آنچه حضرت زینب(س) از اهل‌بیت(ع) آموخت

به گزارش حلقه وصل، حجت‌الاسلام والمسلمین مسعود عالی شب گذشته (پنجشنبه ۲۹ شهریورماه) در پنجمین شب از مراسم عزاداری سید و سالار شهیدان امام حسین (ع) که با حضور رهبر معظم انقلاب اسلامی در حسینیۀ امام خمینی (ره) برگزار شد، طی سخنانی گفت: تفاوت انسان‌ها به نوع نگاهی است که به حوادث بیرون خود دارند. یک نوع نگاه باعث می‌شود انسان در حوادث صبور، مقاوم و امیدوار باشد و یک نوع نگاه انسان را شکننده، سست، نامید و افسرده می‌کند و در نتیجه در حوادث مختلف به راحتی خُرد می‌شود.

وی افزود: آن چیزی که ما باید از خداوند متعال بخواهیم این است که نوع نگاه‌مان به عالم را نگاهی واقع‌بینانه قرار دهد. در برخی کتب از پیامبر اکرم (ص) این دعا نقل شده است: «اللهم ارنی الاشیاء کما هی؛ خداوندا! امور را آنگونه که هست به من نشان بده». اگر انسان‌ها واقعیات را ببینند می‌توانند درست هم آن را تحلیل و تحمل کنند.

به گفته حجت‌الاسلام والمسلمین عالی، ماه محرم یکی از تورهای خداوند است که به وسیلۀ آن بندگان خود جمع می‌کند و به سوی خود می‌کشاند، ایام اعتکاف، شب‌های قدر و ... نیز همینطور است.

وی نوع تربیت‌های خداوندی را متفاوت دانست و گفت: عبادات انسان را بالا می‌برد و رشد می‌دهد، اما باید توجه داشته باشیم که گاهی اوقات عبادات می‌تواند عُجب و غرور بریا فرد بیارود، اما بلاها انسان را بالا می‌برد و نه تنها عجب نمی‌آورد بلکه انکسار و شکستگی هم برای او ایجاد می‌کند. حکمت‌های زیادی در بلاها وجود دارد که مهم‌ترین آن، تواضع و رشد انسان است. امام سجاد (علیه‌السلام) در صحیفه سجادیه می‌فرماید: «خدایا شُکرت بر نداده‌ها را بیش از شکر بر داده به من عطا فرما».

حجت‌الاسلام والمسلمین عالی با بیان این مطلب که پنج تن آل عبا معلمان و اساتید حضرت زینب (س) بودند، اظهار کرد: ایشان از هر یک از این معلمان بزرگوار به صفاتی متصف شد، از پیامبر اکرم (ص) فهم و عقل و درایت را گرفت و عقیلۀ بنی‌هاشم شد که امام سجاد (علیه‌السلام) دربارۀ ایشان فرمود: «أنتِ بِحَمدِ اللّه ِ عالِمَةٌ غَیرُ مُعَلَّمَةٍ، فَهِمَةٌ غَیرُ مُفهَّمَةٍ»؛ [ای زینب!] تو، بحمداللّه، عالمی هستی که نزد کسی تعلیم ندیدی و دانایی هستی که نزد کسی نیاموختی. (بحار الانوار ج ۴۵ ص ۱۹۹).

وی با بیان اینکه حضرت زینب (س) از امیر‏المؤمنین (ع) شجاعت را به ارث برد، بیان کرد: ابن زیاد ملعون پس از آوردن اهل بیتِ امام حسین (ع) به شام، شروع به زخم زبان زدن کرد و گفت: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی فَضَحَکُمْ وَ قَتَلَکُمْ وَ أَکْذَبَ أُحْدُوثَتَکُمْ»؛ شکر خدایی را که شما را رسوا کرد و کُشت و افسانه شما را دروغ کرد. هر کسی در مقابل ابن زیاد می‌خواست حرف بزند، لکنت زبان می‌گرفت، اما حصرت زینب (س) با صلابت فرمود: «فَقَالَتْ زَیْنَبُ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَکْرَمَنَا بِنَبِیِّهِ مُحَمَّدٍ ص وَ طَهَّرَنَا مِنَ الرِّجْسِ تَطْهِیراً وَ إِنَّمَا یَفْتَضِحُ الْفَاسِقُ وَ یَکْذِبُ الْفَاجِرُ وَ هُوَ غَیْرُنَا وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ؛ ستایش خدای را که ما را به وجود پیامبرش گرامی داشت و ما را از پلیدی پاک کرد، به درستی که فاسق رسوا می‌شود و فاجر دروغ می‌گوید و او غیر از ماست و ستایش مخصوص خداست».

این کارشناس مسائل دینی افزود: حضرت زینب (س) عفت و حیا را نیز از مادرشان حضرت فاطمه علیهاالسلام، صبر را از برادرشان امام حسن علیه‌السلام و عزت را از حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام به ارث برد، لذا ایشان شبیه‌ترین شخص به برادرشان حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام بودند.

منبع: تسنیم