توفانِ آمریکایی در ایران با استفاده از هشتکِ شبکه‌های اجتماعی!

سرویس تلنگر- مهدی نوروزی: رسانه‌های فارسی‌زبان خارج‌نشین، تلاش می‌کنند تا با طرح مسائلی حاشیه‌ای و حساس، ضمن ایجاد حاشیه برای نظام، به اهداف ضدفرهنگی خود نزدیک شوند، این حواشی همچنین مردم جامعه و مسئولان کشور را مشغول به مسائل فرعی کرده و برای جامعه ایران، در برگیرنده هزینه و اصطکاک زیادی است.

برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته کشورهای غربی در شبکه‌های اجتماعی، به گونه‌ای مهندسی شده و دقیق صورت می‌گیرد که برای مخاطبین اینگونه تداعی می‌شود که این اقدامات به صورت خودجوش مردمی بوده و مسائل مطرح شده خواست اکثر مردم ایران است. آگاهی مردم کشورمان از اهداف دشمنان می‌تواند در ناکامی معارضین در دست‌یابی به اهداف‌شان مؤثر باشد.

یکی از راهکارهای دشمنان ایجاد موج‌های تبلیغاتی درخصوص برخی مسائل حاشیه‌ای در شبکه‌های اجتماعی است؛ رادیو فردا در گزارشی به بهانه حضور زنان در ورزشگاه، رسما در این تریبون دولتی آمریکا، اعتراف کرد که معارضین برای دستیابی به اهداف خود از فضای ایجاد شده در شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند.

امير مصدق کاتوزيان گزارشگر این رسانه معارض در ابتدای گزارش خود با اشاره به کمپین توییتری راه‌ افتاده توسط معارضین برای حضور زنان در ورزشگاه، به بیان نگرانی غربی‌ها از مسائل اجتماعی در ایران پرداخت.

در پیکار اینترنتی، نگران احساس پیروزی کاذب و عدم تلاش در خیابان‌ها هستیم

این رسانه آمریکایی که همواره خواستار بر هم زدن نظم اجتماعی ایران است، ابراز نگرانی کرد که ممکن است اینگونه اقدامات، احساس پیروزی کاذب را در پیکار تویتری و اینترنتی به مخاطب القا کند و جایگزین تلاش واقعی در خانواده و خیابان‌های ایران شود.

رادیو فردا به بهانه این گزارش در میزگردی با حضور سوده راد، کنشگر برابری جنسیتی، از بنیانگذاران وب سایت ماچولند و از سازمان‌دهندگان کارزار توفان تویتری در پاریس،‌ محبوبه عباسقلی‌زاده، مدیر تلویزیون اینترنتی زنان تی وی و از بنیانگذاران نخستین کمپین دفاع از حق ورود زنان ایران به ورزشگاه‌ها، در نیویورک و امیر رشیدی محقق سانسور و دسترسی به اینترنت در ایران ساکن نیویورک، به اهمیت و جایگاه جامعه مجازی در رسیدن به اهداف کشورهای غربی در جامعه ایران پرداخت.

سوده راد که از سازمان‌دهندگان کارزار توفان تویتری است، به رادیو فردا گفت: «توفان تویتری که در فضای مجازی برگزار می‌شود، معمولا‌ً‌ بین یک ساعت تا دو یا سه ساعت ادامه پیدا می‌کند و در آن محدوده زمانی، کاربران دنیای مجازی سعی می‌کنند به یک موضوع مشخص عکس‌العمل نشان دهند».

این فعال جامعه مجازی که با استفاده از بودجه‌های دولتی معارضین فعالیت می‌کند، تعیین هشتگ‌ها را یکی از موارد مهم در توفان‌های مجازی نام برد و گفت: «برای تویت هفته گذشته ما بیست جمله مختلف در نظر گرفته بودیم با هشتگ‌های مختلف. یکی از مهمترین جملاتی که روی آن تأکید داشتیم این بود که ما خواستار حضور آزادانه و امن همه زنان در ورزشگاه‌ها هستیم و این حق شهروندی هر انسانی است».

