تهران: یادبود دو شاعر هنرمند و سفر کرده، مرحوم «مشفق کاشانی» و شهید «احمد زارعی» برگزار می‌شود

به گزارش حلقه وصل، برنامه «یادهای زلال» با هدف گرامیداشت یاد و خاطره شاعران و نویسندگان در گذشته انقلاب اسلامی، هر ماه به شاعران و داستان نویسان در گذشته در آن ماه اختصاص خواهد داشت.

این ویژه برنامه در نخستین برنامه، یاد شاعران، احمد زارعی و مشفق کاشانی که در دی ماه به دیار باقی شتافته اند را زنده نگه می‌دارند.

مراسم بزرگداشت «مشفق کاشانی» و «شهید احمد زارعی» از سوی مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری شنیه 30 دی ساعت 15 تا 17 در تماشاخانه مهر حوزه هنری برگزار می‌شود.

علاقه مندان برای حضور  در این مراسم می‌توانند در زمان یاد شده به حوزه هنری واقع در خیابان سمیه، نرسیده به پل حافظ مراجعه کنند.

گفتنی است؛ احمد زارعی در سال 1337 در قائنات بیرجند به دنیا آمد و در سه سالگی به همراه خانواده اش به شهر مشهد مهاجرت کرد. قبل از 6 سالگی به مدرسه رفت. دوره دبیرستان را در دبیرستان فیوضات مشهد به پایان رساند و سال 54 با رتبه 45 در دانشگاه تهران قبول شد.

در کردستان تا زمان انقلاب به طور پراکنده مبارزه داشت. در سال 57 هم انجمن اسلامی را تشکیل داد و بعد از حدود یک ماه جریانات کردستان را شروع کرد. در محاصره باشگاه افسری حضور فعالی داشت و سختی های بسیاری را تحمل کرد. زارعی جزو بنیانگذاران سازمان پیشمرگان کرد هم بوده است.

علیرضا قزوه در کتاب «وه چه عطر شگفتی...» می نویسد که؛ "در روزگاری که دلار هفت تومان ارزش داشت، کوموله ها برای سر احمد یک میلیون تومان جایزه گذاشته بودند."

زارعی در هشت سال دفاع مقدس هم در شورای فرماندهی کردستان به همراه شهید همت، سردار رحیم صفوی و شهید صیاد شیرازی حضور داشت.

زارعی به گفته همسرش جزء اولین کسانی بوده که قضیه حلبچه را اطلاع می دهد، و بعید به نظر نمی رسد که همین ماجرا باعث می شود که از سال 65 به بعد عوارض آن روزها در بدنش باقی بماند که یکبار هم در سال 67 تشدید شود و پس از آن هم ادامه داشت.

بعد از سال 65 چند تن از دوستانش برای کار در وزارتخانه های مختلف از وی دعوت کردند. از امور خارجه هم بارها پیشنهاد همکاری داشت، که زارعی نپذیرفت و در سپاه ماندگار شد.

به گفته دوستانش از همان سال های پس از جنگ به دنبال گمشده ای می گشت و برای ماندن میلی نداشت که پلنگ خشمگین در مدار بسته قفس شهر جانش به ستوه آمده بود. سرانجام در 19 دی سال 72 در بیمارستان خاتم‌الانبیا(ص)، بر اثر عوارض شیمیایی دار فانی را وداع گفت.

عباس کی‌منش مشهور به مشفق کاشانی (زاده 1304 در کاشان - درگذشته 1393)؛ تحصیلات خود را تا سطح کارشناسی ارشد در دانشگاه تهران ادامه داد و مدت 37 سال در آموزش و پرورش به‌کار مشغول بود. او ریاست هیئت مدیرهٔ انجمن شاعران ایران را به‌عهده داشت.

مشفق کاشانی در جریان سخنرانی و شعرخوانی در مراسم تولد سهیل محمودی دیگر شاعر ایرانی که در این انجمن در حال برگزاری بود از حال رفت و در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی جان سپرد.

برخی آثار به‌جامانده از مشفق کاشانی این عنوان‌ها هستند: «صلای غم» تضمین 12بند محتشم کاشانی، «خاطرات» (سال 1324)، «سرود زندگی» (سال 1342)، «شراب آفتاب» (سال 1342)، «آذرخش» (گزینه اشعار)، «آینه خیال» (سال 1372)، «بهار سرخ سرود» (سال 1373)، «هفت بند التهاب» (سال 1375)، «نقشبندان غزل» (سال 1365)، «انوار 15خرداد» (سال 1365)، «خلوت انس» (سال 1368)، تصحیح «دیوان حاج سلیمان صباحی بیدگلی» با همکاری پرتو بیضایی (سال 1340)، «مجموعه شعر جنگ»، «تذکره شاعران معاصر» و «راز مستان».

ریاست شورای شعر و ترانه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و ریاست هیأت مدیره انجمن شاعران ایران نیز از جمله فعالیت‌های مشفق کاشانی در دوران زندگی‌اش بود.