مبارزه برای آرمانی که فراموش شده است

سرویس تجربیات_ محمدرضا انیسی آرانی: جمعیت حمایت از آزادی قدس شریف، سال‌هاست در زمینه‌ی آگاه‌سازی مخاطبان از زمینه‌های پیدایش و خطرات صهیونیسم فعالیت می‌کند و در این راه، چندین عنوان کتاب منتشر و تعداد قابل توجهی همایش و دوره‌ی آموزشی برگزار کرده است. در این گفتگو که به مناسبت روز اشغال فلسطین انجام شده است، با محمدتقی تقی‌پور، دبیرکل این جمعیت، در مورد فعالیت‌ها و تجربیات آن صحبت کرده‌ایم.

لطفا این جمعیت را معرفی کنید.

این جمعیت از هجده سال پیش، از سال 1378 تاکنون مشغول فعالیت است. جمعیت حمایت از آزادی قدس، به همت جمعی از پژوهشگران همین حوزه، با هدف ترویج معارف فلسطین و تبیین ماهیت و خطر صهیونیسم در حوزه‌های فکری، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی آغاز به کار کرد. چارچوب فعالیت‌های ما بر اساس اندیشه‌های امام و مقام معظم رهبری است. از همان بدو تشکیل جمعیت، عضوگیری آن آغاز شد.

البته این توضیح را باید عرض کنم که در سال 78 با توجه به فضای حاکم بر کشور و نگاه مسئولان دولتی، نتوانستیم از وزارت کشور مجوز بگیریم. در آن زمان با این توجیه که فعالیت جمعیت ربطی به ایران ندارد، مجوز فعالیت به ما ندادند. به همین خاطر پس از یک سال پی‌گیری، مجبور شدیم فعالیت‌های خودمان را در قالب یک موسسه‌ی فرهنگی، تحت عنوان موسسه فرهنگی حامیان قدس در وزارت ارشاد به ثبت برسانیم.

این مجموعه را می‌توان به جرأت می‌توان تنها مجموعه‌ای در کشور معرفی کرد که هیأت موسس و شورای مدیریت آن بیش از بیست و پنج سال است که در زمینه‌ی فلسطین فعالیت می‌کنند.

عضوگیری و جذب مخاطب شما به چه شکلی بود؟

ما در برنامه‌های مختلفی که اجرا می‌کردیم، مثل همایش‌ها یا مسابقات فرهنگی، به علاوه‌ی فراخوان‌هایی که برای جذب افراد صادر می‌کردیم، تقریبا حدود سه هزار عضو رسمی از سی و یک استان کشور پذیرش کردیم و برای همه کارت شناسایی تولید و صادر و پرونده‌ی عضویت درست کردیم.

در مورد ماهنامه‌ی «نسیم قدس» و نحوه‌ی فعالیت آن توضیحاتی بیان می‌فرمایید؟

ماهنامه‌ی نسیم قدس تا سی و دو شماره فقط برای اعضا و به صورت دستی و در قطع رقعی تولید و منتشر می‌شد. منتها از سال 87 از ارشاد به عنوان یک مجله‌ی رسمی مجوز گرفتیم. با این حال حدود دو سال است که به خاطر مشکلاتی که در بازار چاپ و کاغذ رخ داد، به دلیل مشکلات مالی چاپ این ماهنامه متوقف شده است. نکته‌ی قابل توجه این است که در موضوعات مختلف، حتی موضوعاتی مثل آشپزی، چندین عنوان مجله داریم که به صورت مستقیم از سازمان‌های دولتی مورد حمایت قرار می‌گیرند، ولی این نشریه، که به نظرم تنها مجله‌ی تخصصی در جمهوری اسلامی برای موضوع فلسطین است، هرگز حمایت نمی‌شود. به فرموده‌ی رهبری جرم بزرگ ملت ایران که قدرت‌ها به خاطر آن با ایران مقابله می‌کنند، همین دشمنی با اسرائیل است، با این حال یک مجله برای فلسطین در این کشور نداریم. ما از برخی نمایندگان مجلس گرفته تا مسئولان ارشد فرهنگی، با همه در مورد اهمیت و ضرورت انتشار این مجله صحبت کردیم، نه فقط این که ما آن را منتشر کنیم، بلکه فقط منتشر شود. این نیاز وجود دارد که نسل جوان ما، با مسأله‌ی فلسطین و خطر صهیونیسم، که بزرگ‌ترین مسائل ماست، روبرو و آگاه شوند. این مسأله این قدر ارزش دارد که حداقل یک مجله در جمهوری اسلامی داشته باشیم که با آن پُز بدهیم، ولی نداریم! پس از این پی‌گیری‌ها و عدم حمایت‌ها، مجبور شدیم چاپ این مجله را متوقف کنیم.