کارهای انجام شده با هماهنگی دوستانی در ایران انجام می‌شود که اگر بتوانند تجمعی برگزار کنند

سوده راد با اعتراف به هماهنگی عناصر ضدانقلاب داخلی با معارضین در توطئه‌های ضدفرهنگی غربی‌ها، گفت: «در مورد توفان تویتری در مورد حضور زنان در ورزشگاه‌ها، توفان اول و همچنین توفان دوم کاملا‌ً‌ با هماهنگی دوستانی در ایران انجام شد که اگر بتوانند تجمعی برگزار کنند و به هر حال دارند کارهایی هم در داخل ایران می‌کنند».

وی افزود: «توفان تویتری کاری را می‌کند که در دنیای واقعی خطرش خیلی بیشتر است. این کارهایی که در دنیای مجازی است، برای کسانی است که با فضای سرکوبی که در ایران برقرار است، اصلا‌ً‌ نمی‌خواهند درگیر فعالیت‌های مدنی شوند».

این کنشگر برابری جنسیتی که از بنیانگذاران سایت ماچولند است، با اعتراف به اینکه فمینیسم و برابری خواهی و جنبش‌های مدنی، جنبش‌های سیاسی هستند که می‌خواهند در سیاست‌ها تغییر ایجاد کنند، گفت: «واقعیت این است که در رسانه‌ هر از گاهی یک موضوعی بزرگتر از آن چیزی که به نظر ما واقعیت دارد، جلوه داده می‌شود و فضای مجازی این اجازه را می‌دهد که هر کسی که اصلا‌ً کنشگر نیست احساس کند که یک سهمی در این داشته که بخواهد صدایش را بالا ببرد، حتی اگر نخواهد در دنیای واقعی وارد تجمعات شود».

کاربران برای عدم شناسایی توسط دولت ایران از یک اسم دیگر استفاده کنند

سوده راد که می‌داند فعالیت‌های ضدفرهنگی دشمنان در فضای مجازی، علیه نظام بوده و در ایران جرم تلقی می‌شود، با فرافکنی، اقدام دفاعی ایران در برابر تهاجمات مجازی دشمنان را غیرعادی و نادرست دانست و به کاربران خود توصیه کرد که اگر فکر می‌کنند با نام کاربری شخصی خودشان نمی‌خواهند در این توفان‌ها یا کارها شرکت کنند، می‌توانند با یک اسم دیگر شرکت کنند.

گفتنی است به بهانه عدم امنیت کاربران، راه‌اندازان کارزارهای اجتماعی در شبکه‌های مجازی، با اسم‌های مختلف در برنامه‌های طراحی شده توسط خودشان شرکت می‌کنند و با این کار، آمار مخاطبان‌شان را بالا نشان می‌دهند.

وی در قسمتی دیگر از گفت‌وگوی خود با رادیو فردا، که نشان از پشتیبانی قوی معارضین از اینگونه تهاجمات در جامعه مجازی دارد، اعتراف می‌کند که برای توییت‌های آماده شده وقت زیادی صرف می‌شود و سعی شده توییت‌ها حقوقی بوده و کمتر تهاجمی باشد و بیشتر مطالبه محور باشد و در استراتژی‌ها سعی می‌کنیم برای عموم مردم باشد. برای طیف‌های مختلف از گروه‌های مختلف، چه سنی چه قومی چه جغرافیایی و همینطور جنسیتی.

سوده راد در ادامه در اهمیت استفاده از شبکه‌های اجتماعی می‌گوید: «این طور نیست که چون فعالیتمان اتمی شده یا چون دسترسی نداریم به فضایی دموکرات، پس بیاییم به فضای مجازی پناه ببریم. حتی در یک فضای دموکرات که حق انتخاب وجود دارد و خیلی‌ها که نمی‌خواهند تجمع کنند، نه به دلیل سیاسی بلکه هزینه وقت و جابه‌جاشدن‌شان از نظر جغرافیایی، بیشتر از حضورشان در اینترنت است و همان نتیجه را خواهد داشت».

باید با کاربران ایرانی در مورد اقسام حقوقی که در ایران ازشان سلب می‌شود، صحبت کرد!

