! کسی که موجب دودستگی در لشکر خودی شده، جنگ پیروز را مغلوبه ساخته و تهدید ها را افزایش داده بود، دوباره از مصلحت دم می زد! تاریخ می گوید امام (ع)، نگاه تندی به اشعث کرد و فرمود: تو چه مي فهمی چه چیز به ضرر من است يا نفع من؟ لعنت خدا و لعنت کنندگان بر تو باد ... کسی که شمشير دشمن را به سوی قوم خود راهنمائي کند و مرگ را به سوي آنها بکشاند، سزاوار است نزديکانش، او را دشمن بدارند و دیگران، از او در امان نباشند. (خطبه ۱۹ نهج البلاغه).

مسئله دشمن، این جناح و آن جناح نیست. آمریکا و انگلیس ۷۱ سال قبل با کودتا، دکتر محمد مصدقی را به زیر کشیدند -دیکتاتوری پهلوی را احیا کردند- که کراوات می زد، تحصیلکرده غرب بود، به آمریکا اعتماد داشت و به معترضان درباره فعالیت مشروب فروشی ها می گفت من برای پیاده کردن احکام اسلام نیامده ام، بلکه آمده ام فقط نفت را ملی کنم. آیا غرب، همین ناسیونالیست سکولار را تحمل کرد؟ در همین چند دهه اخیر، از مرحوم هاشمی گرفته تا دولت های خاتمی و روحانی، چقدر کوشیدند به اعتماد سازی یکسویه با آمریکا و اروپا بپردازند و حتی کوتاه بیایند. نتیجه، چیزی جز عهدشکنی و وقیح تر شدن غرب بود؟ گفت و گوی تمدن های آقای خاتمی را با جنگ تمدن ها به سخره گرفتند و ایران را محور شرارت نامیدند و تهدید به حمله اتمی کردند! در حالی که آقای روحانی می گفت اوباما را بسیار مودب یافته و بیشترین اعتماد را در واگذاری امتیازات برجامی نشان داد، دولت اوباما وقاحت را به نهایت رساند و ضمن اینکه برجام را زیر پا می گذاشت و شرکت ها را از همکاری با ایران می ترساند، معاون سیاسی دفتر روحانی را که به عنوان نماینده ایران در دفتر سازمان ملل معرفی شده بود، تروریست نامید و ویزا نداد!
 شیطان بزرگ و دنباله هایش را چند بار دیگر باید آزمود؟ در حالی که غرب مطلقا بی اعتنایی می کند، برخی چنین تلقین می کنند که آماده تعامل است! نه تحقیرهای برجام و پسا برجام را به یاد می آورند؛ و نه این که دولت های اروپایی حتی حاضر نشدند انتخاب آقای پزشکیان را تبریک بگویند و دولت سرکوبگر آمریکا مدعی شد انتخابات ایران را به رسمیت نمی شناسد! ابراز شیدایی یکطرفه برای مذاکره با دشمن عهد شکن و ضمنا اصرار بر جزع و فزع و اظهار درماندگی در مقابل او، از سر سفاهت و بی غیرتی است،

یا نفوذ زدگی؟ رضوان خدا بر سردار سلیمانی که مهر ماه ۱۳۹۵ درباره خوارج جدید گفت: «در خط مقدم جنگ نباید دو صدا بلند شود و کسانی بگویند دشمن نیست، دوست است. خوارج، محصول ترویج همین نگاه بودند. اگر صاحب‌ منصبانی آدرس غلط دادند و در جامعه دو صدایی دشمن درست کردند، مرتکب خیانت شده‌ اند. کوچه دادن به دشمن، بدترین نوع خیانت است. ترویج فهم غلط از دشمن، حساسیت جامعه را از بین بردن و تفرقه درست کردن، خیانت است».

کسانی که القا می کند ما نمی توانیم، نه دوست بلکه دشمن دولت هستند. همان ها هستند که به اسم لغو تحریم ها و رونق اقتصاد، تحریم ها را دو برابر کردند و سپس آدرس تسلیم در برابر دولت ترامپ را دادند، در حالی که حتی آقای روحانی، مذاکره با جنین فرد عهدنشناسی را دیوانگی می نامید. ما ناتوان نیستیم. ما توانستیم صادرات نفت و رشد اقتصادی را پس از پایمال شدن برجام، احیا کنیم و واکسیناسیون موفق کرونا را  انجام دهیم. در همین دوران، کاهش نسبی تورم در دولت شهید رئیسی اتفاق افتاد و خودکفایی گندم احیا شد و حجم برخی ناترازی ها در مقایسه با دولت برجام، به میزان قابل توجهی کاهش یافت.

