فیلمی که هرگز ساخته نخواهد شد

به گزارش حلقه وصل، یکی از مهمترین تصویرسازی های غلط که این روزها از سوی دشمن شدت گرفته است،نشان دادن جمهوری اسلامی در انتهای یک بن بست با دیوارهای سیاه، بلند و در حال آوار شدن بر سر ساکنان این بن بست است.

این تصویر سازی در حالی است که اگر اهالی ایران بتوانند از چنگال اهریمنی رسانه های مروج این تصویر خود را رها کنند و واقعیت های مثبت اطراف خودشان اعم از پیشرفت های علمی، پیشرفت های عمرانی، پیشرفت های پزشکی و بهداشتی،توسعه منابع انسانی،دستاوردهای دفاعی، اقتدار منطقه ای و از همه مهمتر ظرفیتهای استفاده نشده، استقلال و عزت و معنویت موجودشان را درست ببینند، خود را در بزرگراهی احساس میکنند که مسیری نه هموار اما رو به جلو و با افقی روشن فراروی آنهاست.

این سخن به هیچ عنوان بمعنای نادیده گرفتن ناکارآمدی ها،کاستی ها و دشواری های زندگی برای اقشاری از جامعه نیست اما بمعنای اولا" نگاه خرد و کلان به شرایط،ثانیا" دیدن همه واقعیت ها و نه فقط نیمه خالی لیوان و ثالثا" توجه به شرایط واقعی دیگر کشورهای ریز و درشت جهان است.

از این مقدمه که بگذریم، به این پرسش که چرا بن بست نداریم؟ پاسخ های زیر درخور توجه است.

نخست اینکه تفکر دینی و باورهای ایمانی به ما چنین اجازه ای نمی دهد که دچار یاس، ناامیدی و احساس قرار گرفتن در بن بست بشویم.

تاریخ انبیاء بزرگ الهی و ائمه اطهار علیهم السلام پر است از شرایط دشوار و سخت و در اوج آن سختی ها و مصائب سرشار است از امید و ایمان به نصرت الهی.

فقط کافی است به ماجرای حضرت موسی(ع) و حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) نگاه کنیم.

در ماجرای حضرت موسی و در هنگامه رسیدن به رودخانه عظیم نیل از سویی و نزدیک شدن سپاه فرعون از پشت سر و در شرایطی که بسیاری از یاران حضرت کار خود را تمام شده می پنداشتند حضرت موسی بدون کوچکترین تردیدی فرمود: کلّا انّ معی ربّی و پس از آن بود که نیل شکافت و شد آنچه میدانیم.

و در ماجرای نهضت عاشورا، نه تنها هیچ اثری از گلایه و شکایت نیست، پیام رسان نهضت یعنی حضرت زینب(س) با صدایی رسا میفرماید: ما رایتُ الّا جمیلاً و گوشه ای از آن جمال را امروز در شکوه و عظمت اربعین به نظاره نشسته ایم.

دوم تجربه حداقل چهل سال دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی است.

دورانی پر فراز و فرود و پر از کینه و عداوت و تهدید دشمن که ملت بزرگ ایران از آنها عبور کرده و به رغم همه دشواری ها مسیر پیشرفت را ادامه داده است.

آشوب ها و غائله های قومی،فتنه منافقین و موج سهمگین ترورها، هشت سال جنگ تحمیلی،بمباران و موشک باران شهرها، تحریم های اقتصادی چهل ساله،فتنه ۸۸ و... بخشی از این مشکلات هستند که با افتخار پشت سرگذاشته شده اند.

سومین نکته حاکی از عدم وجود بن بست،واقعیت های موجود است که در مقدمه به گوشه ای از آنها اشاره شد.

چهارمین و آخرین دلیل غیر واقعی بودن بن بست نیز دیدگاه ها و نظرات دهها کارشناس و متخصص ارشد اقتصادی است که راه حل های متعددی را برای برون رفت از شرایط کنونی اقتصاد و فائق آمدن بر مشکلات و یا حداقل کاهش آنها چه بصورت عمومی و چه در جلسات خصوصی و کارشناسی ارائه کرده اند.

پایان سخن اینکه،باید از سویی مراقب تصویر سازی غلط دشمن از وخامت اوضاع کشور باشیم و از سوی دیگر فریب اغوای آگاه نمایی او را نخوریم.

در آستانه روز ملی مبارزه با استکبار بدانیم،رفتار و نوع مواجهه آمریکا با جمهوری اسلامی ایران نه تنها مواجهه با کشوری در بن بست و در حال فروپاشی نیست بلکه برعکس حکایت از اقتدار و پایایی خیره کننده این نظام دارد.

نظام در حال فروپاشی چه نیازی به بی سابقه ترین تحریم ها دارد؟

با نظام در حال فروپاشی چرا باید کاری کرد که به کمک تحریم های ثانویه همه دنیا را مقابلش بسیج نمود؟

نظام در حال فروپاشی را چرا باید توان موشکی اش را محدود کرد؟

نظام در بن بست چرا باید آنچنان نفوذ منطقه ای روزافزون داشته باشد که راه را بر زیاده خواهی های آمریکا و اذنابش در لبنان و سوریه و عراق و یمن و افغانستان بسته باشد؟

و اصرار به مذاکره با یک نظام در بن بست قرار گرفته به چه معناست؟

همه اینها از یک واقعیت بزرگ حکایت میکند و آن این است که جمهوری اسلامی ایران به چنان جایگاه و موقعیتی دست یافته است که اولا" آمریکا نه تنها به تنهایی از مهار آن عاجز است بلکه با کمک دیگران هم کاری از پیش نبرده است!و ثانیا" برای احیای ابرقدرتی خود و جلوگیری از سراشیبی افول راهی جز به تسلیم واداشتن ایران ندارد و چون این را هم دست نایافتنی میداند به انجام مذاکره نمایشی هم قانع است تا با یک سناریوی هالیوودی از ایران مقتدر، چهره ایران تسلیم شده را به نمایش بگذارد اما باید بداند چنین فیلمی هرگز ساخته نخواهد شد!