طبیعی است باید بدانیم که هجو از ناسزا، اهانت و فحاشی به دور است و میخواهد کاستیها و بدیهای طاغوت را بیان و جامعه را هدایت کند. در اشعار فارسی نیز این گونه سابقهای طولانی دارد، از خاقانی گرفته تا حافظ و سعدی به موضوع هجو پرداختهاند.