همین یک نمونه کافی است

آنچه تأمین کننده منافع ملی ماست مذاکره نیست بلکه اتکاء به ظرفیت‌ها و توانمندی های داخلی و معطل دشمن نشدن است. مذاکره با چنین دشمنی در بهترین حالت جز اتلاف وقت هیچ نتیجه‌ ای بدنبال نخواهد داشت.

به گزارش حلقه وصل، «مهدی فضائلی» کارشناسی ارشد رسانه و مسائل سیاسی یادداشتی درباره مذکره با آمریکا و بی‌اعتمادی مردم ایران نسبت به آن نوشته است.

متن این یادداشت را در ادامه بخوانید:

بی اعتمادی به آمریکا از جمله موضوعاتی است که بخصوص طی سال‌های اخیر بسیار زیاد تکرار شده است. اسناد و دلایل این بی اعتمادی هم آنقدر زیاد هست که نیاز چندانی به کنکاش نداشته باشد.

قبل از بیان یک‌ نمونه بسیار جدید از اظهاراتی که به وضوح بی تعهدی و مسئولیت گریزی آمریکایی ها را نمایان می سازد باید به این نکته توجه داشته باشیم که این بی اعتمادی و مسئولیت گریزی در عمل چگونه باید لحاظ گردد؟

شاید طرح این پرسش که چه فرقی می کند طرف مذاکره قابل اعتماد باشد یا نباشد؟قدری بی وجه باشد و بگویید پاسخش بدیهی است لیکن به نظر می رسد در این امر بدیهی هم برخی نظر دیگری دارند!

به نظر می رسد وقتی طرف مذاکره به شدت غیرقابل اعتماد و بی مسئولیت است ترجیحا نباید با او مذاکره کرد چرا که همواره یا باید منتظر شیطنت های او در حین مذاکره باشیم و یا نگران عدم پایبندی او به تعهدات پس از مذاکره.

اما جدیدترین نمونه بی تعهدی آمریکا را می توان در اظهارات وندی شرمن قائم مقام وزارت امورخارجه آمریکا مشاهده کرد و همین یک نمونه برای اثبات غیر قابل اعتماد بودن آمریکا کافی است.

وندی شرمن یهودی که در زمان اوباما هم جزو مذاکره کنندگان ارشد آمریکا در موضوع برجام بود بتازگی در جلسه کمیته روابط خارجی مجلس آمریکا در خصوص برجام اظهاراتی را داشته که در عمل هیچ تفاوتی با دیدگاه ترامپ ندارد!

وی گفته است: دولت بایدن تلاش می کند که ایران را به پایبندی کامل به توافق برجام بازگرداند و سپس ما به توافق پایبند خواهیم بود و از این طریق می خواهیم توافقی طولانی تر و مستحکم تر بدست آوریم، زیرا این توافق اکنون چند سال از قدمتش گذشته است.» به گفته وی بازگشت به توافق سال ۲۰۱۵ ممکن نیست زیرا در ظرف شش سال گذشته شرایط ژئوپلیتیکی منطقه عوض شده است!

با چنین دولتی چگونه می توان مذاکره کرد؟

اگر بر فرض محال، امروز مجددا پای میز مذاکره با آمریکا بنشینیم و چند سال رفت و آمد کنیم و به توافقی دست یابیم چه ضمانتی وجود دارد که چند صباحی دیگر به هر بهانه ای نتایج این مذاکره نیز نادیده گرفته نشود و خواستار توافقی جدید نشوند؟

این در حالی است که نه شش سال بلکه بلافاصله پس از توافق برجام و در همان زمان اوباما نقض تعهدات آمریکا آغاز شد!

بنابراین آنچه تأمین کننده منافع ملی ماست مذاکره نیست بلکه اتکاء به ظرفیت ها و توانمندی های داخلی و معطل دشمن نشدن است. مذاکره با چنین دشمنی در بهترین حالت جز اتلاف وقت هیچ نتیجه‌ ای بدنبال نخواهد داشت.

منبع: فارس