تهران: «خان گزیده‌ها»؛ 30 سال بعد از شهید آوینی/ آدم‌های فیلم شهید آوینی را پیدا کردم

به گزارش حلقه وصل، 27 خردادماه سالروز تشکیل جهاد سازندگی به عنوان یکی از اولین نهادهای ایجاد شده بعد از پیروزی انقلاب اسلامی است که در طول مدت فعالیت خود، تلاش پرثمری را در جهت تحقق آرمان‌ها و اهداف انقلاب در حمایت محرومان و مستضعفین داشت.

مستند «یک قصه از بلوچستان» به کارگردانی محمدرضا محمدی نجات، داستان یک گروه فیلمسازی است که پس از گذشت سی و چهار سال از پیروزی انقلاب اسلامی به بلوچستان می‌رود تا سراغ افراد و منطقه‌ای را که شهید آوینی، اوایل انقلاب وضعیت اسف‌بارشان را روایت کرده بود، بگیرد و این بار وضعیت آنها را بعد از انقلاب و حضور جهاد سازندگی به تصویر می‌کشد.

محمدی‌نجات  درباره این مستند گفت: اوایل انقلاب و در سال های 59 یا 60 گروهی از طرف روایت فتح به مدیریت شهید آوینی به منطقه بلوچستان می روند و تأثیر انقلاب را در آن مدت کوتاه بر آن منطقه بررسی می کنند.

آدم‌های فیلم شهید آوینی را پیدا کردم/ امکان مقایسه افراد را پس از گذشت زمان فراهم کردم

محمدی نجات ادامه داد: به خاطر ظلم، ستم و فساد حاکم در دوران شاهنشاهی، اثرات عمیقی بر وضعیت مردم در آن منطقه ایجاد شده بود و با وقوع انقلاب حرکتی در جهت آبادانی و رفع مظلومیت ها ایجاد شده بود و من بعد از گذشت 30 سال به همان منطقه بازگشتم و همان آدم های فیلم شهید آوینی را پیدا کردم و بدون واسطه و مداخله امکان مقایسه را میان آدم آن روز و انسان های امروز را برای مخاطب فراهم کردم و سعی کردم خودم دخالتی در این امر نداشته باشم و آیینه‌گی بین مخاطب و آن منطقه برای انتقال حس ایجاد کنم.

مطالبه‌گری جوانان منطقه بلوچستان عمیق‌تر و جدی‌تر شد

وی ادامه داد: درست است که انقلاب اسلامی، شرایط را برای تغییرات آن منطقه ایجاد کرده اما مسئله مهم‌تر این است که آن افراد خودشان خواستند تا تغییر کنند و خودشان باعث سطح بالای تغییرات در زندگی‌شان بوده‌اند.نکته مهم دیگر این است که مطالبه‌گری جوانان در آن منطقه بسیار عمیق‌تر و جدی‌تر شده و خواسته هاشان نسبت به خواسته پدرانشان در اوایل انقلاب بسیار متفاوت‌تر است و این تغییر نگرش حرکتی رو به جلو و پیشرفت اساسی محسوب می‌شود و نشان دهنده تأثیر انقلاب در روح و جان مردم است.

محمدی نجات در ادامه سخنانش درباره مناطقی که در مستند پرداخته شده، عنوان کرد: روستای شگین در بلوچستان منطقه‌ای است که علی‌رغم طبیعت و منابع آبی خوب به خاطر اهمال و دور افتادگی کم برخوردار بوده اما به برکت انقلاب و تلاش مسئولان چهره اش دگرگون شده است.

دلمردگی تبدیل به نشاط و سرزندگی شد

وی ادامه داد: البته سعی کردم در این مستند، نشان دهم، فراتر از کارهای عمرانی که در آن منطقه صورت گرفته، بازسازی و عمرانی است که در دل های مردم ایجاد شده است و مردم آن دیار از دلمردگی که قبل از انقلاب داشتند در آمدند و نشاط سرزندگی پیدا کردند و نمودش در سطح همین مطالباتی است که برای آن ها ایجاد شده است. من به دنبال این بودم تا نشان دهم توسعه های عمرانی ایجاد شده به دلیل زنده شدن دل مردم و روشن بینی است که انقلاب برای آن ها ایجاد کرده است.

محمدی نجات درباره مشکلات ساخت مستند گفت: ساخت هر مستند با هر مدیومی نیاز به تحمل مشکلات و سختی های خاص خود دارد و خوشبختانه مردم و بچه های آن منطقه نیز رغبت داشتند تا وضعیت و پیشرفت هایشان منتقل شود و این کم کاری ما بوده که در این سال ها دوربینی به سمت آن ها نرفته است.اما این مسئله که ما بی تفاوت باشیم به پیشرفت های کشور و دستاوردهای انقلاب من را آزار می دهد و همچنان سوژه های بسیاری در گوشه گوشه ی ایران نهفته که همچنان مغفول است و به نظرم باید دیده شوند و در رسانه ضریب داشته باشند.

تنگ‌نظری‌ها مانع شنیده شدن صدای اقشار مختلف است

این مستندساز افزود: شاید تنگ نظری های محلی و منطقه ای سبب شده تا صدای اقشار مختلف مردم شنیده نشود و نکته دیگر مظلومیت انقلاب اسلامی است؛ چرا که دستاوردها و پیشرفت های انقلاب که ایجاد شده به درستی منعکس نشده است.

کارگردان«یک قصه از بلوچستان» درباره پروسه تحقیق در این مستند گفت: ساخت مستند بدون پژوهش معنا و تمایز پیدا نمی کند، البته ممکن است شیوه های پژوهش متفاوت باشد اما فقدان حلقه پژوهش در اثر مستند سبب می شود تا آن اثر برجستگی خاصی پیدا نکند. البته شیوه‌های پژوهش نیز متفاوت است گاهی یک اثر نیاز به پژوهش میدانی دارد و گاهی نیاز به پژوهش کتابخانه ای و آرشیوی دارد، اما زمانی که فیلمساز صرفا پژوهش می کند بهره ای مثبت است که در پایان کار به دست خواهد آورد.

وی ادامه داد: مهمترین موضوع برای مستندسازی درباره انقلاب، وحدت ملی است که باید روی آن تمرکز کرد و بسیار جای کار دارد، مسئله ای که دشمن همواره نشان داده که نسبت به آن توجه دارد.  وحدت ملی سوژه ای بوده که همواره بخش عمده ای از آثار شهید آوینی در اوایل انقلاب به آن باز می‌گردد و یکی از ارکان اصلی حفظ موجودیت فرهنگی، هویت ملی است.