در ماهشهر چه می‌گذرد؟

به گزارش حلقه وصل، حجت الاسلام سیدسلمان هاشمی امام جمعه شهرک طالقانی بندر ماهشهر در یادداشت شفاهی ضمن تشریح مشکلات معیشتی که مردم این شهرک با آن دست‌ و پنجه نرم می‌کنند، به ناآرامی‌ها و اغتشاشاتی که پس از اعلام تصمیم بنزینی دولت در این شهرک رخ داد، پرداخته است. 

شهرک طالقانی از قدیم میزبان مردم بومی محدودی بود ولی پس از جنگ تحمیلی از شهرهایی همچون آبادان، بهمن شیر، اروند و  چند شهر جنگ زده دیگر به این منطقه کوچ کردند به طوری که هم اکنون ۸۰ درصد جمعیت این شهرک را مردم مهاجر و جنگ زده تشکیل می‌دهد. بنابراین مردم این شهرک از طرفی محرومیت جنگ را تحمل کردند و از سوی دیگر در معرض تبعیض‌های موجود در منطقه هستند. مسئله دیگر اینکه مردم کوچ کرده به این شهرک به دلیل عدم آبادانی شهرهای محل زندگی خود در سالهای پس از پایان جنگ نیز ترجیح دادند که در همین شهرک ادامه زندگی دهند.

مردم این منطقه از نظر امکانات رفاهی در محرومیت جدی قرار دارند. یکی از مشکلات مردم این شهرک این است که در طول ۴۰-۵۰ سال گذشته خندقی در حدود ۱۶۰ هکتار دور تا دور آن حفر شده است به طوریکه مردم شهرک را به نوعی محصور کرده است.  این خندق حفر شده که تاکنون منجر به غرق شدن چند طفل معصوم شده به قدری بزرگ است که حتی افراد بالغ نیز در صورت افتادن در آن ممکن است غرق شوند.

 از سوی دیگر برخی مدارس شهرک طالقانی فرسوده است و حتی نمازخانه ندارد. همچنین کمبود معلم یکی دیگر از مشکلات ساکنان این شهرک است. در این شهرک یک بازار مرکزی وجود ندارد تا مردم بتوانند به شکل متمرکز مایحتاج خود را تهیه کنند. همچنین در بحث آب، آب آشامیدنی این شهرک به نوعی غیرقابل شرب است به طوری که مردم برای تأمین آب خود باید متحمل دو نوع هزینه شون؛ یکی هزینه عمومی آب و دیگری هزینه تصویه آن.

البته در بحث روشنایی وضعیت شهرک خیلی بد نیست ولی در بحث مسکن فشار زیادی بر مردم وجود دارد. همچنین شهرک فاقد حتی یک درمانگاه شبانه روزی تأمین اجتماعی است؛ این درحالی است که در حدود ۳ تا ۴ هزار نفر از ساکنان شهرک دارای دفترچه تأمین اجتماعی هستند ولی به دلیل عدم وجود درمانگاه شبانه روزی نمی‌توانند از این خدمات استفاده کنند. شهرک نیاز مبرم به حضور دکتر متخصص و ترمینال تاکسیرانی دارد. از طرف دیگر نیازمند اداره برق و اداره گاز است و از آنجا که مخابرات منطقه بالای ۳۰ سال عمر دارد این تاسیسات  نیاز به یک بازسازی اساسی دارد.همچنین فاضلاب شهری و کمبود فضای سبز مشکلات زیادی برای مردم ایجاد کرده است. البته  از نظر برق و گاز مردم شهرک طالقانی مشکل خاصی ندارند.

در ارتباط با تمامی مشکلاتی که به آنها اشاره کردم در این سالها پیگیری‌های زیادی صورت گرفته ولی نتیجه مطلوبی از این پیگیری‌ها حاصل نشده است.متاسفانه برای بسیاری از بومیان منطقه علی رغم داشتن مدارک دانشگاهی، هیچ شغلی در منطقه نیست. در حالی که در ۴ سال اخیر بسیاری از نیروهای غیربومی در صنایعی که در ۱۰ کیلومتری محل زندگی بومیان است استخدام و مشغول به کار شده اند و تنها سهم بومیان منطقه از این صنایع دود حاصل از این صنایع بوده است.پروازهای  ماهشهر-تهران و برعکس قطعاً برای بومیان منطقه نبوده و این پروازها مختص شاغلان غیربومی منطقه است که مشاغل موجود این منطقه را اشغال کرده‌اند.

