سوگواری و گریه در حقیقت نمودی خارجی از بیزاری درونی شیعیان از دشمنان امام حسین(ع) پس از واقعه عاشورا بود که بیش از همه بازماندگان بنی هاشم، به ویژه امام سجاد(ع) به این امر مهم اهتمام داشتند.