تاریخ انتشار:
17:50 - 23 مرداد 1396
کد خبر: 30135
جزئیات تماس شریعتمداری با آیت‌الله جنتی؛
تهران: سیدحمیدرضا برقعی رئیس مجلس خبرگان را بی‌قرار کرد/ آیت‌الله جنتی: سلام مرا به ایشان برسانید
حسین شریعتمداری از جزئیات تماس تلفنی خود با آیت الله جنتی درباره شهید محسن حججی شهید مدافع حرم، نوشت.
به گزارش حلقه وصل، مدیر مسئول روزنامه کیهان از جزئیات تماس تلفنی خود با آیت الله جنتی درباره شهید محسن حججی شهید مدافع حرم، نوشت:
«قلبم شکسته و با چشمانی پر از اشک صحبت می‌کنم»...
اولین جمله‌ای بود که دیروز، حضرت آیت‌الله جنتی در تماس تلفنی بر زبان آوردند و در مقابل پرسش اینجانب که با ابراز ارادت به محضرشان همراه بود، فرمودند: «از گزارش امروز کیهان درباره شهید محسن حججی منقلب شده‌ام و شعری که در صفحه سوم آورده بودید، بی‌قرارم کرده است.»
و درحالی‌که معلوم بود، بغض راه سخن را بر حضرتش بسته است پرسیدند: «این شعر از کیست؟ و چه عمیق و پرشور است»؟
عرض کردم شعر از شاعر متعهد انقلاب جناب آقای سیدحمیدرضا برقعی است...
با لحنی که خالی از ملامت نبود فرمودند پس چرا نام ایشان را نیاورده‌اید؟ عذر تقصیر آوردم که خطا از اینجانب بوده است. تاکید کردند که به ایشان سلام مرا برسانید و از جانب من تشکر کنید... و با حالتی غمزده در شهادت شهید محسن حججی و آرزوی علو درجات برای آن شهید بزرگوار و همه شهدای اسلام، خداحافظی کردند.
گفتنی است شعر مورد اشاره، غزلی از شاعر جوان و متعهد کشورمان آقای سیدحمیدرضا برقعی است که متن کامل آن از منظرتان می گذرد؛
به نام نامی سر، بسمه تعالی سر
بلندمرتبه پیکر، بلندبالا سر
فقط به تربت اعلات، سجده خواهم کرد
که بنده‌ی تو نخواهد گذاشت، هرجا سر
قسم به معنی لا یمکن الفرار از عشق
که پر شده است جهان، از حسین سرتاسر
نگاه کن به زمین! ما رأیت إلا تن
به آسمان بنگر! ما رأیت إلا سر
سری که گفت: «من از اشتیاق لبریزم
به سرسرای خداوند می‌روم با سر
هر آنچه رنگ تعلق، مباد بر بدنم
مباد جامه، مبادا کفن، مبادا سر.»
همان سری که "یحب الجمال" محوش بود
جمیل بود، جمیلا بدن، جمیلا سر
سری که با خودش آورد بهترین‌ها را
که یک به یک، همه بودن سروران را سر
زهیر گفت: حسینا! بخواه از ما جان
حبیب گفت: حبیبا! بگیر از ما سر
سپس به معرکه عابس، " أجنّنی"گویا
درید پیرهن از شوق و زد به صحرا سر
بنازم " أم وهب" را، به پاره تن گفت
برو به معرکه با سر ولی میا با سر
خوشا به حال غلامش، به آرزوش رسید
گذاشت آخر سر، روی پای مولا سر
چنان که یک تن دیگر به آرزوش رسید
به روی چادر زهرا گذاشت سقا، سر
در این قصیده ولی آنکه حسن مطلع شد
همان سری است که برده برای لیلا سر
همان که احمد و محمود بود سر تا پا
همان سری که خداوند بود، پا تا سر
پسر به کوری چشمان فتنه کاری کرد
پر از علی شود آغوش دشت، سرتاسر
میان خاک، کلام خدا مقطعه شد
میان خاک؛ الف، لام، میم، طا، ها، سر
حروف اطهر قرآن و نعل تازه‌ي اسب
چه خوب شد که نبوده است بر بدن‌ها سر
تنش به معرکه سرگرم فضل و بخشش بود
به هرکه هرچه دلش خواست داد، حتی سر
جدا شده است و سر از نیزه‌ها درآورده است
جدا شده است و نیفتاده است از پا سر
صدای آیه کهف الرقیم می‌آید
بخوان! بخوان و مرا زنده کن مسیحا سر
بسوزد آن همه مسجد، بمیرد آن اسلام
که آفتاب درآورد از کلیسا سر
عقیله، غصه و درد و گلایه را به که گفت؟
به چوب، چوبه محمل، نه با زبان، با سر
دلم هوای حرم کرده است می‌دانی
دلم هوای دو رکعت نماز بالا سر
لینک کوتاه خبر:
hvasl.ir/news/30135
حلقه وصل را در پیامرسانها دنبال کنید