یک عامل مهم نارضایتی مردم، بحث تبعیض است. مردم شهرک طالقانی که در مجاورت صنایع زیادی زندگی می‌کنند،‌ دوست دارند نفعی نیز از این صنایع ببرند. مردم این منطقه نیز دوست دارند امکاناتشان مانند شهرک بعثت باشد ولی متاسفانه در این سالها شاهد تبعیض بوده‌اند.

در بخش عمرانی شهرداری بندر ماهشهر در کمال تعجب شاهد این مسئله هستیم که تنها ۴.۵ درصد از بودجه عمرانی کل شهرداری به شهرک طالقانی اختصاص یافته است. متأسفانه از چراغ های شهری گرفته تا کفپوش شهر در شهرک طالقانی و ماه شهر تفاوت‌های زیادی وجود دارد و مردم این تفاوت‌ها را می‌بینند. همچنین مدرسه‌های بندر ماهشهر از نظر کیفی با مدارسشهرک طالقانی قابل مقایسه نیستند به طوری که برخی اولیای محصلین ساکن در شهرک طالقانی فرزندان خود را به مدارس بندر ماهشهر می‌فرستند.

اگر بحث بیکاری و مسکن حل شود که این مسئله به راحتی از طریق موظف کردن شورای راهبردی صنایع قابل مرتفع شدن است، می‌توان رفاه نسبی را برای مردم منطقه فراهم کرد. از جمله اینکه سوله‌های تولیدی برای اشتغال جوانان شهرک احداث و یا برای مردم شهرک فضای سبز مناسبی ایجاد شود. در عین حال باید به این مسئله نیز تاکید کنم که مردم این منطقه با همه وجود عاشق رهبری ، امام حسین(ع) و اهل بیت و انقلاب هستند و در عین حال عاشق عدالت هم هستند. ما منکر این نیستیم که برخی اغتشاشات نیز در قضایای آبان ماه در شهرک طالقانی اتفاق افتاد ولی از این مسئله ناراحت هستیم که همه می‌گویند هرچه اغتشاش بوده زیر سر بچه‌های شهرک طالقانی است.

در بحث اغتشاشات آبان ماه لازم است بگویم که در روزهای اول هیچ اغتشاش و ناآرامی سنگینی درشهر وجود نداشت مگر اینکه در سه-چهار محله از شهرک چند نفر از جوانان تعدادی لاستیک‌ را آتش زدند اما مشکل خاصی نبود ولی پس از درگیری‌هایی که در شهر چمران رخ داد ناآرامی‌ها نیز به شهرک طالقانی کشیده شد و بعضی از بچه‌های شهرک و برخی دیگر که مشخص نیست از کجا آمده بودند اقدام به تیراندازی به سمت نیروهای انتظامی کردند.

درباره مستندی که در روزهای اخیر از وضعیت مردم شهرک طالقانی منتشر شده باید گفت که این مستند تنها یک بُعد قضیه را بازتاب داده که وجه تبعیض و بیکاری موجود در منطقه است. اما کارگردان این مستند می توانست نکات دیگر را نیز درنظر بگیرد. یعنی مثلا می‌توانست از مصاحبه ۲۰ دقیقه‌ای که با بنده داشت به جای پخش چند ثانیه توضیحات بیشتری را در مستند بگنجاند. شاید این از بد سلیقگی کارگردان مستند بوده و ایشان هیچ غرضی از این نحوه نمایش نداشته باشد.

اینکه در مستند پخش شده برخی از ساکنان شهرک می‌گویند که هیچ اسلحه‌ای در شهرک نیست، حرف دقیق ودرستی نبود. درست است که اسلحه به نسبت سال‌های گذشته در شهرک کم شده ولی همچنان در مراسمات و عروسی‌ها شاهد هستیم که اسلحه‌های زیادی دست مردم دیده می‌شود و طبعاً این اسلحه‌ها نیز در قضایای اخیر به کار گرفته شده ولی نباید رفتار یک عده آشوبگر را به همه مردم تعمیم داد. نباید همه توجهات درباره اغتشاشات صورت گرفته به سمت ساکنان شهرک طالقانی جمع شود چرا که مردم این شهرک انسانهای اصیل و با کرامتی هستند.