مرحوم دولابی:

تهران: صلوات بلند همه چین‌های جسم و روح را باز می‌کند

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: صلوات وقتی که بلند فرستاده می‌شود همه چین‌های جسم و روح را باز می‌کند. زیرا خداوند از برکت قائم آل محمّد عجل‌الله تعالی فرجه‌الشریف مومنین را راست و مستقیم آفریده است و آنها را روی پای خود ایستانده است.

مرحوم دولابی:

تهران: اهل محبّت‌ بی‌سر و صدا جان می‌دهند

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: من می‌دانم! آنهایی که اهل محبّت‌اند بی‌سرو صدا جان می‌دهند و متوجه نمی‌شوند. جان دادن از راه محبّت، حالی اهلش نمی‌شود. اگر دستی به اعصاب شما بکشم خودت را آن چنان شل می‌کنی که اگر جانتان را هم بگیرم متوجه نمی‌شوید.

مرحوم دولابی:

تهران: گناهانت را نبین؛ چشم بپوشان

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: در راه، گناهانت را هم نبین. چشم بپوشان. غَضو اُاَبصارَ هُم عَما حَّرمَ اللهُ. تذکرِ گناه، گناه است، ولو اینکه برای نفس خودت باشد. چرا این قدر متذکر بشوی؟

مرحوم دولابی:

تهران: نگو عمل‌های من خوب نیست

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود:خودت عبادتت را قبول کن. نگو عمل‌های من خوب نیست. در حج، کسی را دیدم گفت التماس دعا دارم. گفتم التماس دعا یعنی چه؟ گفت یعنی حجّی را که آمده‌ام، قبول کند. گفتم خودت آن را قبول داری؟ گفت: نه.

مرحوم دولابی:

تهران: همه چیزتان مال اوست

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: همه چیزتان مال اوست، زنت، فرزندت، نفس‌هایت. زیبا بخواب و با یک الحمدلله سرت را روی متکّا بگذار، هر جا هم که فکر کردی و دیدی اینکه گفتم همه چیزت مال اوست، خلاف است، فردا آن را یادداشت کن و بیاور.

مرحوم دولابی:

تهران: من بی‌سوادم!

مرحوم دولابی:

تهران: با وجدان خودت حرکت کن

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: اگر خودش را نشناسد هیچکس را نشناخته است؛ نه پیامبر و نه امام(ع)، نه زمین ونه زمان. لذا از فطرت توحیدی و وجدانِ خودت که در ذاتت هست حرکت کن. آنگاه است که کلمات انبیاء و اولیاء برایت نافع است.

مرحوم دولابی:

تهران: چون میّت در دست غسّال باش

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: آیا نگفته است که المومنُ کالمَیِّتِ فی یَدی الغاسِلِ. خدا حتی آنچه من باب مَثَل می‌آورد راست است. نمی‌خواهد صریح بگوید، مثل مهم‌تر است. مثل، مطلب را برای من و شما بهتر واضح می‌کند و می‌رساند.

مرحوم دولابی:

تهران: کاری را که علم نداری آهسته انجام بده

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: خدا به انسان، روزی کند کاری را که علم ندارد اقلاً آهسته انجام دهد، مثل آدم بیچاره، خدا به فعلِ چنین کسی برکت می‌دهد. اگر نسبت به کاری علم نداری و اجتماع هم دارد می‌رود و شما هم داری می‌روی، کمی ملایم راه برو.

مرحوم دولابی:

تهران: آخر بیکار هم که نمی‌شود!

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: چقدر شلوغ کاری کرده‌ام که وقتی یک دقیقه حجّت خدا عجّل الله تعالی فرجه الشریف را ملاقات می‌کنم و پیش او می‌نشینم می‌گویم آقا حالا چه کار کنم؟ می‌گوید تو کجا بودی؟ چهل سال رفتی چه کار کردی؟

مرحوم دولابی:

تهران: مال بد بیخ ریش صاحبش

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: شک از آنجایی می‌آید که من، خودم خودم می‌کنم. والا اگر من مال خدا باشم، شک از کجا خواهد آمد و چه محلّی برای شک می‌ماند؟ علاوه بر آن، نماز را خواندم و دیدم انگاری نمازم خوب نیست، مال بد بیخ ریش صاحبش.

