به گزارش حلقه وصل، ژیلا مهدی آقایی، معاون آموزش و مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست در خصوص تأثیر صنعت بر طبیعت، گفت: در حال حاضر صنعت مد و پوشاک یکی از عوامل اثرگذار بر تخریب طبیعت است. این صنعت موجب انتشار ۱۰ درصد از کربن جهان بوده و این در حالیست که درصد قابل‌توجهی از منسوجات سالانه دور ریخته شده و به زباله تبدیل می‌شوند.
مهدی آقایی افزود: تعداد و تنوع محصولات شیمیایی که در زندگی روزمره مورد استفاده قرار می‌گیرند به سرعت رشد می‌کنند. برای تولید این محصولات گاهی اوقات از مواد شیمیایی جدیدی استفاده می‌شود که شناخته شده نیستند و اثرات مخربی بر سلامت جانداران می‌گذارند. تردیدی نیست که این مواد شیمیایی منافع بی شماری را برای جامعه انسانی به همراه دارند، اما در عین حال صدمات بالقوه‌ای را نیز به بار می‌آورند که بخش عمده‌ای از آن به دلیل ضایعاتی است که در پروسه تولید آن‌ها ایجاد می‌شود. هر ساله میلیون‌ها تن مواد سمی یا خطرناک وارد محیط زیست می‌شوند.
وی همچنین با اشاره به آب مجازی پوشاک ادامه داد: به عنوان مثال، تولید یک پیراهن نخی نیازمند مصرف ۴۱۰۰ لیتر آب است و این مساله صرفاً نمونه‌ای از آثار تخریبی صنعت پوشاک بر محیط زیست و منابع طبیعی است. به اعتقاد این کارشناس، فرهنگ مصرف‌گرایی در مجموع استفاده ابزاری از منابع طبیعی و محیط زیست برای تولید محصول و زباله را افزایش خواهد داد.
مهدی آقایی ادامه داد: یکی از جنبه‌های نگران کننده این مساله این است که بشر در مورد اثرات بلندمدت حضور این مواد شیمیایی در طبیعت چیز زیادی نمی‌داند. در حال حاضر در بلندمدت این مواد شیمیایی می‌توانند باعث سرطان شوند. وقتی که این مواد وارد محیط زیست می‌شوند، به شکلی بسیار پیچیده در طبیعت پراکنده و منتشر می‌شوند و ممکن است به مواد دیگری تبدیل شوند که اثرات متفاوتی دارند.
وی تاکید کرد: برای کاهش و رفع این آثار تخریبی، اصلاح الگوی مصرف نخستین گام گریز از مصرف‌گرایی و این تغییر و اصلاح نیز مستلزم فرهنگ‌سازی است که به تدریج با گذشت زمان به یک رفتار اجتماعی تغییر کند.
به اعتقاد معاون آموزش و مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست، اقدام اساسی در این زمینه نیز ایجاد تعهد و وظیفه اخلاقی به منظور مصرف صحیح و حفظ محیط زیست برای نسل‌های آتی است.
مهدی آقایی خاطرنشان کرد: ترویج سبک زندگی مبتنی بر مصرف به اندازه نیاز و توجه به محیط زیست به عنوان یک عامل اساسی برای حفظ حیات نیز پیش شرط گریز از مصرف‌گرایی به عنوان یک رفتار ناهنجار اجتماعی است. شماری از صاحبنظران دانشگاهی نیز در این رابطه به تغذیه دام‌ها با هدف بهره‌برداری از پوست و پشم این حیوانات که فشار مضاعفی را بر محیط زیست تحمیل و نمی‌تواند پاسخگوی نیاز بیش از اندازه بشر باشد، اشاره می‌کنند.
