از اجبار حمایت می‌کنیم، نه خشونت

یکی از آسیب‌های کم و بیش رایج در جامعه ما مسئله بی‌حجابی و بدحجابی است. پدیده‌ای که با توجه به پیشینه فرهنگی، الگوی آموزشی و تربیتی، حساسیت‌های وجدان جمعی، مراقبت و کنترل افکار عمومی و سیاست‌های فرهنگی نظام بسیار غیرمنتظره و مستبعد می‌نماید.

این پدیده نیز همچون سایر پدیده‌های فرهنگی و اجتماعی از علل و عوامل آشکار و پنهان متعددی ناشی شده است.

حجاب، واژه‌ای عربی است که به معنی پرده، پوشش، حایل  و...  است و  در قرآن کریم نیز بیش از ده آیه در مورد حجاب و حرمت نگاه به نامحرم وجود دارد.  از جمله آیه 59 سوره مبارکه احزاب که به فلسفه و اهمیت حجاب اشاره دارد. «ای پیامبر! به زنان و دخترانت و نیز به زنان مومنین بگو خود را بپوشانند این مناسب‌تر است تا شناخته شوند و مورد اذیت قرار نگیرند و خدا آمرزنده و مهربان است»  

از این رو معنای دقیق این مجموعه متناسب با عرف اجتماعی و نقض کامل آن نشانه بی‌حجابی است. پدیده بی‌حجابی که گونه‌ای انحراف و کج‌روی اجتماعی به شمار می‌رود پدیده‌ای است که جامعه ایران در سال‌های اخیر در برخی شهرهای بزرگ با آن روبرو بوده است. لازم بذکر است که الگوی پوشش و کیفیت لباس پیش از آنکه از شرایط اقلیمی، موقعیت تمدنی، اوضاع اقتصادی نظام سیاسی، موقعیت سنی – جنسی و شغلی افراد اثر بپذیرد، از ساختار، باورها، ارزش‌ها، هنجارها، ایدئولوژی‌ها، الگوها، آداب و عادت‌ها اثر می‌پذیرد. بدون شک در عصر ما که بعضی آن را عصر برهنگی و آزادی جنسی نامیده‌اند، بی‌بندوباری زنان را جزئی از آزادی آنان می‌دانند. سخن از بدحجابی و پیامدهای آن برای برخی ناخوشایند و چه بسا مخالف تمدن و پیشرفت باشد. بی‌حجابی، علت اصلی رواج فساد اخلاقی در جامعه است و فساد اخلاقی مهمترین عامل انحطاط و نابودی فرهنگ یک جامعه به شمار می‌آید.

جامعه ما یک جامعه خانواده‌محور است و بی‌حجابی منجر به افزایش خیانت و فروپاشی خانواده می‌شود. نظام ما یک نظام دینی است، یعنی نظام بر پایه اعتقادات مردم استوار شده است بنابراین ترویج بی‌حجابی در جامعه به ترویج لاابالی‌گری و بی‌اعتنایی به احکام شرعی منتهی می‌شود. وقتی در جامعه، دین مورد بی‌اعتنایی قرار گیرد توجه افراد جامعه از امور جدی مانند: معنویت، تولید، عدالت‌خواهی امور تفننی می‌شود. یعنی بخش عظیمی از جامعه که نیروی جوان هستند بجای اینکه وقت خود را صرف تفکر، عقلانیت و تولید در همه عرصه‌ها بکنند، وقت، توان و سرمایه خود را صرف شهوت و عرضه جسمی می‌کنند تا مورد توجه دیگران قرار بگیرند.

از عمده‌ترین پیامدها و آسیب‌های اجتماعی بدحجابی می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:

• کاهش ازدواج
• افزایش طلاق
• افزایش جنایت و خشونت علیه زنان
• کاهش میزان بازدهی کار و تحصیل در جامعه و...

تحقیقا برای مقابله با بی‌حجابی و بدحجابی می‌توان به روش‌های ذیل توسل جست:

• رعایت اصل تقوای الهی در عمل از طرف آمرین به معروف و ناهیان از منکر
• دعوت از کسانی که در زمینه‌های علمی، اجتماعی و... در بین نسل جوان موفق بوده و پوشش برتر دارند.
• ترویج فرهنگ اصیل اسلامی – قرآنی در صدا و سیما بصورت فیلم و سریال، برنامه‌های گفتگومحور و...
• ارائه صحیح پوشش با مدل اسلامی – ایرانی  برای دختران و پسران جامعه

توجه به این نکته نیز ضروریست که حجاب، امری اجتماعی است. وقتی در مورد اجتماعی بودن حجاب حرف می‌زنیم، یعنی در مورد یک حکم ثانویه سخن می‌گوییم که حکم حکومت است. چه آنکه حکم اجتماعی در نظام دینی می‌تواند حکم اولیه را هم درنوردد. اینکه این سوالات مطرح می‌شود که: چرا کمربند ایمنی واجب است؟ چرا پرداخت مالیات واجب است؟ و... علت این است که ظن درستی از احکام اجتماعی پیدا نکردند. حضرت امام(ره) این دسته از احکام اجتماعی را حکم الهی می‌داند شبیه احکام اولیه اسلام که با قاعده «نفی ضرر» مطرح می‌شود. از این رو قوه تعدیه برای جلوگیری از ضرر جمع در مقابل تعرض فرد، از بدیهیات است. حجاب فردی، تکلیف شرعی و حق‌الله است ولی وظیفه نظام، دفاع از حق‌الناس است. قانونی شدن حجاب یکی از روش‌هایی است که فضای اجتماعی را با خواست درونی اهل حجاب هماهنگ می‌کند. حتی اگر بدحجاب‌ها در عمل بیشتر از محجبه‌ها باشند، باید به این نکته توجه داشته باشیم که از اجبار دفاع می‌کنیم نه ازخشونت.

کمربند ایمنی اجبار است اما خشونت نیست.