ایران سرزمین مفاخر است. این حرف لفاظی و رویاپردازی نیست. این خاک آنقدر قلههای مرتفع در زمینههای گوناگون دارد که روشنفکران ایرانی گاهی از بودن این غولهای ادبیات، حکمت، هنر و .... گله میکنند. جایی یکی از روشنفکران گفتهبود: وجود این همه مفاخر در این سرزمین مانند غل و زنجیر به پای ما انسانهای عادی است، هر چه تلاش کنیم نمیتوانیم به صد قدمی اینها برسیم، آنقدر بزرگ هستند که ما را به انفعال میکشانند.