این فعال اجتماعی مورد حمایت غرب، معتقد است که نباید از کنار پتانسیل‌های خیلی بزرگی که وجود دارد، عبور کرد و باید به کاربرهایی که در مورد جزییات زندگی‌شان در تویتر صحبت می‌کنند، چیزی راجع به برابری حقوق جنسیتی و چیزی راجع به انواع و اقسام حقوقی که الان ازشان در ایران دارد سلب می‌شود، صحبت کرد.

محبوبه عباسقلی‌زاده دیگر کارشناس این رسانه آمریکایی با اشاره به مهندسی بودن فعالیت‌های انجام شده در شبکه‌های اجتماعی و همزمانی آن با فعالیت‌های انجام شده در فضای واقعی گفت: «ما بدون اینکه بیاییم ضرورت حضور زنان در ورزشگاه‌ها را در فرهنگ جامعه درونی کنیم، نمی‌توانیم با حرکات یا روش‌هایی که در شبکه‌های مجازی هست، جنبش‌های جدی راه بیاندازیم. ضررش این است افرادی که احساس اعتراض دارند، با یک کلیک کردن یا با یک «ری‌پست» گذاشتن و تویت کردن، احساس کنند که فعالیت‌شان را انجام دادند و کلا‌ً‌ آن حس تغییر،‌ آن حس اعتراض و آن حس کنشگری با یک پست تخلیه می‌شود، بدون اینکه در فضای واقعی تاثیری ببینیم».

به دلیل نداشتن پشتوانه مردمی سنگرها را از دست می‌دهیم

مدیر تلویزیون زنان تی وی، علت افول جنبش‌های راه افتاده را این‌گونه بیان کرد که حضور رسانه‌ای‌شان بیشتر از آن چیزی هست که واقعا‌ً‌ وجود دارد.

 وی کمپین‌های مجازی شکل گرفته را وارث کمپین‌های دهه‌‌های پیش با سیاست‌های غلط دانست که بیشترین بهره را از رسانه می‌برد و افزود: «این گروهی که داخل ایران را سازماندهی می‌کند به طور مثال، برای اینکه در برابر منع حضور زنان در ورزشگاه‌ها مقاومت کند، از فضای سرکوب در ایران می‌گویند و بعد یکهو این را منتقل می‌کنند از یک اکت اجتماعی به یک اکت سیاسی و بعد هزینه‌اش را بالامی‌برند. هر روز هی عقب‌تر می‌رویم. سنگرها را یکی بعد از دیگری وا می‌گذاریم، به دلیل اینکه پشتوانه مردمی نداریم».

بازنشر پیام‌ها در شبکه‌های اجتماعی کمک به پخش صدای معارضین است

امیر رشیدی از فعالان رسانه‌های معارض که در آمریکا به مسئله سانسور در ایران می‌پردازد، اهمیت بازنشر پیام‌ها در شبکه‌های اجتماعی را بیش از مشارکت عمومی دانست و خواستار این موضوع شد که در ارزیابی کمپین‌ها به آمار بازنشر که نشان از این دارد که چه تعداد این پیام‌ها را دریافت کردند و صدا را شنیدند، دقت شود.

امیر رشیدی معرفی تعداد زیاد هشتگ را نقطه ضعف برخی توفان‌ها دانست و گفت: «ممکن بود هر کاربری از یکی از این هشتگ‌ها  استفاده کند و از آنجا که ما می‌خواهیم افراد را به یک نقطه مشترک برسانیم، یک مقدار شاید کار سختی باشد».

مشارکت کمپین‌ها پایین است حتی با موضوع س. م. خ!

این کارشناس جامعه مجازی در آمریکا با اشاره به کمپین «رسانه ... می‌شویم» که مدتی پیش، توسط معارضین سازمان‌دهی شده بود افزود: «کمپین‌های قبلی که در درون ایران اتفاق می‌‌افتاد، حتی کمپینی که برای آقای ... راه افتاد، تا قبل از اینکه خبر فوت خواهر ایشان اعلام شود که یک موج احساسی ایجاد کرد باز هم تعداد مشارکت‌ها پایین بود و‌ در روز اول طی ده ساعت، ده هزار لایک گرفت و در هفته دوم حدود چهل هزار».

وی گفت: فکر می‌کنم کمپین‌ها، در دنیای امروز نقش یک رسانه جدید را برای ما بازی می‌کنند. می‌توانم بگویم این رسانه‌ها توانسته‌اند بر رسانه‌های کلاسیک اثر بگذارند و به طبع آن روی دولت‌ها هم اثر بگذارند.

