سرویس حاشیه نگاری: بررسی کارنامه سینمایی حوزه هنری در سالهای اخیر نتایج جالبی را نشان میدهد. از بهار سال 1391 بود که ماجرای تحریم فیلمهای سینمای ایران توسط حوزه هنری آغاز شد. از همین تاریخ رفته رفته از تعداد و کیفیت تولیدات سینمایی این نهاد نیز کم شد. اکنون به بهانهی پایان اکران تازهترین فیلم حوزه هنری، «بیست و یک روز بعد» به بررسی میزان فروش و استقبال مخاطبان از فیلمهای این نهاد پرداختهایم.
روند استقبال مخاطبان از فیلمهای 5 سال اخیر حوزه هنری نشان میدهد این فیلمها به طور متوسط تنها 75 هزار مخاطب و در مجموع 600 هزار مخاطب داشتهاند! حوزه هنری پس از اکران موفق «حوض نقاشی» دیگر فیلمی با آن میزان مخاطب و فروش به خود ندید. «خسته نباشید»، «فرشتهها با هم میآیند» و «میهمان داریم» هرچند به لحاظ ساختار فیلمهای به نسبت خوبی بودند اما در جذب مخاطب موفقیت چندانی نیافتند و ساخته حامد محمدی با 160 هزار تماشا گر، پر مخاطبترین فیلم این لیست بود.
یک سال بعد حوزه هنری تصمیم به ساخت فیلمی پر هزینه و به اصطلاح فاخر گرفت . «مزار شریف» هر چند از مهتاب کرامتی و حسین یاری بهره میبرد اما در گیشه شکست سختی خورد. پس از آن حوزه هنری یک سال از تولید فیلم مستقل دست کشید تا با مشارکت در یک فیلم شانس خود را برای تولید فیلم کمخرج خانوادگی امتحان کند اما فروش بسیار ضعیف فیلم «دلبری» آن را به کم مخاطبترین فیلم حوزه هنری بدل کرد تا آنکه در سال گذشته با تولید فیلم سینمایی «بیست و یک رزو بعد» به چرخه تولید فیلم مستقل بازگشت. نکته جالب اما میزان فروش و استقبال مخاطبان از آخرین ساخته این نهاد است.
«بیست و یک روز بعد» که یک فیلم اولی است و بودجهی زیادی نیز صرف تولید آن نشده، به پر فروشترین و پر مخاطبترین فیلم حوزه هنری در 5 سال اخیر تبدیل شد. این فیلم که به لحاظ ژانر و موضوع، فیلمی بفروش در سینمای ایران محسوب نمیشود، توانست با جذب 174 هزار مخاطب به موفقیت نسبی در گیشه خود دست یابد. فیلمی که به گفته کار گردانش، فیلمنامهی آن در حوزه هنری رد شد و در اکران نیز مورد بازبینی این نهاد قرار گرفت.
با این بررسی کوتاه میتوان نتیجه گرفت اعتماد حوزه هنری به جوانان متخصصِ متعهد جواب داده و نتیجهاش فیلمی موفق در بین آثار این نهاد انقلابی بوده است. البته توجه داریم که قرار نیست بگوییم داشتن مخاطب اولویت دارد و حوزه هنری باید دست به تولید هر فیلمی بزند تا مخاطب جذب کند اما سینمای بدون مخاطب هم قطعا معنایی ندارد. فیلم ساخته میشود که دیده شود نه اینکه مدیران بالادستی در بیلانهای کاری خود از آن به عنوان رزومه پرافتخارشان یاد کنند.
در پایان باید گفت اینکه حوزه هنری یا هر نهاد انقلابی دیگر دست به تولید آثاری با موضوعات مهم و مورد نیاز انقلاب اسلامی میزند در قدم اول اقدام شایسته و قابل تحسینی است اما نکته مهمتر آن است که این فیلم در جامعه دیده شود و تاثیرگذار باشد.