به گزارش حلقه وصل، «مهدی امامقلی» در یادداشت روزنامه «کیهان» نوشت:
پنجمین و آخرین نفتکش ایرانی حامل سوخت با «پرچم» جمهوری اسلامی ایران و «سیستم‌های روشن موقعیت‌یاب» به ونزوئلا رسید تا علاوه بر مراودات تجاری، هم عمق نفوذ ایران در آمریکای لاتین و هم شکست حصار تحریم‌های نظام سلطه به رخ جهانیان کشیده شود.
بدون شک، پهلو گرفتن نفتکش‌های ایرانی در آب‌های ونزوئلا و آغاز مناسبات کشورهای عضو باشگاه تحریمی‌ها، نشانه شکست کارزار فشار حداکثری و سیاست‌های یک‌جانبه‌گرایی آمریکا علیه جمهوری اسلامی است.
گرچه عده‌ای از مدعیان اصلاحات که در گوشه و کنار مشغول بزک مرده برجام هستند، در تلاش‌اند تا اعزام نفتکش‌های ایران به ونزوئلا را ثمره و موهبت برجام عنوان کنند اما نمی‌توان این واقعیت مسلم را انکار کرد که اقدام غرورآفرین ایران در شکستن حلقه محاصره تحریمی آمریکا ماحصل «دکترین مقاومت» است نه «برجام».
۱۴ خرداد سال گذشته بود که رهبر معظم انقلاب در بیاناتشان در مراسم سی‌امین سالگرد ارتحال امام خمینی(ره)، از «دکترین مقاومت امام خمینی(ره)» سخن به میان آوردند و مبانی مقاومت در اندیشه حضرت امام (ره) را تبیین کرده و فرمودند: «ایستادگی و مقاومت کردن در مقابل زیاده‌خواهی دشمن و زورگیری دشمن و باج‌خواهی دشمن، راه جلوگیری از پیش آمدنِ او است؛ پس صرفه با مقاومت است.»
آمریکا در اردیبهشت ۹۷، خروج از برجام را اعلام کرد و با تعیین ۱۲ شرط ناممکن برای مذاکره با ایران در مردادماه همان سال، «گروه اقدام علیه ایران» را تشکیل داد. تحریم‌های طلا، فلزات گران‌بها، دلار و خودروسازی و تحریم بخش انرژی و اعلام تمدید برخی معافیت‌ها و همچنین تمدید وضعیت اضطراری ملی آمریکا در رابطه با ایران از دیگر اقدامات ایالات‌متحده در سال ۹۷ بود. در سال ۹۸ هم فشار حداکثری علیه جمهوری اسلامی از سوی آمریکایی‌ها دنبال شد؛ از گنجاندن نام سپاه پاسداران در فهرست سازمان‌های تروریستی خارجی، تحریم صادرات آب‌سنگین و اورانیوم ایران، اعزام ناو آبراهام لینکلن و بمب‌افکن‌های بی۵۲ به خلیج فارس تا تهدید کشورهای طرف معامله با ایران و ترور ناجوانمردانه سردار سرفراز حاج قاسم سلیمانی.
اما مواجهه جمهوری اسلامی ایران در قبال اقدامات خبیثانه نظام سلطه در یک سال گذشته - آنچه که جک استراو، وزیر خارجه اسبق انگلیس گفته بود «ایرانی‌ها اصولاً آدم‌هایی هستند که هیچ‌چیز را بی‌جواب نمی‌گذارند!»- چه بوده است؟؛ توصیه رهبر انقلاب درباره آرایش جنگی (۱۱ اردیبهشت ۹۸)، تأکید رهبر انقلاب بر نفی مذاکره با آمریکا به‌عنوان «سم مضاعف» (۲۴ اردیبهشت ۹۸)، سرنگون کردن پهپاد آمریکایی گلوبال هاوک توسط ایران (۳۰ خرداد ۹۸)، توقیف کشتی انگلیسی در تنگه هرمز
(۲۸ تیر ۹۸) و موشک‌باران پایگاه آمریکایی عین‌الاسد (۱۸ دی ۹۸) و حالا هم اعزام رسمی نفتکش‌های ایرانیِ رادار روشن به ونزوئلا و آغاز مناسبات کشورهای عضو باشگاه تحریمی‌ها.
لازم به یادآوری است که درخصوص اعزام نفتکش‌های ایرانی، آمریکایی‌ها در ابتدا تهدید کردند که مانع رسیدن کشتی‌های حامل انرژِی ایران به بنادر ونزوئلا خواهند شد. بعد از آن، آنها چندین ناو جنگی به همراه هواپیما به سمت نفتکش‌های ایرانی اعزام کردند. وقتی دیدند ملوانان ایرانی به اقدامات آمریکایی‌ها وقعی نمی‌گذارند، نفتکش‌های ایران را تهدید به تحریم کردند و در آخرین اقدام، وقتی دیدند طرف ایرانی همچنان خم به ابرویش نمی‌آورد و پرچم جمهوری اسلامی ایران در کاراکاس برافراشته می‌شود، برای اینکه خود را از تک و تا نیندازند، شرکت‌ها و دولت‌ها را برای همکاری با ایرانی‌ها تهدید کردند تا از ارائه خدمات بندرگاهی به نفتکش‌های ایرانی خودداری کنند!
