آیا سازمان سینمایی به اکران فیلم‌های مسئله‌دار ادامه می‌دهد؟

به گزارش حلقه وصل، در تمام دوره‌ها علاقه مدیران سینمایی این است که مشکلات و موانع فیلم هایی که به هر دلیلی برای اکران دچار معضلی هستند مرتفع کند تا در ابتدای مدیریت بتوانند در دل سینماگران جا باز کرده و نظر و اعتماد آن‌ها را به خود جلب نمایند. حداقل در دوره های گذشته که نگارنده به خاطر دارد این رویه دیده شده و به نظر می‌رسد این نوع مدیریت همچنان ادامه داشته باشد. 

با  آغاز ریاست حجت‌الله ایوبی به عنوان رئیس سازمان سینمایی رفع این مشکلات و موانع به گونه‌ای دیگر شکل گرفت، ابتدا فیلم هایی که در دوره‌های مختلف مسئله ساز بودند برای عده ای از منتقدان و نویسندگان به نمایش گذاشته شد و بعد از نظرسنجی سازمان سینمایی خود را محق جلوه داد و عده ای که در جلسه حضور داشتند را گروهی تندرو و مخالف خوان توصیف کرد و از این ترفند برای پاک و منزه جلوه دادن خود بهره برد و به اولین مقصود خود دست یافت.

اما نکته حائز اهمیت این است که سازمان سینمایی علاقه اش محدود به  اکران فیلم های مسئله دار ختم نشد و در دوره جدید به ارایه مجوز به فیلم‌هایی که به دنبال نمایش وضعیت حقوق بشر و زنان در جامعه هستند و موارد متعدد دیگر (که در گزارش احمد شهید ایران به دروغ به این موارد متهم می شود) نیز سرایت کرد و فیلم هایی از قبیل «خانه دختر» توانست اجازه اکران در جشنواره فیلم فجر اخذ کند، همچنین «ناهید» تنها فیلمی که با حمایت دولت ساخته شد در جشنواره‌ ای که همگان می دانیم مقاصد سیاسی دنبال می کند پذیرفته شد و جایزه‌ای هم دریافت کرد! و قص علی هذا.

اما اگر به دقت به نحوه عملکرد سازمان سینمایی در حوزه اکران فیلم های مسئله دار توجه کنیم خواهیم دید که سازمان سینمایی تلاش کرد تا «عصبانی نیستم» را روانه اکران کند فیلمی که به گفته بسیاری از فیلمسازان ، فیلم اجتماعی محسوب نمی‌شود و تنها یک بیانیه سیاسی است (اکثر فیلمسازان اجتماعی به این امر اذعان داشتند) با این اوصاف فیلم قرار شد در گروه سینمایی آفریقا اکران شود که با توجه کمیسیون فرهنگی و فعالان عرصه رسانه این فیلم اکران نشد اما بلافاصله پروژه بعدی اکران فیلم های مسئله دار کلید خورد و حلقه مشاوران ایوبی برای این که اثبات کنند که برای اکران فیلم‌هایی که به هر نوع از خط قرمزها پا را فراتر گذاشته‌اند، مصمم هستند تلاش خود را برای اکران فیلم «خانه پدری» کردند و آن را در گروه «هنر و تجربه» که با هدف حمایت از برخی فیلم‌های سینمای ایران که در طیف فیلم‌های اکران گسترده جای نمی گیرند شکل گرفته بود، قرار گرفت.

این فیلم زودتر از موعد مقرر تنها برای اثبات علاقمندی سازمان سینمایی به اکران فیلمی که نطفه اصلی آن خشونت رقت انگیزی است و با نمایش این خشونت در نسل های مختلف نگاه فیلمساز تعمیم می یابد، در گروه هنر و تجربه اکران و در نهایت با درایت کمیسیون فرهنگی ، حوزه هنری، شهرداری و دیگر فعالان عرصه فرهنگ و هنر فیلم مجال اکران نیافت و بعد از نمایش محدودی اکران آن متوقف شد.

