خانواده شهدای اغتشاشات ۱۴۰۱ در حسرت یک زندگی معمولی

به گزارش حلقه وصل: «عکس‌های همسر شهیدم را از روی دیوار کوچه می‌کنند.» این را همسر یکی از شهدای مدافع امنیت می‌گوید. شهیدی که وسط اغتشاشات پاییز سال ۱۴۰۱ به خیابان رفت تا نگذارد آشوبگران شهر را به بهانه خبر «مهسا امینی کشته شد!» برای زن ایرانی ناامن کنند.

امروز سالروز فوت مهسا امینی است؛ دختری که دوربین‌های سالن گشت ارشاد نشان می‌داد بدون اینکه به او ضربه‌ای وارد شود حالش بد و راهی بیمارستان شده؛ اما از آن جایی که ضدانقلاب همیشه دنبال بهانه‌جویی می‌گردد تا از آن بهانه‌ای برای شروع فتنه در بیاورد، آن فیلم را تقطیع شده دانست و بر طبلی کوبید که خون بیش از ۸۰ نفر را زمین ریخت.

جواب سلام خانواده شهید را نمی‌دادند
«بعد از شهادت غلامرضا، مردم در صف نانوانی جواب سلام ما را نمی‌دادند.» این را ابراهیم بامدی پدر شهید غلامرضا بامدی که در سنندج و به دست گروه‌های تجزبه‌طلب به شهادت رسیده، خبرگزاری فارس می‌گوید و ادامه می‌دهد: «بعضی‌ها روی دیوارهای اطراف خانه یا روی ماشین ما شعار می‌نوشتند و فحش می‌دادند. گاهی عمداً و به روش‌های مختلف برای ما مزاحمت ایجاد می کردند. بعد از شهادت پسرم ۴ـ۳ ماه بیشتر طاقت نیاوردیم و از آن محل رفتیم.»

این خانواده در حالی مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند که شهید بامدی سعی می‌کرد از اموال مردم در بازارچه تاناکورای سنندج محافظت کند.

حتی به خانواده‌ای که عزادارش کرده‌اند، رحم نمی‌کنند
شب ۱۲ مهر، تنها ۱۰ روز بعد از شهادت حسین تقی‌پور بود که اغتشاشگران با تجمع جلوی خانه‌اش در محله اسلامشهر و حمله به آن، آرامشِ خانواده او را به هم زدند. ارشیا تقی‌پور پسر این شهید، یک سال بعد درحالی‌که تنها ۱۹ سال داشت، ایست قلبی کرد و از دنیا رفت.

می‌ترسم زنش را هم مثل خودش بکشند
آبان‌ماه سال گذشته برادرِ همسر یکی از مدافعان امنیت، با خبرنگار فارس تماس گرفت و از او خواست تا نام و تصویر خواهرش را از صفحات فارس حذف کند؛ چرا که نگران بود اغتشاشگران خواهرش را به عنوان همسر یک بسیجی شناسایی کرده و مورد آزاد و اذیت قرار دهند. این در حالی است که همسر این خانم پاییز سال ۱۴۰۱ توسط آشوبگران به شهادت رسیده است.

به مزار شهید جسات کردند
رباب حقایق شریف، مادر شهید حسین اوجاقی است، جوانی است که بدون سلاح سعی داشت شهر اردبیل را آرام کند، اما یکی از آشوبگران وسط خیابان یک چاقو در قلبش فرو کرده و فرار کرد. او به خبرنگار فارس می‌گوید: «چند روز بعد از خاکسپاری حسینم فهمیدم به مزارش جسارت کرده‌اند. همسر و پسر دیگرم از همان ابتدا می‌دانستند، اما نمی‌گذاشتند به گوش من برسد.»

او تعریف می‌کند: «یک بار در پارکی نشسته بودیم و با چند غریبه هم‌صحبت شده بودیم که بحث سیاسی شد. من گفتم: «پسر من شهید شد که فلان اتفاق نیفتد.»

یکی از خانم‌ها گفت: «خب پسرت می‌خواست نره خیابون که اینجوری نشه!» 

دلم گرفت. گفتم: «من یک مادر داغدیده‌ام. اینطوری صحبت نکن لطفاً.»

یکی از پسرها هم نه گذاشت و نه برداشت و گفت: «از موقعیتت سوء استفاده نکن!»

این در حالی است که شاید خیلی از این افراد به خودشان اجازه نمی‌دهند درباره شهدای دوران دفاع مقدس اینطور صحبت کنند و دلیلشان هم این است که آن‌ها از کشورمان دفاع کردند، اما انگار دفاع از امنیت مردم برایشان ارزشی ندارد.

به دختر شهید می‌گویند بابایت مزدور بوده

همسر یکی از شهدای مدافع امنیت می‌گوید: «بارها عکس همسرم را از کوچه کنده‌اند.»

او که به دلیل فشارهایی که بر او وارد شده، نمی‌خواهد نام خودش و همسر شهیدش منتشر شود، می‌گوید: «دخترم را خیلی در مدرسه اذیت می‌کنند و می‌گویند «بابات مزدور بوده. کلی آدم کشته.»

۶ هزار سلاح جنگی برای کشتن مردم
حمیدرضا تاجی، کارشناس رسانه در کتاب «ماجرای ۳۸ هزار دروغ در ۴۸ روز» خود می‌گوید: «یکی از مهم‌ترین روش‌های ضدانقلاب در اغتشاشات ۱۴۰۱ استفاده از روش «کشته‌سازی» است. در این روش رسانه‌ها فردی را که به دلیل دیگری مثل خودکشی، بیماری، تصادف، نزاع و ... جان باخته را به اغتشاشات ربط می‌دهند و احساسات مردم را تحریک می‌کنند.»

از طرف دیگر، طبق اعلام ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران، بیش از ۷ هزار نفر از جوانان این سرزمین مظلومانه و صرفاً به جرم تأمین امنیت، توسط اغتشاشگران مجروح شدند. همچنین در طول مدت اغتشاشات، بیش از ۸ هزار و ۳۱۴ قبضه سلاح کشف و ضبط شد که از این تعداد ۶ هزار و۳۱۴ قبضه سلاح جنگی بوده است.

جای شهید و جلاد را عوض کردند
مادر شهید دانیال رضا‌زاده که در مشهد در ملأ عام به طرز وحشیانه‌ای به شهادت رسید، می‌گوید که آزار و اذیتی متوجه آن‌ها نشده است. البته این از صبر این مادر است؛ چرا که وقتی قرار بود قاتل پسرش مجیدرضا رهنورد را به دار مجازات بیاویزند، اغتشاشگران همه تلاششان را کردند تا در رسانه‌ها شهدا را جلاد و قاتل را شهید معرفی کنند.

مسؤولین هم ما را فراموش کرده‌اند
«مسؤولین هم ما را فراموش کرده‌اند، چه برسد به مردم!» این جمله‌ای است که چند نفر از خانواده‌های شهدای مدافع امنیت اغتشاشات پاییز ۱۴۰۱ می‌گویند و می‌افزایند: «اوایل خیلی قول و قرار می‌گذاشتند و حالی از ما می‌پرسیدند. اما حالا خبری از آن‌ها نیست. درحالی‌که ما همان خانواده‌های شهدای ۲ سال پیش هستیم و تغییری نکردیم.»