فیلم سینمایی ضد دینی و ضدایرانی «خانه پدری» پس از شش روز نمایش عمومی، با حکم دادستان تهران توقیف شد.
بر اساس اطلاعات به دست آمده، صدور پروانه نمایش برای فیلم خانه پدری علیرغم مخالفت اعضای شورای نمایش، با اعمال نفوذ مسئولین وزارت ارشاد صورت گرفتهاست.
مجری سابق برنامه سینمایی هفت گفت: من هر دو نسخه فیلم یعنی نسخه اول که در جشنواره فیلم فجر اکران شد و نسخه ای که به تازگی اکران شده را دیده ام، اما در نسخه جدید صحنه های خشونت به آن شکل حذف نشده بود.
وکیلی گفت: بیشتر فیلم هایی که دچار چنین سرنوشتی مانند توقیف می شوند، یعنی فیلم روی پرده می رود و بعد به دلیل یک تخلف پایین می آید نشان می دهد که این فیلم برای دیدن محتوا ساخته نشده است.
دادسرای عمومی و انقلاب تهران، اطلاعیهای درباره توقیف فیلم خانه پدری، صادر کرد.
حسب دستور دادستانی علاوه بر جلو گیری از پخش فیلم مذکور،کلیه مرتکبین و مقصرین نیر تحت تعقیب قانونی قرار گرفتند.
فیلم خانه پدری مرحوم کیانوش عیاری پس از 10 سال مجوز اکران گرفته است که با نقدهای شدید منتقدان روبرو شده است.
یک منبع آگاه با تأیید خبر توقیف اکران فیلم خانه پدری گفت: این فیلم به دستور دادسرای فرهنگ و رسانه توقیف شده است.
با تایید سازمان سینمایی بلیت فروشی «مطرب» و «خانه پدری» متوقف شد.
اکران فیلم سینمایی خانه پدری با دستور مرجع قضایی توقیف شد.
مشکل از اینجا شروع می شود که چرا شخصیتهای بد و جنایتکار یا به تعبیری بدمنهای این قصه متعلق به خانواده سنتی و مذهبی نمایش داده میشوند؟
رویکرد دوگانه سازمان سینمایی درباره توقیف فیلمها پرسشی است که این روزها با اکران «خانه پدری» مطرح میشود؛ این فیلم با محتوای خشن و ضدمذهب میتواند اکران شود اما نمایش «دیدن این فیلم جرم است» خیر؟
هدف این پروژه میتواند ایجاد حس شرمساری و سرشکستگی در ناخودآگاه جمعی اقشاری از جامعه ایران باشد که زمینه را برای «هویت باختگی» کامل آنان فراهم میکند. این امتداد طرح «کلنگی سازی» جامعه ایرانی است.
به خاطر رفتار نظام در ایران، همه به فکر مهاجرت هستند. جمهوری اسلامی موسیقی را مطربی میداند و درکی از آن ندارد تا فعالیت های موسیقایی را محترم بشمارد.
شمشیر تعزیه که به پیکر بیجان دخترِ بهناحقکشته شده فرو رفته، خونین از خاک بیرون میآید... و پسر، خبر خوشِ مرگ حتمی دخترعمویش را به پدرش میدهد!»
در این فیلم سرنوشت تلخ سه نسل را میبینیم. علیرغم اینکه ممکن است کارگردان دغدغهها و حسن نیتهایی هم داشته اما کلیت فیلم به نظرم مشکلات بسیاری دارد و اکران آن بدون اصلاحات لازم یک جنایت فرهنگی است.
صحنه کشته شدن دختر توسط پدر و لحظه سنگ به سر خوردن را میبینیم؛ این همان صحنههایی است که مسئولین سازمان سینمایی تاکید دارند که اصلاح شده اما واقعیت چیز دیگری است.