سرویس حاشیه نگاری: فيلم 50 كيلو آلبالو از جمله فيلمهاي اكران نوروزي امسال بود كه موفقيتي خارج از تصور در گيشه را به دست آورد و در مجموع به فروشي بيش از 10 ميليارد تومان دست يافت.
به اعتقاد بسياري از منتقدان و كارشناسان سينما، «50 كيلو آلبالو» را به دليل دارا بودن شوخيهاي رکیک، بايد در ردیف كمديهاي سخيف و نازلي دسته بندي كرد كه به هيچ عنوان ارزش اكران عمومي را ندارند. اما متاسفانه از سوي مسئولان، فرصتي طلايي براي اكران عمومي به سازندگان آن اعطا شد و این فیلم در جمع معدود فيلمهاي برگزيده اكران اول نوروزي قرار گرفت.
افتضاحي كه البته برای وزير ارشاد دردسر ساز شد و وی را مجبور کرد در دیدار با یکی از مراجع عظام تقلید از اکران این فیلم ابراز پشیمانی کند. (متن کامل این خبر)
به هر حال، این فیلم با وجود اعتراضات بسیار، در فرصتی طلایی به نمایش درآمد و پس از دستیابی به فروشی قابل توجه، نوبت اکران آن پایان یافت. هر چند گفتنیها درباره «50 كيلو آلبالو»ی حاشیه ساز زیاد است اما زمان برای ارائه نقد محتوایی و فنی این ساخته «مانی حقیقی» گذشته است و ما نیز قصد پرداختن به آن را نداریم.
آنچه موضوع این نوشتار است، نحوه اعتراضات صورت گرفته به این فیلم است که نه تنها خللی در روند اکران آن ایجاد نکرد، بلکه با ترغیب بسیاری از افراد به تماشای این فیلم، به فروش هرچه بیشتر آن کمک کرد.
اعتراض بحث برانگیز دانشجویان دانشگاه امام صادق(ع) به «50 كيلو آلبالو»
در کنار همه نقادیهای حرفهای صورتگرفته به محتوای این فیلم از سوی کارشناسان و اهالی سینما، اعتراض منحصر به فرد و بحث برانگیزی از سوی یک تشکل دانشجویی نسبت به مسئولان فرهنگی به خصوص رئیس سازمان سینمایی برای اکران «50 كيلو آلبالو» صورت گرفت.
بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(علیهالسلام) با اهدای «یک پیاله آلبالوی فاسد» به همراه یک نامه به حجتالله ایوبی، اعتراض خود را نسبت به بعضی از فیلمهای در حال اکران از جمله فیلم غیر اخلاقی «50 كيلو آلبالو» اعلام کرد.
دانشجویان در این نامه با تاکید بر اینکه حال و هوای غالب این روزهای سینمای ایران نه در شأن انقلاب است و نه در شأن سازمان سینمایی کشور، از رییس سازمان سینمایی کشور خواسته بودند همراه خانواده خود بعضی از فیلمهای روی پرده این روزهای سینما را به تماشا بنشیند.
رییس سازمان سینمایی نیز در مقابل سعی کرد در گفتگو با رسانههای مختلف به این اعتراض نمادین واکنش نشان دهد بدون اینکه پاسخی قانعکننده به دانشجویان معترض و افکار عمومی ارائه دهد.
حجت الله ایوبی ابتدا در مصاحبه با خبرگزاری صدا و سیما در پاسخ به سوالی در خصوص آلبالو های فاسد و نامه بسیج دانشگاه امام صادق(ع) گفته است: من فکر میکنم نیروهای اجتماعی و متدین و مسلمان ما باید در صحنه باشند، تذکر دهند و نامه بنویسند و ما هم با کمال میل بشنویم.
وی در این گفتگو با بیان اینکه یکسری سوء تفاهم هایی وجود دارد که با گفتگوهای رو در رو و توضیحات بیشتر حل خواهد شد، تاکید کرد: باید بریم و با دوستان صحبت کنیم!
ایوبی همچنین در مصاحبه با روزنامه شرق زمانی که با سوال بی پروای خبرنگار این روزنامه مواجه شد پاسخ صریح تری را درباره «آلبالوهای فاسد» دانشجویان دانشگاه امام صادق (ع) ابراز داشت.
وی در پاسخ به این سوال که «پیاله آلبالوی فاسدِ تقدیمی از سوی دانشگاه خودتان، دانشگاه امام صادق(ع) را میل کردید؟! چسبید؟!»، اعلام کرد که که هدیه دوستان امام صادقی خود را نمیپذیرد و این هدیه را به آنها بازمیگرداند! (اینجا را ببینید)
انتشار نامهای از سوی بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع) در پاسخ به مصاحبهی رییس سازمان سینمایی با روزنامه شرق، مرحله دیگری از مناظره رسانهای هم دانشگاهیهای امام صادقی بود (اینجا). اما در این میان آنچه مغفول ماند، موضوع اصلی این نامهنگاریها یعنی فیلم مسئلهدار «50 كيلو آلبالو» بود و آنچه بیش از همه مانور رسانهای روی آن انجام شد، «یک پیاله آلبالوی فاسد» ارسال شده از سوی دانشجویان به رییس سازمان سینمایی بود!
چه کسانی از اعتراض خاص دانشجویان سود بردند؟
اعتراض به اکران فیلمی متضاد و مغایر با ارزشهای فرهنگ ایرانی اسلامی از سوی بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع) امری شایسته تحسین و تقدیر است و حساسیت نسبت به پدیدههای فرهنگی و اجتماعی ناهمگون با ارزشهای جامعه، بخشی از ماهیت جریانهای دانشجویی است؛ موضوعی که مخاطب نامههای دانشجویان یعنی رییس سازمان هم در مصاحبههای خود بر آن تاکید داشته است. اما ضمن تاکید بر درست بودن ذات عمل، انتقاداتی را میتوان به روش انجام اعتراضات صورت گرفته وارد دانست.
دامن زدن به بحثهای جنجالی در رسانهها پیرامون اکران فیلم «50 كيلو آلبالو» تنها یک برنده داشت و آن هم سازندگان این فیلم بودند که روز به روز بر آمار فروش فیلم آنها افزونتر میشد. شاید اگر دانشجویان به جای ارسال «یک پیاله آلبالوی فاسد» برای نشان دادن اعتراض خود به مدیران سینمایی، از روشهای بهتر و به دور از هیاهوی رسانهای بهره میبردند، بازخورد بهتری از کار خود دریافت میکردند.