راز امامزاده هفت‌دخترون

ماجرای این امامزاده شنیدنی است، اینجا زیارتگاه هفت دختر از نوادگان موسی‌بن‌جعفر(ع) است.

به گزارش حلقه وصل: محسن مهدیان در یادداشتی نوشت: محیط ساده و محقری است؛ شاید سرجمع قد و قواره‌اش یک فرش‌12متری است و یک ضریح کوچک و عاری از زینت‌های مرسوم زیارتی؛ با معماری قرنی و به‌جامانده از تهران قدیم. اینجا امامزاده هفت‌دخترون است، محله عودلاجان سابق و خیابان شهید مصطفی خمینی.

وارد امامزاده که شوی صمیمت و سادگی بنا عجیب دلنواز و چشمگیر است و تسکین‌دهنده‌ای معنوی. کفش‌ها را که به آستانه در می‌کنی، گویی از سختی و زمختی خیابان‌های اطراف کنده شده‌ای و با لطافت امامزاده آمیخته می‌شوی.
بانوان زائری که در گوشه‌ای دوزانو نشسته و مشغول دعا و مناجاتند، رونق این امامزاده‌اند. کنار در ورودی سماور کوچکی مهیای پذیرایی از زائران است، زائران خودشان چای‌ریخته و میل می‌کنند و سپس استکان را شسته و در محفظه قرار می‌دهند.

خادم پیر و خوش‌سیمایی با ادب و احترام به زائران خوش‌آمد می‌گوید. از گوشه همین اتاقک راه باریکی با سقف کوتاه و دالانی پرپیچ و خم با پله‌های فلزی تعبیه شده است که زائر را به سمت سرداب امامزاده راهنمایی می‌کند. عده‌ای نیز غرق شعف عبادت، در جوار قبر نشسته و مشغول خواندن زیارتنامه هستند. پیرمرد خادم هم بر صندلی تکیه‌زده و با اخلاصی روحانی، مرثیه حضرت خاتون و زهرای 3ساله کربلا را زمزمه می‌کند...

گویی همه‌‌چیز در این محفل رنگ و روی ظرافت و لطافت و ملاحت شهربانویی دارد اما حقیقت جلوه این هفت علیا مخدره را باید در قیامی مردانه جست.

ماجرای این امامزاده شنیدنی است، اینجا زیارتگاه هفت دختر از نوادگان موسی‌بن‌جعفر(ع) است. قبل از دوران صفویه که ایرانی‌ها با ترکمن‌ها در جنگ بودند، این هفت خواهر طالب مبارزه شدند و به‌جهت منع زنان از جنگ، لباس رزم مردانه پوشیدند و بر صورت نقاب زده و به میدان جنگ رفتند و به شهادت رسیدند و این راز بعد شهادت‌شان فاش شد که این 7رزمنده میدان‌دار، نسوان بودند.

هر هفت تن نیز در همین محله به خاک سپرده شدند و از آن‌روز این مکان تبدیل به زیارتگاهی شد که به حکم کراماتی که مردم دیده‌اند، ارج و قرب فراوانی یافته است اما زیبایی این زیارتخانه را باید فراتر از بنا و ضریح و حتی حاجت‌گرفتن‌ها دید.

این مردم خوب فهمیده‌اند کجا شمع روشن کنند و کجا پارچه گره‌بزنند. اینجا متبرک است به قیام. جهاد و مبارزه، چنان قدرت افسانه‌ای می‌بخشد که دست بلند‌کننده «علم‌الله» را در دست یدالله می‌گذارد و چنان دست کریمانه‌ای می‌بخشد که به دنیا حاجت زمینی دهد و در یوم‌الحسرت دست‌گیری حقیقی.

دفاع از خاک و دین و ناموس منبع درخشان و خروشان چنین قدرتی است. جلوه مستجاب‌الدعوه‌ای این هفت تن از قیام و جهاد و شهادت است و اما این همه برای اهلش نماد است و نشانه. جهت راستین و معنای حقیقی این امامزاده و امامزاده‌ها به سمت فرزندان معنوی «امامزاده انقلاب» است. از این معبر باید به بهشت فرزندان خمینی رسید. تک‌تک قبور شهدای انقلاب و دفاع‌مقدس متبرک و خاکشان دست‌گیر است، دنیایی و روحانی؛ تنها کافی است با اعتقاد قدم نهی و با جان و دل پیش‌آیی.