از دیگر فعالیت‌های خودتان در این مجموعه بگویید.

یکی از بخش‌های فعالیت ما، انتشارات حامیان آزادی قدس است که عناوین زیادی را منتشر کرده است. یکی از این عناوین، کتاب «یهودشناخت» است که به دیدگاه قرآن در مورد یهودیت پرداخته است. این کتاب کار جامع و تقریبا کم‌نظیری است. کتاب دیگری تحت عنوان «امام خمینی(ره) و یهود سلطه‌جو» چاپ شده است. یک عنوان داستان هم در مورد «عید پسح» در این مجموعه به نام «نانی از خون» منتشر شده است. این عید هر ساله توسط یهودیان به عنوان یک مراسم مذهبی برگزار می‌شود و در آن یک نان فتیر را آغشته به خون یک غیر یهودی می‌کنند و می‌خورند. این رمان بر اساس یک واقعیت توسط یک نویسنده‌ی عرب به نام نجیب الکیلانی الهام‌گرفته از یک حادثه که در دمشق روی داده، نوشته شده است و ما آن را بازنویسی کرده‌ایم.

یکی دیگر از کتاب‌ها، کتاب «فاتحان جهانی» نوشته‌ی مارشال کو مجارستانی است که سال 91، در 500 صفحه در قطع رقعی به چاپ رسیده است. این کتاب در نوع خود در ایران تقریبا کم‌نظیر است. نویسنده‌ی کتاب عاملان اصلی جنگ جهانی دوم را معرفی می‌کند. این کتاب 20 سال بعد از جنگ جهانی دوم نوشته شده است و روایتی خاص از جنگ جهانی دارد که بر خلاف تمام روایت‌های رایج از آن که عمدتا تحت تاثیر محافل صهیونیستی است، تنظیم شده است. محافل صهیونیستی به دنبال این هستند که هیتلر را به عنوان تنها مسبب جنگ معرفی کنند و آمریکا و اروپای جنایتکار و حتی شوروی را تبرئه کنند. این نویسنده ادعا می‌کند واقعیت بر خلاف این است و اردوگاه‌های جنگ قبل از این جریانات در اروپا و آمریکا ایجاد شده بود. یک کتاب دیگر این مجموعه «فروش زمین، افسانه یا واقعیت» است که با کمک دفتر حماس در تهران منتشر شده است. جزوات و ویژه‌نامه‌های دیگری هم به مناسبت‌هایی مثل روز جهانی قدس تولید و توزیع شده است.

از آن جا که مقام معظم رهبری مکرر فرموده‌اند که نظام سلطه سعی دارد مسأله‌ی اشغال سرزمین‌های فلسطین، آواره کردن فلسطینیان و تغییر بافت جمعیتی و تاریخی این کشور را از اذهان ملت‌های جهان و کشورهای اسلامی محو کنند، ما کتابی را در این زمینه با نام «کَی لا نَنسی» منتشر کردیم که نام فارسی‌اش «آن چه می‌ماند» است. حضرت آقا در دیداری که سال گذشته با مسئولان فرهنگی و وزیر ارشاد داشتند به صراحت به او فرمودند ببینید در دنیا چه کتاب‌های خوبی منتشر می‌شود که دانستن آن برای جوان ایرانی لازم است، آن را ترجمه کنید و در اختیار جوانان قرار دهید. این کتاب در قطع رحلی منتشر شده است و بیش از هزار صفحه دارد. در سال 1327 شمسی یا 1948 میلادی، همان سالی که اسرائیل بعد از دو هفته از یوم‌النکبه اعلام موجودیت کرد، بیش از 500 شهر و روستای فلسطینی با خاک یکسان شد و بیش از یک میلیون فلسطینی یا قتل‌عام یا از خانه‌های خود اخراج شدند. کتاب توسط «ولید الخالدی» از شخصیت‌های برجسته‌ی عرب، با کمک تعدادی از اساتید دیگر، نوشته شده است. جالب این است که عمده‌ی منابع این کتاب، منابع یهودی و اسرائیلی است. این کتاب ترجمه شده است، ولی هنوز مراحل چاپ آن، با توجه به سنگینی هزینه‌ها، انجام نشده و نیازمند یاری نهادهای مسئول است.

