پنج گروهی را که به نظام ظلم می‌کنند، بشناسید

به گزارش حلقه وصل: کلمات ظلم، ظالم و مظلوم در ادبیات رایج در قضاوت عمومی ایرانیان است که هم ریشه عاطفی دارد و هم ریشه اعتقادی؛ اما بر سر اینکه چه کسی یا چه جریانی یا چه سازمانی ظلم می‌کند و یا مظلوم واقع می‌شود، تفاسیر موسع است. وقتی بین مردم و حاکمیت قضاوت می‌شود، عموماً ظلم‌کننده را حاکمیت می‌دانند زیرا باور عمومی این است که قوه قهریه در اختیار حکومت است و اگر لجام گسیخته استفاده شود، موجب ظلم می‌شود.

اما کم‌تر از ظلم مردم به مردم و مردم به حاکمیت گفته می‌شود. شاید علت اصلی آن نگاه نخبگان، سخنگویان و تریبون‌داران به انتخابات است. اما وقتی از ظلم به نظام سخن می‌گوییم یعنی چه؟ چه کسانی ظلم می‌کنند و چگونه این ظلم محقق می‌شود؟ سخت معتقدم بیشترین ظلم به نظام جمهوری اسلامی از سوی مدعیان آن انجام می‌شود، همان‌گونه که بیشترین ستم در حق امیرالمومنین(ع) از سوی صحابه پیامبر(ص) شد. همان‌گونه که امام خمینی(ره) فقط به خیانت دوستان که رسید فرمود: «خدا مرگ مرا برساند که بیش از این شاهد خیانت دوستانم نباشم.»

مهم‌ترین ظالمان به جمهوری اسلامی

اولین و مهم‌ترین کسانی که به نظام ظلم می‌کنند، کسانی هستند که مشغول کاهش و تراشیدن سرمایه اجتماعی نظام هستند. زیاده‌خواهی، رفتارهای ناهمتراز با نظام اسلامی از سوی کارگزاران آن، پلشتی‌های اخلاقی از مدیران حکومت، کیسه‌های نو دوخته شده در زیر پوست حاکمیت دینی و... عامل کاهش سرمایه اجتماعی نظام است و برای نظام مردم سالار هیچ ظلمی بالاتر از کاهش سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی نیست.

چریک‌های کم‌ حوصله 

دومین دسته از ظلم‌کنندگان به نظام اسلامی، کسانی هستند که در حکومتند اما فهم حکومتی از رفتار، سخنان، مواضع و مطالبات خود ندارند. گویی عضو یک گروه چریکی‌اند؛ نه تعامل با مردم را می‌فهمند و نه حوصله شنیدن دارند، نه جذب را می‌فهمند و نه اثرات دفع را، نه مردم سالاری را با ارزش‌گرایی همسو می‌کنند و نه حد و مرز خود را می‌دانند.

چنگ‌اندازان به نظام

سومین دسته کسانی هستند که هنگام احساس تکلیف مضرات فردی و اجتماعی، بازتاب‌ها و دستاوردهای مواضع رفتار سخنان و اقدامات خود را نمی‌دانند یا نمی‌فهمند. تکلیف فردی در کارگزاران نظام اسلامی، نمی‌تواند از مصلحت عمومی و تکلیف اجتماعی تبعیت نکند. وقتی تابلوی حکومت بالای سر شماست سخن شما سخن فرد نیست که پاسخگوی آن همه حاکمیت است و گویی شما ناخن را در صورت نظام فرو برده‌اید. اما با احساس تکلیف فردی از شر نفس لوامه فرار کرده‌اید ولی ضربه به نظام اسلامی وارد شده است.

پمپاژکنندگان ناامیدی 

چهارمین دسته، کسانی هستند که مرتب در حال مثال آوری از بیرون برای راستی آزمایی اقدامات و تصمیمات حاکمیتند تا الگوی بومی تمدن‌سازی نهادینه نشود. حضرت امام فرمود: «خدا لعنت کند دست‌هایی را که خودباوری را در جوانان ما می‌کشند و می‌گویند هرچه هست آنجاست.» کار این افراد به سخره گرفتن نظام، سیاست‌ها، تدابیر و آوردای آن در مقابل چشم ملت است.

رانت‌خواران یقه‌ آخوندی

پنجمین دسته کسانی هستند که زیر تابلوی نظام دینی سیری‌ناپذیرند. مزایای نسبی اقتصاد کشور و رانت را دالان حرکت خود کرده‌اند، یقه آخوندی پوشیده‌اند، اما از یک سو سیرنمی‌شوند و از سوی دیگر فاقد خاصیت و کارآمدی در عرصه مدیریت هستند. بی‌عرضگی زیبنده آنان است و آنان آینه مخدوش و گرد گرفته‌ای هستند که صدف انقلاب اسلامی را به لجن کشیده‌اند. جوانان انقلابی باید با پرچم عدالت خواهی و شایسته‌خواهی دکان آنان را به تعطیلی کشانند.

منبع: مقالات ماندگار، عبدالله گنجی