بعد از حمایت سازمان سینمایی از فیلم های مسئله دار و حضور رئیس سازمان سینمایی در پشت صحنه فیلم «لانتوری» (درمیشیان) طبیعتاً فیلم هایی که به دلیل محتوایی هنوز نتوانستند مجوز اکران بگیرند، همچنین فیلم هایی که مشکلات حقوقی داشتند ترجیح دادند که برای اکران فیلمشان به وزارت ارشاد گسیل شوند. تهیه کننده «خانه دختر» که فیلم مسئله دارد جشنواره سال گذشته (سی و سوم) به شمار می رود از اسفندماه تبلیغات خود را آغاز کرد و تهیه کننده با مصاحبه‌های متعدد شورای صنفی نمایش را تحت فشار قرارداد تا فیلمش را در اکران نوروز یا بعد از آن جای دهد و با ارایه تبلیغات در فضای مجازی جوی ایجاد کرد که شورا اجباراً اکران فیلم را بپذیرد که در این مورد با هوشمندی و درایت شورای صنفی نمایش این امر محقق نشد.

اما در این میان حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی نیز با درایت و توجه به اهداف و رویکرد این نهاد حاکمیتی از اکران فیلم هایی که حتی با فروش و اقبال خوبی مواجه می شد امتناع کرد زیرا این فیلم ها برای به دست آوردن گیشه و مخاطب برخی از ارزش ها را نادیده گرفته بودند.

همه این موارد در شرایطی اتفاق افتاده است که سازمان سینمایی دوباره همان مسیر قبل را دارد طی می‌کند و فیلم مساله‌دار «گس» قرار است سر از گروه «هنر و تجربه» در بیاورد. آزمون و خطایی که مدیران سازمان سینمایی و البته حلقه شبه روشنفکر «هنر و تجربه» مدام در حال تکرار آن هستند و باید دید آیا اکران «گس» که از مضمونی بسیار نامناسب برخوردار است و البته فیلمی کاملا جشنواره پسند به حساب می‌آید با چه توجیهی قرار است در این گروه سینمایی اکران شود.

گروهی که به نظر می‌رسد به حیات خلوت سازمان سینمایی تبدیل شده است تا همه ایده‌های معقول و غیرمعقول خود را در آن آزمایش کند، از یک سو فیلمی خوش ساخت نظیر «ماهی و گربه» را روی پرده می‌برد، از سوی دیگر فیلم‌های امیرحسین ثقفی که ماهیتا ساختار تجربی دارند را اکران می کند و در مقابل دلش نمی‌آید از فیلم‌های کیارستمی و اورسن ولز و بلاتار و کوبریک هم بگذرد و همه اینها را در کنار مجموعه‌ای از فیلم‌های بی کیفیت و مستند‌ و کوتاه به نمایش می‌‌گذارد.

اما این روزها خبر اکران فیلم سینمایی «پاداش» ساخته کمال تبریزی به گوش می‌رسد، فیلمی که به دلیل مضمونش و قراردادن یک مدیر در موقعیت های کمیک در سفر حج  توقیف بود حال زمزمه های اکران آن در محافل سینمایی شنیده می‌شود. اکران فیلمی که سرمایه گذاری اصلی آن شبکه ۲ سیما بود و در نهایت به مهدی کریمی واگذار شد. تهیه کننده این فیلم با رفع مشکلات حقوقی قصد دارد فیلم را اکران کند اما تنها مشکل فیلم رفع موانع حقوقی آن نیست. باید سازمان سینمایی به محتوای فیلم هم توجه داشته باشد، تنها با تغییر نام یک فیلم (از رئیس جمهور پاداش نگیرید) نمی توان اجازه اکران برای آن صادر کرد.

از سوی دیگر زمزمه اکران فیلم «نقش نگار» نیز به گوش می رسد این فیلم هم تنها مسئله اش حذف نام یک رانت خوار و کلاهبردار نیست فیلم دارای موانع و مشکلات دیگری هست که باید به آن توجه داشت.

بدین ترتیب، به نظر می‌رسد سازمان سینمایی  اکران فیلم های مسئله دار را به جد از پاییز سال گذشته با قبول اکران فیلم «عصبانی نیستم» آغاز کرد و همچنان این روند سریالی ادامه دارد شاید به زعم حلقه مشاوران حجت الله ایوبی مجلس شورای اسلامی آخرین روزهای این دوره را سپری می کند و حساسیت کمیسیون فرهنگی کمرنگ شده است و فرصت مناسبی برای استفاده از شرایط موجود است اما مسلماً مجلس، نهادهای حاکمیتی، حوزه هنری، بنیاد مستضعفان، فعالان عرصه رسانه در در برابر  اقداماتی از این دست  سکوت نخواهد کرد و اگر این شرایط ادامه یابد در نهایت اعضای کمیسیون فرهنگی از اختیارات قانونی خود در برابر وزیر استفاده خواهند کرد.

منبع: فارس