
سرویس حاشیه نگاری: جانباز علیرضا سربخش، مدیرعامل مؤسسه سینمایی جانبازان و مدیرمسئول نشریه سینما رسانه، متولد 1342، دارای مدرک فوق لیسانس حقوق امور بینالملل، سالهاست که درعرصه سینما، اعم از نقد و بررسی فیلمها، فیلمنامهنویسی، تهیهکنندگی و مدیریت امور سینمایی حضور فعال دارد و در همین راستا بیش از صد مقاله در مطبوعات به چاپ رسانده است.
هرچند ایشان در راه دفاع از آرمانهای انقلاب اسلامی و عرصه دفاع مقدس دو چشم خویش را در راه خدا هدیه کرده، امّا حضور توانمند ایشان در فعالیتهای فرهنگی به ویژه عرصه سینما نشان داد چشمهایی نیز وجود دارد که میشود با آنها فیلمها را دید، درک کرد و سپس با اندیشه زلال و پاک، نقد و بررسی نمود.
به مناسبت روز جانباز گفتگویی داشتیم با علیرضا سربخش، جانباز روشندل و کارشناس فرهنگی که در ادامه میخوانید:
سربخش در ابتدا با اشاره به وضعیت فعلی سینمای دفاع مقدس گفت: سینمای دفاع مقدس در سالهای اخیر دچار رکود بود و اگر بخواهیم آماری بگوییم 60 تا 70 درصد از فیلمها محتوایش با خانواده ایثارگران مشکل دارند و آنگونه که میبایست به دفاع مقدس نپرداختهاند.
وی با اشاره به برخی آثار سالهای اخیر ادامه داد: در یک جمعبندی کلی فیلمهایی مانند فراری و اشنوگل ضد دفاع مقدس نیستند اما ضعف دارند که در شان و منزلت سینمای دفاع مقدس نبودند. به نظر من این فیلمها خانواده ایثارگران را نشناختهاند به صورتی که دیگر به این تصویر از رزمنده، ایثارگر گفته نمیشود.
این کارشناس فرهنگی بیان کرد: پیشنهاد ما این است که این فضا را درست بشناسند و با رزمندگان محشور شوند.
وی افزود: درست است در چند سال اخیر از نظر کمیت سینمای دفاع مقدس رشد داشته است اما اکثریت آنها محتوای ضد ایثارگری و جانبازی، جهاد و شهادت داشتهاند البته فیلمهای خوبی مانند آثار آقای حاتمیکیا هم دیده میشود.
سربخش در توضیح مهمترین مشکل سینمای دفاع مقدس تصریح کرد: مشکل اساسی فیلمنامه است. متاسفانه آثار با فیلمنامههای خوبی کار را شروع نمیکنند. فیلمنامه باید توسط چند نفر خوانده شود و نظریات را از دیگران بگیرند. نه آنکه هر آنچه که خودشان در خیالاتشان فکر کردهاند، میتوانند همان را به تصویر بکشند.
وی ادامه داد: از سوی دیگر نهادهایی که متولی سینمای دفاع مقدس هستند خیلی وقتها با خساست برخورد میکنند در واقع میخواهند با کمترین بودجه بهترین محصول را داشته باشند!
مدیرمسئول نشریه سینما رسانه در انتها خاطرنشان کرد: مساله مهم آن است که در مرحله اول هنرمندان شناخت درستی از جامعه ایثارگری پیدا کنند که این امر نیاز به مطالعه دارد. در مرحله بعدی فیلمنامه را با چند نفر از متخصصین این حوزه در میان بگذارنند و در مرحله آخر نیز نهادهای ایثارگری در تخصیص بودجه خساست به خرج ندهند که کارگردان مجبور شود از محتوا کم کند که منجر به تولید یک اثر بی یال و کوپال شود و دنبال این نباشند که فقط بگویند ما یک فیلم دفاع مقدسی ساختهایم.