تمرین ظهور در جاده نجف به کربلا

صادق یزدانی: پیرمرد همیشه می‌گفت: «راه قدس از کربلا می‌گذرد» و ما حیران نگاهش می‌کردیم و می‌گفتیم آخر چطور می‌شود؟ به کلامش ایمان داشتیم و می‌دانستیم که حرف‌هایش بر اساس حکمت است و هر چه می‌گوید درست است و اتفاق خواهد افتاد اما نمی‌دانستیم چطور با وجود دیو هفت سری مانند صدام با این همه تجهیزات و حمایت این همه کشور از او، تازه راه قدس با آن رژیم ددمنش و حیوان‌صفتش از کربلا می‌گذرد! چطور می‌شود؟

این، شاید سخن بسیاری از رزمندگان دیروز دفاع مقدس است که مورد خطاب مستقیم این کلام روح خدا بوده‌اند. حتی نسل ما که در آن دوره یا کودک بود یا اصلا نبود هم از این بیان امام شگفت‌زده می‌شود؛ همان‌طور که از بسیاری از بیانات ایشان.

اما حالا وقتی پس از یک جنگ خانمان برانداز هشت ساله با همسایه مسلمان که به تحریک استکبار جهانی و حماقت وطن‌فروشی چون صدام صورت گرفت، به روزهای اربعین که می‌رسی و رفاقت و صمیمیت و تعامل و دوستی و مهر را میان دو ملت می‌بینی، تازه می‌فهمی که آن روح خدا، چه تصویری را در مقابلش مشاهده می‌کرده است.

حالا تازه بهتر متوجه می‌شوی که «اصلا همین محرم و صفر است که اسلام را زنده نگهداشته است» تنها به پیروزی انقلاب اسلامی در 22 بهمن و مقاومت مردم در جنگ هشت ساله ارتباطی ندارد. پیروزی‌های بزرگ‌تری هم در راه است و باید نگاه تازه‌ای به این دو ماه داشت.

حالا وقتی در میان انبوه جمعیت عاشقی که با پای پیاده به سمت حرم حسینی حرکت می‌کنند، حضور داری، مفهوم «بسیج جهانی مستضعفان و پابرهنگان» را بهتر درک می‌کنی و عبارت «هسته‌های مقاومت جهانی» را که امام(ره) بر آن تاکید می‌کرد، می‌توانی از نزدیک مشاهده کنی. حالا به تشکیل حزب مستضعفان عالم برای مبارزه در رکاب صاحب زمان معتقد خواهی شد.

اربعین حسینی حالا یک فرصت ویژه است برای همه فعالان فرهنگی تا سراغ اتحاد جهان اسلام بروند. اربعین، دیگر تنها محملی برای زیارت کردن و جلای باطن و صفای دل و جان و رفتن به بارگاه اباعبدالله(ع) نیست. حسین(ع) ما را فراخوانده تا همه امت اسلام با هم در یک مکان جمع شوند و وحدت را بیاموزند و مشق ظهور کنند.

اربعین، تنها محلی برای جمع شدن ایرانی‌ها و عراقی‌ها و دوستی میان دو ملت نیست، اینجا از همه ملل مسلمان و حتی آزادی‌خواهان غیرمسلمان جمع شده‌اند تا همه یک پیکره واحد در برابر استعمار و استبداد باشند و حریت و مدنیت را تجربه کنند و این تجربه را برای همه مردم جهان فریاد بزنند.

فعالان فرهنگی خودجوش که در همه جا با ابتکاری ویژه حاضرند، اربعین حسینی را باید بهترین موقعیت برای ارتباطی دقیق و عالمانه و به دور از حساسیت‌ها و اختلاف نظرها با همه مردم عالم قرار دهند و این نیاز به توکل و توسل و البته آموزش و دقت دارد. طبیعی است که اقتضائات کشوری چون عراق یا مردمانی از دیگر کشورها، با فرهنگ‌هایی متفاوت و سلوکی متفاوت، باید مورد توجه قرار گیرد تا بتوان ارتباطی عمیق و درست برقرار کرد.

عراق یکی از مهم‌ترین کشورها در برپایی تمدن نوین اسلامی است و به همین دلیل برای ترویج اندیشه اسلامی باید میزان ارتباطات را افزایش داد. انقلاب اسلامی و وحدت امت اسلام دو مفهوم مهم و کاربردی است که باید در این سفر برای مخاطبان جهانی تبیین شود و آنها را بر این اساس به حرکت وادارد.

اما عنصر خودجوش انقلابی باید بداند که چنین موقعیت ویژه و مهمی را نباید با بی‌سلیقگی و اتکا به دانسته‌ها و تجربه‌های فعالیت فرهنگی در داخل کشور هدر دهد و آن را تبدیل به ضد خودش کند. برای انجام فعالیت فرهنگی در بیرون از این مرزها، نیاز به پیوست جدیدی به نام «ارتباط بین‌المللی» هست که راه را از چاه بازشناساند. قرار نیست که خدای ناکرده برای درست کردن ابرو، چشمی را کور کنیم!

اینجا دیگر مخاطب اقدامات عنصر فعال فرهنگی، مردم ایران و بچه‌های شهر و محله خودش نیستند که براساس همان دانسته‌های گذشته دست به اقدام خودجوش بزند و برنامه‌ای تدارک ببیند. این مردم، زبانشان و فرهنگشان و حساسیت‌هایشان با ایرانی‌ها متفاوت است و اگر آنها را نداند شاید بسیاری از اقدامات، به دلیل سوء برداشت، عاملی برای اختلاف و دلخوری و گسستگی بیشتر باشد. برای این کار هم باید سراغ متخصصش رفت؛ کسانی که سال‌هاست با این کشور و مردمان دیگر کشورهای عالم ارتباط دارند یا سال‌ها در آنجا زندگی کرده‌اند و با خوی و خصایص آنها آشنایند.

موسسات فعال در حوزه بین‌الملل برای مشورت گرفتن در این امر مهم بسیار کارساز هستند. موسساتی که به طور تخصصی در فضای کشورهای دیگر فعالیت دارند و می‌دانند که هر جا باید چگونه سخن گفت و چگونه پوستر کار کرد و چگونه ایستگاه صلواتی راه انداخت و چگونه هدیه داد و چگونه نمایشگاه زد و چگونه نشست و برخاست داشت و هزاران چگونه دیگر.

باید به این عبارت باور داشته باشیم که گاهی کار نکردن، ارزشش بیشتر از انجام کار اشتباهی است که همه را به زحمت می‌اندازد.