از جمله دیگر فعالیت‌های این جمعیت برگزاری دوره‌های صهیونیسم‌شناسی در دانشگاه‌ها و مراکز مختلف فرهنگی است. چند سال پیش ما به درخواست نهاد ریاست جمهوری، دو دوره‌ی هشت جلسه‌ای برای کارشناسان و مدیران آن جا برگزار کردیم. در بسیاری دانشگاه‌های تهران و برخی دانشگاه‌های شهرستان‌ها هم دوره‌های صهیونیسم‌شناسی برگزار کردیم که هنوز هم برگزاری آن ادامه دارد. نشست‌ها و همایش‌هایی هم توسط این مجموعه برگزار شده است، از جمله اولین کنفرانس بین‌الملی ضد هولوکاست که نخستین این فعالیت‌ها بود که توسط یک سازمان مردم‌نهاد برگزار می‌شد. این همایش در دانشگاه صنعتی شریف برگزار شد که مهمانان خارجی از جمله فردریک تووَن در آن حضور داشتند و دکتر الهام، به عنوان نماینده‌ی دولت پیام رئیس جمهور را در آن قرائت کرد. بازتاب‌های داخلی و خارجی خوبی از این کنفرانس که تحت عنوان «دروغ مقدس غرب» برگزار شد، حاصل شد. غیر از این‌ها، همایش‌های داخلی نیز برگزار کردیم، مثل همایش گرامی‌داشت شیخ مصطفی رهنما.

هزینه‌های شما چگونه تامین می‌شود؟

به عنوان یک سازمان مردم‌نهاد، از اعضای خود حق عضویت زیادی دریافت نمی‌کردیم، اول کار حق عضویت جمعیت، 2000 تومان در سال بود. حتی اگر تمام اعضا هم این حق عضویت را پرداخت می‌کردند، مبلغ ناچیز عاید جمعیت می‌شد. البته این حق عضویت این اواخر افزایش پیدا کرده بود و به 20 هزار تومان رسیده بود. ما این حق عضویت را به این خاطر می‌گرفتیم که اعضا فکر کنند سهمی در مجموعه دارند. ما با وجود این همه فعالیت، می‌توانیم به جرأت ادعا کنیم که از طرف دولت و نهادهای مسئول، کمترین حمایت را دریافت کرده‌ایم. حتی وزارت ارشاد، حمایت‌هایی را که طبق روال از مجموعه‌های فرهنگی انجام می‌دهد، از ما دریغ می‌کند. به عنوان مثال وزارت ارشاد از هر کتاب معمولا چند صد نسخه از هر کتاب را از ناشر می‌خرد. ولی ما کتاب «یهودشناخت» را منتشر کردیم ولی این کتاب با استقبال سازمان‌های فرهنگی روبرو نشده است، هر چند محتوای آن قطعا به درد آن‌ها می‌خورد.

این عدم حمایت باعث کند شدن فعالیت‌های ما شده است، حتی همان طور که گفتم، باعث به تعطیلی نشستن نشریه‌ی ما شده است. در صورتی که با توجه به شرایط امروز جهان و منطقه این فعالیت باید بیشتر از گذشته حمایت شود و رشد کند. با این اوصاف، تا به حال کمک‌های مردمی بوده که مجموعه را سر پا نگه داشته است. البته در حال حاضر این کمک‌ها هم کاهش پیدا کرده است.

شما به صورت بین‌المللی هم فعالیت دارید؟

ما عمده‌ی فعالیت‌های خود را برای تنویر نسل جدید، خصوصا جوانان دانشگاهی خود، در داخل کشور متمرکز کرده‌ایم تا خطر و ماهیت صهیونیسم را به خوبی بشناسند. از این رو ما بعد از شناسایی مخاطبان خود، محصولات‌مان را به صورت رایگان برای آن‌ها ارسال کردیم و آنان را به صورت غیرمستقیم تحت آموزش قرار دادیم. به علاوه چندین عنوان کتاب را که توسط ناشران دیگر منتشر شده بود، تهیه کردیم و به مخاطبان خود عرضه کردیم، حتی از برخی از این عناوین مسابقاتی را طراحی و اجرا نمودیم.

