سینمای ایران در تصویرگری از اتفاقات ۱۳ آبان ۱۳۵۸، دچار نوعی کمکاری شده است؛ کمکاری عجیبی که سبب شده تا روایتگری چندانی از یکی از بزرگترین اتفاقهای دوران معاصر کشور وجود نداشته باشد و علاقهمندان به شناخت و آسیبشناسی این اتفاق، دست به دامن آثار خوشرنگ و لعابی چون آرگو شوند.
قانون منع نفرت پراکنی بیانکننده ممنوعیت انتشار محتوا در رابطه با نژادها، ادیان مختلف و ... است، قانونی که برخی کشورهای نهتنها آن را در قبال اسلامستیزی رعایت نمیکنند بلکه با آن رفتار حمایتی نیز دارند.
دو فیلم ضدایرانی «پرسپولیس» و «خورشت آلو با مرغ» هر دو ساخته یک فیلمساز ایرانی مقیم خارج از کشور هستند که با حمایت دولت فرانسه ساخته شدهاند. دو فیلم، مصداق بارز ترور تصویری یک کشور هستند.
منتقد هالیوود و تحلیلگر رسانه با بیان اینکه هرزهنمایی در هالیوود، آزادی قلمداد میشود گفت: صهیونیستهای حاکم بر هالیوود با ساخت فیلمهایی مثل گلاب، آرگو و 300 کوشیدهاند مردم ایران را مهاجم نشان دهند.