کمیته تک نفره داوران

۱۰ هفته‌ای از شروع لیگ گذشته و داوری اوضاع خوبی را سپری نمی‌کند. باتلاق اشتباه‌ها، داوران بیشتری را غرق می‌کند و کمیته تک نفره داوران به جای راه چاره، راه فراری به نام سکوت را در پیش گرفته است.

به گزارش حلقه وصل، زمانی که نام هدایت‌الله ممبینی به عنوان رییس جدید کمیته داوران در خروجی سایت فدراسیون فوتبال قرار گرفت، خیلی‌ها به این امید داشتند که جنس ممبینی به گونه‌ای است که مشکلات را درک می‌کند و داوری را در مسیر پیشرفت قرار می‌دهد. اتفاقی که نه تنها نیفتاد، داوری را هم به سوی باتلاق اشتباهات سوق و استعدادها را هم فراری داد. فغانی به دلیل بی‌توجهی به استرالیا مهاجرت کرد و رضا سخندان، پرافتخارترین کمک‌داور ایران تصمیم به خداحافظی گرفت.

نوید مظفری، پیشکسوت داوری ضمن انتقاد از شرایط موجود در داوری عنوان کرد: اگر نگوییم داوری ایران بدتر شده است، داوری در حال درجا زدن است. از زمان آمدن ممبینی، همه دل خوش به تغییر شرایط و پیشرفت بودند اما او که تصمیم گرفته کمیته را تک نفره اداره کند، بود و نبودش فرقی نکرده و حتی می‌توان گفت داوری بدتر شده است. در گذشته حداقل آنالیزی از عملکرد داوران درهفته گفته می‌شد و داورانی که اشتباه فاحش داشتند جریمه می‌شدند اما اکنون خبری نیست و داور دلش قرص است که اگر اشتباه هم کند، قرار است هفته بعد سوت بزند.

مظفری با بررسی عملکرد داوران در ۹ هفته گذشته، تحلیل کرد: نبود کسی که به عملکرد داوران نظارت دقیق داشته باشد، نداشتن کلاس‌های آموزشی قوی، عدم رسیدگی به داور و بسیاری دلایل دیگر باعث شده تا داوران نتوانند با تمرکز وارد میدان شوند و قضاوت خوبی داشته باشند. نکته بدتر از اشتباه، توجیه اشتباه است؛ کاری که کمیته تک نفره داوران در پیش گرفته و در مقابل اشتباهات پرتعداد داوری یا سکوت می‌کند و یا با نظری مثلا کارشناسانه می‌گوید داور تصمیم درست را گرفته است. توجیه‌هایی که نه باعث پیشرفت داوری است و نه پاسخ درخوری به کم‌کاری‌های این حرفه. ممبینی در این چند ماه هیچ کار جدیدی انجام نداده و هیچ نوآوری برای پیشرفت نداشته است. برگزاری کلاس های داوری مختلف توسط فیفا و کمیته داوران که هر ساله بوده و اگر کمیته رییس هم نداشت، این کلاس‌ها برگزار می‌شد. بررسی اشتباهات داوری هم کم شده است و راه کاری هم برای بهبود وضعیت آن نیست.

این پیشکسوت داوری معتقد است: باید قبول کنیم که وضع داوری در ایران خوب نیست و از دنیا عقبیم. داوری در فوتبال ایران به سطحی رسیده است که انگار حضوری اجباری دارد و فقط باید باشد. نه کسی به آن توجهی می‌کند و نه کسی به فکر پیشرفت آن است. من در سطوح و کشورهای دیگر داوری کرده‌ام و تفاوت‌های آموزش داوری در ایران و کشورهای درجه یک اروپا را می‌توانم بازگو کنم. طبیعتا قابل مقایسه نیستند و خیلی از این کشورها عقب‌تر هستیم. امیدوار هستم همتی صورت بگیرد و کاری برای داوری انجام شود.

از صحبت‌های این پیشکسوت داوری نکاتی دریافت می‌شود. مهم‌ترین آن راه فراری به نام سکوت است که رییس کمیته داوران در نظر گرفته و هیچ پاسخی هم در این راستا ندارد. توجیه‌های بی‌منطق این کمیته تک نفره، باعث می‌شود حتی داور هم اشتباهش را نپذیرد و به حرف کمیته داوران استناد کند. همچنین نوعی دیکتاتوری هم در داوری به وجود آمده و دپارتمان که گاهی اوقات تصمیمات مستقی نسبت به کمیته می‌گرفت، حال دیگر بدون رییس تحت امر کمیته است و تبدیل به عروسک خیمه شب بازی در آمده است.

معلوم نیست چه زمانی قرار است ممبینی از لاک خود بیرون بیاید درباره وضعیت بد داوری صحبت ندارد اما انتخاب او به این سمت باز هم ثابت کرد که فدراسیون مثلا ۵ ستاره فوتبال ایران، فقط صف ستاره را یدک می‌کشد.

منبع: ایسنا