مرحوم دولابی:

تهران: همه مِلک خدا هستید

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: امیدوارم این معنا را شب و روز در قلب و جان و روحتان یاد کنید که ملک خدا هستید. بدنت ملک اوست، روحت هم ملک اوست، نفست هم ملک اوست، عقلت هم ملک اوست، نیروت هم ملک اوست. تنها با ادب باش و حواس به او باشد.

مرحوم دولابی:

تهران: آیا می‌شود ما را زنده زنده بمیرانند؟

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: آیا می‌شود همان‌طور که نشسته‌ایم، زیباهای خدا که در دستگاه او پاکیزه هستند، لطف و عنایتی کنند و ادبی هم از ما سر بزند که آنها به نشستن با ما رغبت کنند، بنشینند و ما سرگرم کمال و جمال و کلام و بیان آنها شویم.

مرحوم دولابی:

تهران: نه من طلبکارم، نه شما بدهکار

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: امیدوارم خداوند در شما چنان صبر و آرامشی ایجاد کند و به بنده هم چنان لسان آرام و لطیف و خنک و بی‌توجه به جاهای دیگر بدهد تا همان طور که داریم قصّه می‌گوییم، خداوند فضلش را آن‌گونه شامل حال ما کند.

مرحوم دولابی:

تهران: هر عیبی دیدید یک نگاهی به خود بکنید

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: همه‌اش حرف از بدها نیست که مرتباً بگوییم همسایه بد است. آدمی خوب است خودش را هم یک نگاه بکند. هر حُسنی که در بیرون دیدید یک نگاه در خانه‌ خود بکنید. هر عیبی هم دیدید یک نگاهی به داخل خانه بکنید.

مرحوم دولابی:

تهران: عالم خلق، جای ماندن نیست

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: در عالم امر همه یگانه هستند؛ همه آیینه‌ی یکدیگر و همه جمال یکدیگر. بلکه همه کَنَفسٍ واحدَهٍ فرمود المومِنوِنَ اِخوهً. ایا در جنبه خلقی با هم برادرند؟ کجا می‌شود برادر باشند؟ جنبه‌ خلق همه‌اش تفرقه است.

مرحوم دولابی:

تهران: برادر مومنت آینه توست

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: مومن نظرگاه خداست، نظرگاه انبیاء و اولیاست. مومن،مومنین را دوست دارد. بنده و شما همدیگر را می‌بینیم شما با حسنِ ظنِّ خود، مرا نگاه می کنی. من برای شما آیینه می‌شوم، می‌بینی بدک آدمی نیست.

مرحوم دولابی:

تهران: بهشت هیچگاه پر نمی‌شود

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: در بهشت هرچه نزدیکتر با اهلش می‌نشینی می‌گوید بیا جلوتر، چرا عقب نشسته‌ای؟ لذا بهشت هیچگاه پر نمی شود. در روایت آمده است خداوند نطفه‌هایی را که اولاد نشده‌اند از تو خلق می‌کند تا بهشت را پر کنند.

مرحوم دولابی:

تهران: دوستان امیرالمومنین(ع) همیشه روزه‌اند

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: رغبت آنقدر شدید می‌شود که خوردن و خوابیدن و آشامیدن را از یاد تو می‌برد. می‌خوری اما رغبت آنقدر زیاد است و سرگرمت می‌کند که با خوردن و خوابیدن و خواهش‌های راه که از تو سر می‌زند گویی روزه‌ات باطل نمی شود.

مرحوم دولابی:

تهران: خداوند از ما طلب قرض کرده است

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: خداوند هم از ما طلب قرض کرده است. مَن ذی الذی یُقرضُ اللهَ قَرضاً حسناً یعنی کیست که قرض بدهد و قصد گرفتن نکند؟ غنیِّ مطلق از ما قرض می‌خواهد: مالی، بدنی. همین که عملی انجام دهد و نمازی بخواند.