عوارض صداهای بلند برای گوش

یک مطالعه جدید نشان می دهد که صداهای بلند رایج باعث تجمع مایع در گوش داخلی می شود و یک درمان ساده احتمالی را برای کاهش شنوایی ناشی از سر و صدا پیشنهاد می کند.

به گزارش حلقه وصل به نقل از ساینس دیلی، قرار گرفتن در معرض صدای بلند، مانند صدای ترقه یا کنسرت‌های پرسروصدا، شایع‌ترین علت قابل پیشگیری کاهش شنوایی است. تحقیقات نشان می‌دهد که ۱۲ درصد یا بیشتر از جمعیت جهان در معرض خطر از دست دادن شنوایی ناشی از سر و صدا هستند.

صداهای بلند می‌توانند باعث از بین رفتن سلول‌های عصب شنوایی در گوش داخلی که مسئول ارسال اطلاعات صوتی به مغز هستند شوند و در نتیجه مشکل شنوایی ایجاد می‌شود. با این حال، مکانیسم مربوط به این کاهش شنوایی به طور کامل شناخته نشده است.

در حال حاضر، مطالعه جدید محققان دانشگاه کالیفرنیا این نوع آسیب عصبی گوش داخلی را با وضعیتی به نام هیدروپس اندولنفاتیک، تجمع مایع در گوش داخلی، مرتبط می‌کند و نشان می‌دهد که این موارد با میزان قرار گرفتن در معرض سر و صدا که ممکن است افراد در طول زندگی روزمره با آن مواجه شوند، رخ می‌دهد.

علاوه بر این، محققان دریافتند که تجمع مایع حاصله با یک محلول نمکی قابل دسترس درمان می‌شود و آسیب عصبی در گوش داخلی را کاهش می‌دهد.

«جان اوگالای»، سرپرست تیم تحقیق، گفت: «این تحقیق راه‌هایی را برای درک بهتر چگونگی و زمان ایجاد آسیب ناشی از سر و صدا به گوش ارائه می‌دهد و راه‌های جدیدی را برای تشخیص و جلوگیری از کم شنوایی پیشنهاد می‌کند.»

مطالعه قبلی این تیم تحقیق بر روی موش‌هایی که در معرض امواج فشار انفجار شبیه‌سازی شده از انفجار بمب بودند، انجام شد، و آسیب عصبی را با تجمع مایع در گوش داخلی مرتبط کرد.

برای این مطالعه، محققان تأثیر صداهای بلند رایج بین ۸۰ تا ۱۰۰ دسی‌بل را بر روی گوش بررسی کردند. پس از قرار گرفتن در معرض این صداها، آنها از یک تکنیک تصویربرداری به نام توموگرافی انسجام نوری برای اندازه گیری میزان مایع گوش داخلی در حلزون گوش، استخوان توخالی و مارپیچی شکل موجود در گوش داخلی استفاده کردند.

تا زمان قرار گرفتن در معرض ۹۵ دسی بل صدا، سطح مایع گوش داخلی، طبیعی باقی می‌ماند. با این حال، محققان دریافتند که پس از قرار گرفتن در معرض ۱۰۰ دسی بل که معادل صداهایی مانند ماشین چمن زنی برقی، اره زنجیری یا موتور سیکلت است، موش‌ها ظرف چند ساعت دچار تجمع مایع در گوش داخلی شدند. یک هفته پس از این قرارگیری در معرض صدا، مشخص شد که حیوانات سلول‌های عصبی شنوایی خود را از دست داده اند.

با این حال، زمانی که محققین یک ساعت پس از قرار گرفتن در معرض صدا، نمک هیپرتونیک، یک محلول مبتنی بر نمک که برای درمان احتقان بینی در انسان استفاده می‌شود، در گوش‌های آسیب‌دیده استفاده کردند، هم تجمع مایعات و هم آسیب طولانی‌مدت عصبی کاهش یافت و به این معنی است که کاهش شنوایی حداقل تا حدی قابل پیشگیری است.

محققان امیدوارند این مطالعه منجر به تحقیقات بیشتر در مورد دلایل تجمع مایع گوش شود و توسعه درمان‌های بهتر برای بیماری را به همراه داشته باشد.

منبع: مهر