اگر عمیق تر به ماجرا نگاه کنیم، برخی مدعیان ادبیات نخ نمای مذاکره و دادن امتیاز، به امید لغو تحریم ها، همان هایی هستند که در بحبوحه قتنه ۱۳۸۸، گرای تحریم های فلج کننده را به دشمن دادند. خبر مستند روزنامه لس ‌آنجلس تایمز در تاریخ ۲۸ مهر ۱۳۸۸، هرگز از سوی هیچ یک از سران و دست اندرکاران فتنه سبز تکذیب نشد (و قابل تکذیب هم نیست)، آنجا که جان ‌هانا مقام آمریکایی می گوید: «مطمئناً پیامی که از گردهمایی اخیر فعالان اپوزیسیون ایران- که در میان آنها بعضی شخصیت ‌های نزدیک به رهبری جنبش سبز حضور داشتند- شنیدم، این بود که تحریم باید اعمال شود و باید هرچه شدید ‌تر باشد؛ تحریم ضعیف و یا تدریجی، فقط به رژیم امکان می‌دهد که خودش را تطبیق دهد. آنها گفتند تحریم برای اینکه مؤثر باشد، باید به صورت شوک‌ وارد شود که فلج کند و نه به صورت واکسن». چنین عناصری چگونه می توانند مدعی همراهی و حمایت از دولت و برداشتن تحریم ها باشند؟! برخی بازداشتی ها و محکومان فتنه نیابتی آمریکا و انگلیس و اسرائیل، چگونه توانستند به شورای راهبری کابینه و سپس دولت و معاونت راهبردی و... راه پیدا کنند؟ در بیان میزان سقوط برخی از این عناصر همین بس که یکی از آنها (فیاض- ز) اخیرا ضمن طعنه و کنایه به وزیر آموزش و پرورش آقای پزشکیان، به تمجید از محمد علی فروغی و علی اصغر حکمت (دو دولتمرد فراماسونر در حکومت جبار رضاخانی و سلسله جنبان برنامه های ضد فرهنگی انگلیس) پرداخت! چنین عناصری چگونه می توانند مشاورانی امین باشند و راه را از چاه نشان بدهند؟!

جا به جایی اولویت ها و ایجاد بن بست های ذهنی، نتیجه مشورت های نادرست است و بر همین مبنا، نیاز اول دولت، خانه تکانی در تیم مشاوران است. ببینید در این چهار ماه، جقدر درباره رفع فیلترینگ از پیام رسان های خارجی (بدون ملزم کردن آنها به پاسخگویی و رعایت قوانین ایران)، مخالفت با الزام قانونی حجاب، بزک کردن FATF ، و تکرار التماس آلود مذاکره سخن گفته شده، و چقدر مشکلات اقتصادی مردم و تولید کنندگان و فعالان اقتصادی در دستور کار بوده است؟ چقدر شوراهای اقصادی مربوط به مسکن و اشتغال و تولید و... فعال بوده اند و چقدر مثلا شورای عالی فضای مجازی و فیلترینگ برجسته شده است؟ اولویت بندی نامطلوب، کار را به جایی رساند که آقای محمد باقر نوبخت (رئیس سازمان برنامه و بودجه در دولت روحانی/ حامی انتخاباتی آقای پزشکیان) ۲۵ آذر ماه، ضمن ابراز نگرانی، خطاب به آقای پزشکیان نوشت: با وجود آگاهی حضرت عالی از سه سال فشار تورم بالای ٤٠ درصدی به مردم (ناشی از همبستگی نرخ تورم با نرخ‌های ارز آزاد و ترجیحی)، چرا اولویت مهار تورم در چنین شرایطی از دستور کار دولت شما خارج شده است؟.

نمونه دیگر، سخنان دکتر فرشاد مومنی (استاد اقتصاد/ حامی انتخاباتی آقای پزشکیان) است: ادعای کنترل رانت با سیاست های تورم زا، دروغ است... افزایش قیمت کالا های کلیدی به ازای هر یک واحد درآمدی که برای دولت ایجاد می کند، 3.5 برابر هزینه ها را افزایش می دهد... در شرایطی که تهدید خارجی وجود دارد و افراد غیرصادق و سیاسی کاری در کشورهای اطراف حضور دارند و اتصالات مشکوک هم به نظام سلطه دارند، نباید منابع استراتژیک ارزی را این میزان سهل انگارانه هدر دهید. همان ها که تا حرفی زده می شود، مانند یک فحش، از تعابیری مانند «سرکوب قیمت» و «قیمت دستوری» نام می برند، به روایت آقای دکتر نیلی، خودشان لحظه ای و دستوری به اسم بازار گرایی تصمیم گیری می کردند و بخشی از فاجعه هارا هم توضیح می دهد که چه مواردی را اصلا فکر نمی کردیم و اتفاق افتاد... اگر مقام مسئولی [وزیر اقتصاد] در جلسه غیر علنی مجلس می گوید افزایش نرخ ارز به نفع کشور است، این یک گزاره دروغ بزرگ است. این سیاست های تورم زا، بنیه تولیدی را میان تهی کرده است... برخی تماس می گیرند و می گویند چرا این موارد را به گوش رئیس جمهور نمی رسانید؟ یکی از مقامات کلیدی، درباره من و آقای دکتر راغفر گفته بود اینها قرار بود برای ما بودجه بنویسند، پیدای شان نشد! این حرف ها شرم آور است! حل و فصل مشکلات، صرفا از طریق یک برنامه با کیفیت امکان پذیر است. اگر بخواهید غیربرنامه ای، انفعالی، موردی و موضعی با مسائل روبرو شوید، شکست می خورید.