آنچه در فوق آمد، نشان می‌دهد که کم و کیف اعزام نفتکش‌ها و شکست حصار تحریم‌ها، ماحصل «دکترین مقاومت» بوده است نه «برجام». علاوه بر این‌ها نباید از ذکر این نکات غافل شد که اولاً) ثمره برجام به اذعان دولتمردان هیئت تدبیر و امید، «هیچ» و وعده‌های اروپایی‌ها، فریبکاری و دروغ بوده است. ثانیاً) ماحصل برجام، انفعال در سیاست خارجی و وقاحت و گستاخی طرف خارجی بوده است چه آنکه حجم تحریم‌های اقتصادی و تهدیدهای نظامی علیه جمهوری اسلامی پس از برجام گویای این واقعیت است
و ثالثاً) مدعیان اصلاحات و بزک‌کنندگان برجام که معتقدند «دنیای آینده دنیای گفتمان‌هاست نه موشک‌ها» عنوان می‌کنند بنزین صادراتی ایران به ونزوئلا از نتایج برجام بوده، چرا در تیترهای اصلی رسانه‌هایشان اخبار مربوط به این موفقیت را سانسور کردند؟
طبق دکترین سیاسی مونوروئه (پنجمین رئیس‌جمهور آمریکا) که ۳ دهه بعد از اولین قانون اساسی آمریکا تهیه و ارائه شد، ایالات متحده، با تأکید بر لزوم خروج همه استعمارگران اروپایی از شمال تا جنوب قاره آمریکا، آمریکای لاتین را حیاط خلوت خود می‌داند؛ دکترینی که حاکی از طمع آمریکایی‌ها برای به در کردن اروپایی‌ها از آمریکای لاتین و جایگزینی خود بود. از آن زمان تاکنون، آمریکایی‌ها در تلاش‌اند تا به انحای مستقیم و غیرمستقیم، سیطره اقتصادی و سیاسی خود بر آمریکای لاتین را حفظ کنند! حالا جمهوری اسلامی چالش‌های بین خود و آمریکا را به حیاط خلوت آنها برده تا علاوه بر نمایش عمق نفوذ و اقتدار خود در آمریکای لاتین، اعلام کند که اهرم فشار حداکثری در برابر ایران هیچ کارایی ندارد.
غلبه دکترین مقاومت بر دکترین مونروئه و اینکه امروز فرزندان انقلاب با پرچم ایران اسلامی و سیستم‌های روشن موقعیت‌یاب، با غسل شهادت، دل به دریا زدند و تا بیخ گوش خبیث‌ترین دشمن خود رفتند، همگی ماحصل هدایت‌های مدبرانه و داهیانه رهبری و خون حاج قاسم سلیمانی‌هاست.
نباید فراموش کرد که فارغ از صرفه‌های اقتصادی صادرات بنزین به ونزوئلا و فرصت‌سازی برای اقتصاد ملی، تقویت قدرت دفاعی بازدارنده فرامنطقه‌ای و شکست هیمنه پوشالی نظام سلطه و اثبات گزاره «مقاومت و صلابت» تا «رسیدن به نقطه بازدارندگی» مهم‌ترین رهاوردهای دکترین مقاومت است.
اردیبهشت سال پیش بود که پس از گذشت دو هفته از اعزام ناو آبراهام لینکلن و بمب‌افکن‌های بی۵۲ آمریکا به خلیج فارس، رهبر معظم انقلاب در دیدار رمضانی با مسئولان نظام (۲۴/۲/۹۸) تأکید کردند: «در مواجهه با دشمن شعار جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی، مقاومت است.»
تجربه مقاومت ۴۰ ساله ایران در برابر تحریم‌ها، بدعهدی‌های تاریخی آمریکا نسبت به ایران، استفاده از تجربه سایر کشورها (عراق، مصر، لیبی، کره شمالی و فلسطین)، پیروزی‌های جبهه مقاومت در برابر نظام سلطه (جنگ ۳۳ روزه ۲۰۰۶، نبرد غزه ۲۰۱۴ و یا چهار سال مقاومت مردم یمن و همچنین پیروزی جبهه مقاومت در برابر داعش در عراق و سوریه) و همچنین توجه به واقعیاتی مانند وضعیت ضعیف و شکننده آمریکا، پروژه‌ها و پرونده‌های بین‌المللی ناموفق آمریکایی‌ها، اختلافات داخلی و مشکلات اقتصادی و اجتماعی و ... همگی دلایلی برای حقانیت و نتیجه‌بخش بودن گزاره «مقاومت» است.