چیزی که به دولت بر می‌گردد اینست که حوزه فردی و شخصی به انتخاب خود فرد است. اما در حوزه عمومی اینجا جای وارد شدن است.
این قسمت دوم تنها به مکتب اسلام برنمی‌گردد. بلکه تمام مکاتب که در عرصه اجتماعی حضور فعال دارند این وارد شدن را وظیفه خود می‌دانند.
اگر مکتب لاییسیته فرانسه باشد یک جور ورود می‌کند و حق هر فعالیت اجتماعی را برای اهل حجاب می‌گیرد. در چارچوب لیبرال امریکایی هم باید قوانین و الزامات نوع پوشیدن را رعایت کنید وگرنه از حضور در محیط‌های اجتماعی محروم می‌شوید مثل الزام در رعایت قوانین پوشش بازیگران هالیوود هنگام ورود به فرش قرمز اسکار. آنها باید پروتکل‌های پوشش و حتی رنگ آن را رعایت کنند.
چرا آنها به الزامات پوشش توجه دارند؟ آنها حاضر هستند خالق هری پاتر را در جشن بیست سالگی خلق هری پاتر دعوت نکنند چون ضد موضوعات فرهنگیشان توییت زده است. چرا به شدت نسبت به هنجارهای فرهنگیشان صریح و قاطع هستند؟ به خودشان ربط دارد و آینده جامعه‌شان.
اما چرا ما باید به حوزه اجتماعیمان حساس باشیم؟
یک: دلیل آن را شهید بهشتی فرمود که ما موظفیم محیط اجتماعی طبیعی شکل بدهیم برای اینکه بقیه‌ی انسان‌ها حاکم بر هوایشان بمانند، باید بکوشیم محیط هم طبیعی باشد که از در و دیوارش انگیزه‌ی فساد نبارد و به محض اینکه ما خواستیم محیط را از این آلودگی‌ها پاک کنیم خود به خود مقداری از آزادی‌ها گرفته می‌شود ... اما اگر آن خانم بگوید این چیزهایی که شما می‌گویید خوب است ولی من دلم می‌خواهد نیمه برهنه از خانه بیرون بیایم... در آنجا ما نهی از منکر می‌کنیم. محیط طبیعی موجب می‌شود انسان‌ها آزادانه بتوانند توانایی‌های خود را به جامعه نشان بدهند و به قول شهید مطهری(ره) یکی از شوون آزادی اجتماعی برای انسان فراهم می‌شود.
دو: تجربه عملی مکاتب دیگر راه را نشانمان می‌دهد. فرانسه بدترین وضعیت خشونت خانگی علیه زنان را در اروپا دارد. در سیاست هم بیانیه افشاگرانه ۱۷ وزیر زن ادوار فرانسه علیه سیاست‌های تبعیض‌آمیز جنسی و آزار و تعرض جنسی در فرانسه حکایتگر اوضاع اجتماعی آن سرزمین لاییسیته است.
هالیوود، ارتش امریکا و هاوس اف کاردس پوشالی سیاست امریکا پر از داستان‌های این چنینی علیه زنان است. قطعا حتی عقل معاش‌اندیش اجازه نمی‌دهد این تجربه‌ای که از راه طی‌شده دویست ساله این کشورها به‌وجود امده دوباره تکرار شود.
سه: اینکه جامعه ایرانی درگیر پروژه امنیتی فاسدسازی است. امروز مصی علی‌نژاد را نباید دید. او یک کار ویژه‌ای دارد و زمانی هم تاریخ انقضایش خواهد رسید. از سال‌ها پیش این پروژه در ایران پیگیری می‌شده است. در دهه هفتاد شمسی ریول گرکت، مسئول میز ایران در سیا در پاسخ به این سؤال که به نظر شما نیرومندترین قشری که از زمان انقلاب توانسته در ایران سر برآورد کدام قشر است؟
جواب داد: سؤال ساده‌ای است: زنان. آنان قشر بسیار پر جنب و جوش، بسیار نیرومند و بسیار پرنفوذ در جامعه‌ی ایران هستند. زنان در واقع برپادارنده‌ی یکی از دو شعار اصلی انقلاب اسلامی هستند، آنها پاسداران حجابند... حجاب نمادی است که وجود انقلاب را در سر هر چهارراه و خیابان فریاد می‌زند...
امروز آنها مدل عملیات را به‌روز کرده‌اند و از یک الگوی پوست پیازی سه‌گانه استفاده می‌کنند. یک سلبریتی محور تولید است، کمیپن‌های اجتماعی در شبکه اجتماعی رخ می‌دهد و در میدان حقیقی نمادسازی #دختر_خیابان_انقلاب و... صورت می‌گیرد در حالیکه به یکدیگر این سه متصل هم‌افزا هستند.
با توجه به این سه
اولا وظیفه حکومت است که ورود هوشمندانه ایجابی، سلبی داشته باشد تا محل زیست را طبیعی، موجب رشد انسان‌ها کند و مخصوصا راه فعالیت اجتماعی را برای زنان توانمند باز کند.
ثانیا اینکه در مقابل پروژه امنیتی #بی‌حجابی باید برخورد امنیتی و با #شیوه_اطلاعاتی و نه اجتماعی صورت گیرد. مانور #ون_گشت_ارشاد تکمیل کننده پروژه امنیتی آنها است. چون جای قربانی و جلاد را رسانه تغییر می‌دهد.
ثالثا ایجاد محیط مناسب برای فعالیت آدم‌های توانمند موجب می‌شود افراد شایسته ظهور پیدا کنند. ای بسا که مشکل اقتصاد ایران را تئوری‌های یک زن توانمند حل کند. لذا این موضوع را می‌توان یکی از اقدامات مقدماتی برای حل مسائل پیش‌روی جامعه و قدرت یافتن زنان در اجتماع دانست.