من این موارد را گفتم و قول و قرارهایی گذاشته شد، اکنون چهار ماه گذشته، حتی یک درصد از تعهداتی که دادند عینیت پیدا نکرده و از عزیزانی که تعهد کرده بودند، خبری نشد.

آقای پزشکیان اغلب، سخنرانی های خود را با این عبارت آغاز می کند: با درود به روان پاک بنیانگذار بزرگ انقلاب حضرت امام (ره)، به یاد شهیدان ‌مان و با آرزوی طول عمر با برکت برای مقام معظم رهبری. پایبندی به انقلاب و جمهوری اسلامی، باور رئیس جمهور محترم است. او بیانات امام و رهبری را تراز حرکت دولت می داند.

بر این مبنا، ضرورت دارد رهنمود های رهبر انقلاب در نخستین دیدار هیئت دولت چهاردهم (ششم شهریور ۱۴۰۳)ُ مجدداد در جلسات کابینه بازخوانی و بر مبنای آن، تحول و خانه تکانی در دولت اتفاق بیفتد:

یکی از شرایطِ کارآمدیِ کارگزارانِ دولت، این است که داشته‌ های خود را بشناسند،‌ ثروت های موجود را بشناسند، استعداد ها و ظرفیّت ها را بشناسند. بنده در این سال های طولانی با مسئولینی برخورد کرده‌ ام که نیروی انسانی کشور را نمی ‌شناختند، نیروهای طبیعی کشور را نمی ‌شناختند. یک مسئولی یک وقتی به من گفت که ما برای ساختن بزرگراه بایستی از مهندسین خارجی استفاده کنیم! امروز به دست جوان های شما، سرتاسر کشور بزرگراه و آزاد راه و مانند اینها ساخته شده؛ این نشناختن، عیب بزرگی است.

در تبلیغات آقای دکتر پزشکیان و اظهاراتی که گفته شد، رجوع به کارشناس ‌ها تکرار شده. بنده به این قضیّه‌ عقیده‌ راسخ دارم؛ بنده معتقدم که دولت ها وقتی که کار کارشناسی می کنند، حکمرانی‌ شان، خردمندانه و اندیشه‌ ورزانه خواهد بود، نه محفلی و رفاقتی و توصیه‌ ای... بنده تأیید و بر کار کارشناسی تأکید می کنم، منتها نکته ‌ای اینجا وجود دارد در انتخاب کارشناس، گاهی اوقات، ته ‌نشین ‌های ذهنیِ غلطِ یک کارشناس، با ادبیّات و لباس کارشناسی به میدان می ‌آید،

آن ‌وقت مشکل درست می کند و آن نظرات غلط حاکم بر ذهن آن کارشناس را یا خصوصیّات اخلاقی او را به شما تحمیل می کند. امیرالمؤمنین (علیه السّلام) در این زمینه توصیه دارند؛... با آدم ترسو مشورت نکن، از آدم بزدل نظر کارشناسی نگیر.

نکته‌ بعدی: رعایت اولویّت ها. ما وقت کمی داریم،‌ پول کمی هم داریم، کار زیادی هم داریم؛ ببینید اولویّت ها چیست. دو جور اولویّت داریم؛ چه اولویّت  کارهای زیرساختی و اساسی، چه اولویّت کارهای فوری. بعضی از اولویّت ها مربوط به مسائل فوری است، باید اینها را به صورت مناسبی حل کرد؛ مسئله‌ گرانی، تورّم و امثال اینها. بعضی از مسائل، مسائل زیرساختی است؛ اگر چنانچه امروز نکردیم، ده سال دیگر باید شروع کنیم.

به دشمن هم امید نبندید. حالا ایشان (رئیس جمهور) هم اشاره کردند، دیروز پریروز هم ظاهراً وزیر خارجه‌ محترم یک اشاره‌ای کرده بودند. ما به دشمن امید نبندیم؛ برای برنامه‌های مان منتظر موافقت دشمنان و کسانی که با ما [دشمنند نباشیم]؛ این منافات ندارد با اینکه آدم با همان دشمن در یک جایی تعامل هم بکند؛ مانعی ندارد؛ امّا امید به او نبندید، اعتماد به دشمن نداشته باشید.

آقای پزشکیان، منطق قرآن حکیم در تمایز ادبیات منافقان و مومنان را می شناسد. «وَإِذْ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا... وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَٰذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ  وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَتَسْلِيمًا». آنها که مردم را می ترسانند و برای دشمن، دست برتر تصویر می کنند، منافقند و حکم خداوند درباره آنها صریح است: هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قاتَلَهُمُ اللهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ. منافقین، دشمن هستند. خداوند آنها را بکشد؛ (از حق) به كجا بازگردانيده مى‌شوند؟.