دولت آمریکا به مبلغان سیاست‌هایش در شبکه مجازی بودجه می‌دهد

این کارشناس رسانه دولتی آمریکا اعتراف کرد که، دولت آمریکا سال گذشته میلادی در مورد کشور اوگاندا که 37میلیون جمعیت دارد و 12درصد جمعیت آن از اینترنت و تلفن هوشمند استفاده می‌کنند، اعلام کرده است، کسانی که بتوانند در این کشور از طریق شبکه‌های اجتماعی، سیاست‌های دولت آمریکا را تبلیغ کنند سالانه یک چیزی حدود ۱۱۱ هزار دلار می‌پردازد.

این سخنان و اعتراف به برنامه‌ریزی برای کمپین‌های مجازی در کشورهای معاند و همچنین تلاش دشمنان برای استفاده از این شبکه‌ها برای رسیدن به اهداف‌شان، به وضوح میزان اثرگذاری شبکه‌های اجتماعی را نشان می‌دهد.

بهبود وجهه اسرائیل و رسمی شدن ازدواج همجنس‌گراها در آمریکا، مدیون شبکه‌های اجتماعی است

رشیدی با اشاره به این مطلب که رژیم اشغالگر قدس بعد از حمله به غزه، اعلام کرد به هر کسی که بتواند وجهه اسرائیل را در شبکه‌های اجتماعی بهبود ببخشد بورس تحصیلی می‌دهد؛ در مورد موفقیت این نوع کارزارها در مقیاس جهانی گفت: «بهبود پیدا کردن وجهه اسرائیل بعد حمله به غزه یکی از موفقیت‌های فعالیت‌های آنلاین بود. در مورد حقوق ال جی بی تی که امروز مرتب می‌شنویم در جایی مثل آمریکا ازدواج همجنسگراها رسمی و قانونی اعلام می‌شود. تمام اینها بخش‌های خیلی قابل توجهشان در همین شبکه‌های اجتماعی شکل گرفت».

وی که از فعالان کمپین یک میلیون امضاء در ایران بوده گفت: «نباید به این موضوع، به عنوان یک چیز مجازی نگاه کنیم و از طرف دیگر می‌خواهم روی این تاکید کنم که بحث رسانه است. ما الان داریم می‌بینیم که در دانشگاه‌ها دارند روی این بحث می‌کنند، به نام دیپلماسی دیجیتال. مثال خیلی قدیمی‌ترش، موقعی که من در ایران بودم و در کمپین یک میلیون امضا فعالیت می‌کردم تعداد خیلی زیادی از افرادی که در کمپین جذب می‌شدند، افرادی بودند که وب سایت کمپین را می‌دیدند. ایمیل می‌زدند و می‌گفتند ما می‌خواهیم بیاییم کار کنیم و دلمان می‌خواهد فعالیت کنیم».

گفتنی است کمپین یک میلیون امضاء سال 1385 و توسط تعدادی از حامیان معارضین در داخل کشور، با عنوان حقوق زنان راه‌اندازی شده بود.

عربستان کمپین مربوط به حادثه مهاباد را از آمریکا دزدید!

وی با اعتراف به اینکه هجمه تبلیغاتی حادثه مهاباد توسط معاندین در آمریکا هدایت می‌شده است، «های جک» شدن یا به سرقت بردن را یکی از آسیب‌های کمپین‌ها دانست و گفت: «نمونه آخرش که اتفاق افتاد بحث مهاباد بود در ایران که کاربرها بعد از اعتراض‌هایی که در مهاباد رخ داد برای خودکشی یا کشته شدن خانمی که در هتل کار می‌کرد، شروع کردند در همین فضای مجازی فعالیت کردن. ولی بعد از طرف عربستان فعالیت‌های خیلی بیشتری صورت گرفت و گزارش‌هایی وجود دارد که آمدند و کلا‌ً‌ پیام داستان را عوض کردند. یک اعتراض مدنی نسبت به اتفاقی که افتاده بود تبدیل شد به یک حرکت‌هایی که تویش پر شد از دروغ و حتی جعل سند و مسایلی از این دست».