محاکمه رژیم صهیونیستی، نقطه عطف تغییر نظم جهانی

به گزارش حلقه وصل: راهبرد معاصر نوشت: فرانچسکا آلبانزه، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در سرزمین های اشغالی در یکی از اظهارنظرهای قابل توجه خود درباره آغاز محاکمه رژیم صهیونیستی در دیوان کیفری بین المللی در پرونده ای که آفریقای جنوبی علیه این رژیم به دلیل ارتکاب نسل کشی در غزه مطرح کرده است، گفت: مشاهده زنان و مردان آفریقایی که برای نجات بشریت و نظم حقوق بین‌الملل در برابر حملات وحشیانه‌ای که بیشتر غرب از آن حمایت می‌کند، مبارزه می کنند و می جنگند؛ یکی از برهه های تعیین‌کننده عصر ماست، مهم نیست چه اتفاقی بیفتد، آنها تاریخ ساز خواهند شد.

در واقع تاریخ و آیندگان 11 ژانویه را به عنوان روزی تاریخی در مسیر تحقق عدالت بین المللی به یاد خواهند آورد، زیرا دیوان بین المللی دادگستری رسیدگی به پرونده ای را که آفریقای جنوبی علیه رژیم صهیونیستی تشکیل داده و آن را به ارتکاب نسل کشی در غزه متهم کرده است، آغاز کرد.

پس از سوءاستفاده غرب از قدرت و نفوذ خود برای اعطای مصونیت سیاسی و حقوقی که هیچ کشوری در تاریخ از آن برخوردار نبوده است، برای نخستین بار صهیونیست ها باید پاسخگوی جنایت هایشان علیه فلسطینیان و اعراب باشند.

پرونده ای که به وسیله آفریقای جنوبی ذیل کنوانسیون جلوگیری و مجازات جنایت نسل کشی مصوب سال1948 میلادی مطرح شده، چارچوبی قانونی برای طرح ادله علیه رژیم صهیونیستی در دیوان کیفری بین المللی است، زیرا آفریقای جنوبی و این رژیم دو عضو کنوانسیون و جزو امضاکنندگان آن هستند.

ماده نخست این کنوانسیون تأیید می کند، نسل کشی طبق قوانین بین المللی جنایتی است که طرف های امضاکننده متعهد به مجازات می شوند و ماده چهار کنوانسیون مجازات عاملان نسل کشی یا چندین عمل مرتبط دیگر را تعیین می کند.

کنوانسیون «نسل‌کشی» را جدی‌ترین و بزرگ‌ترین جنایت علیه بشریت می‌داند و با توجه به پیامدهای ناشی از آن، نسل کشی را بدترین جنایت علیه بشریت توصیف می‌کند. عناصری که برای طبقه بندی جنایت به عنوان نسل کشی باید رعایت شوند، عبارتند از:

عنصر مادی: فرض می کند یکی از اعمال مجرمانه منحصراً در تعریف (مندرج در ماده 2 کنوانسیون یا در ماده 6 اساسنامه رم) به قصد تخریب گروه انسانی خاص انجام شده است. اساسنامه رم در ماده ششم خود متن تحت اللفظی تعریف جرم نسل کشی مندرج در ماده 2 کنوانسیون را نقل کرده و آن را جنایتی که به قصد نابودی کلی یا جزئی یک کشور، گروه قومی، نژادی یا مذهبی انجام شده است، تعریف می کند.

دایره تعریف عبارت «نابودی» در اینجا واضح و مشخص است تا حدی که رابرت ملسون، پژوهشگر مشهور حقوق کیفری بین‌المللی را بر آن داشت اعمال نسل‌کشی را به دو دسته کامل و جزئی طبقه‌بندی کند.

در نسل کشی کلی، تلاش برای حذف دسته کاملی از قربانیان وجود دارد. همچنین احتمال دارد هدف از تخریب جزئی، تخریب و تغییر هویت گروه یا ارتکاب یکی از اعمال ممنوعه ذکر شده در فهرست جرایم بین المللی باشد.
از نظر حقوق بین الملل، این عمل داتاً نسل کشی است، یعنی ادعای رژیم صهیونیستی مبنی بر اینکه قصد ندارد فلسطینیان را به عنوان یک گروه نابود کند، قابل استناد نیست.

عنصر اخلاقی: فرض را بر عمدی بودن جنایت می گیرد. داشتن قصد جنایت یکی از مهم ترین شروطی است که نسل کشی را از سایر جرائم بین المللی متمایز می کند و لازم است مرتکب قصد مجرمانه برای نسل کشی داشته باشد، زیرا این موضوع علاوه بر نیت کلی، جرم عمدی، قتل سیستماتیک و گسترده است که به قصد خاص یعنی نابودی هدف نیاز دارد.

این شرط، بسیاری از احکام صادره از سوی دادگاه های رواندا و یوگسلاوی سابق را تأیید می کند، زیرا نشان می دهند اعمال جنایتکارانه ای که عامل مادی سبب نسل کشی است، باید به دنبال خود پروژه ای ویرانگر و قصد نابودی گروهی انسانی را به دنبال داشته باشد.

بر این اساس، درخواست 84 صفحه ای آفریقای جنوبی که به دیوان کیفری بین المللی ارائه شده که شامل تقریباً 10 صفحه (شروع آن در صفحه 59) اظهارات مقام های غیرنظامی و نظامی رژیم صهیونیستی است که از قصد این رژیم برای نسل کشی در غزه سخن گفته اند و مستندسازی شده است.

این اظهارات شامل مواضع بنیامین نتانیاهو نخست وزیر، اسحاق هرتزوگ رئیس، یوآو گالانت وزیر جنگ و پنج وزیر دیگر، افسران ارشد نظامی و اعضای کنست (مجلس) رژیم صهیونیستی است. این اظهارات دال بر محکومیت تل آویو و آشکارکننده نادرستی ادعای غرب در حمایت بی چون و چرا از دشمن صهیونیستی است. در این اسناد اظهارات وزیران افراطی کابینه نتانیاهو ازجمله بن گویر و اسموتریچ و قصد آنها برای نسل کشی در غزه به صراحت مطرح شده است.

در هر صورت، نتیجه محاکمه رژیم صهیونیستی در دیوان کیفری بین المللی هر چه باشد، این روزها را می توان نقطه عطف تاریخ جهان خواند که شاهد رنسانس جنوب جهانی در برابر قدرت ظالمانه و چندوجهی استعمار هستیم.