اطوارهای شبهروشنفکرانهای که بر فیلم سایه افکندهاند، اخلاقگرایی و فطرتجویی فیلم را خنثی کردهاند. نمایش خانوادههای از هم پاشیده و غلظت دشمنی و تقابل فرزندان با پدر یا مادرهایشان، سندرم شایع در سینمای اجتماعی سالهای اخیر است که در بسیاری از فیلمها دیده میشود. از نظر ساختاری نیز این همه تأکید بر پنهانکاری و ارائه قطره چکانی اطلاعات و مناسبات، بلای جان «قصر شیرین» شده است. مسئلهای که باعث خواهد شد تا مخاطب عام از فیلم خسته شود و نتواند به راحتی با داستان فیلم ارتباط برقرار کند.