در حال حاضر ارتباط شما با مخاطبانتان چگونه است؟

هم اکنون با پایگاه اینترنتی و سامانه‌ی پیامکی خود با مخاطبان در ارتباط هستیم. درصدد هستیم با جذب حمایت‌های مورد نیاز، مجله را حتی به صورت الکترونیکی منتشر کنیم.

در این مجموعه چند نفر فعالیت می‌کنند؟

اگر هیأت موسس را هم با مترجمان و کارمند و سایر همکاران در نظر بگیریم، تعداد افرادی که فعال هستند، بیش از 10 نفر است.

با توجه به تجربیاتی که جنابعالی در این زمینه‌ها داشته‌اید، ضرورت این گونه فعالیت‌ها در جامعه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

پاسخ به این سوال دو بخش دارد: اول توجه به مسأله‌ی فلسطین به عنوان مسأله‌ی اول بین‌الملل اسلامی است که دشمنی یهودی قلب جهان اسلام را با توطئه‌ای به هماهنگی قدرت‌های جهانی اشغال و صدها هزار نفر را از موطن خود اخراج کرده است. نتیجه‌ی این اقدام آن شده است که یک پایگاه دشمن در دل سرزمین‌های اسلام ایجاد شده است و همه برای تامین امنیت آن می‌کوشند و اگر یک حق‌طلب بخواهد از آرمان فلسطین دفاع کند، از منظر نظام سلطه مذموم است. وضعیتی که در عراق و یمن و سایر کشورهای خاورمیانه وجود دارد، نقشه‌ای است که آن‌ها برای تامین امنیت اسرائیل از منظر خودشان، انجام می‌دهند. این اتفاقات را باید به نسل جوان به صورت اصولی و کامل ارائه دهیم و تبیین کنیم. در غیر این صورت عده‌ای این مسأله را طوری نمود می‌دهند که این سوال در ذهن جوان شکل می‌گیرد که فلسطین چه ربطی به ما دارد و شعار «نه غزه، نه لبنان» سر می‌دهند. بسیاری از اساتید دانشگاه ما مدعی هستند اسرائیلی‌ها سرزمین‌های فلسطین را خریده‌اند!

دومین وجه پاسخ به این سوال این است که خطر صهیونیسم از لحاظ فکری و فرهنگی بسیار قابل توجه است. امروز جنایتی که صهیونیست‌ها در غزه و یمن و جاهای دیگر انجام می‌دهند، بسیار کمتر از جنایت فرهنگی آنان است. قتل عام فکری و فرهنگی یهودیان بسیار فاجعه‌آمیز است، منتها چون خونی ریخته نمی‌شود و جنازه‌ای نمی‌بینید، اشک‌تان در نمی‌آید! بسیاری از جوانان در حال پرپر شدن هستند. ‌هالیوود در حال حاضر لشکر پیاده‌ی صهیونیسم برای تغییر روش‌ها و سلایق جوانان در جهان امروز است. این همه فسادی که در جهان ایجاد می‌شود، به خاطر تفکر یهودی توراتی و تلمودی است. سران کشورهای غربی هم عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی کانون‌های قدرت و ثروتمندان یهودی‌اند.

به نظر شما موثرترین شیوه‌ی انتقال پیام در این رابطه چیست؟

در واقع هر کدام از روش‌ها جای خود را دارند، ولی در دنیای امروز کار تصویری نفوذ و تاثیر بیشتری دارد. با این حال هنرمندان و سینماگران ما در این حوزه وارد نشده‌اند. پایگاه‌های اینترنتی هم می‌توانند نقش خوبی ایفا کنند. مطبوعات هم البته نقش موثری دارند، ولی به خاطر تعلقاتی که به جناح‌های سیاسی و مسائل روزمره‌ی سیاسی دارند، کمتر توجهی به حوزه‌های این چنینی می‌کنند.

شما چه برنامه‌هایی برای آینده دارید؟

ما در آینده ارتقای سطح فعالیت‌های خود را در همین حوزه‌هایی که فعلا مشغول فعالیت هستیم، پی خواهیم گرفت. البته این ارتقای سطح بستگی به میزان حمایت‌ها دارد. مجموعه‌ای مثل جمعیت حمایت از آزادی قدس شریف، که به هیچ جناحی وابسته نیست و نمی‌خواهد وارد فعالیت‌های اقتصادی و تجاری شود، به سختی می‌تواند حمایت‌های دولتی را جلب کند.