رعایت پوشش حیامند و رفتار عفیفانه مؤثرترین شیوه در بروز و ظهور استعدادهاست

به گزارش حلقه وصل به نقل از روابط عمومی برنامه «چراغ» شبکه 5، این برنامه در هفته جاری میزبان «مرضیه غلامی» کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، مدرس دانشگاه، مشاور در دانشگاه، همچنین مشاور در چندین مرکز مشاوره و مادر دو فرزند که به موضوع «نقش پوشش و رعایت حریم زن و مرد در میزان تمرکز و بازدهی محیط های آموزشی» پرداخته شد.

غلامی با اشاره به اهمیت بحث، بیان کرد: در تمام جوامع دنیا مثلاً در دانشگاه های مختلف دنیا یک پوشش مشخصی برای دانشجویان و دانش آموزان در نظر گرفته می شود که فارغ از بحث متحد الشکل شدن افراد در محیط آموزشی، در اصل به منظور افزایش راندمان علمی بالاتر است. واقعیت این است که هر جا توجه به ظواهر و توجه به این رویداد های خارجی بیشتر باشد توجه به مباحث علمی و فرهنگی به همان نسبت پایین‌ تر و کمتر خواهد بود. این‌که ما می‌ بینیم در دانشگاه‌ های مختلف به این موضوع بها داده می ‌شود که به فرض مثلاً خانم ‌هایی که حتی به پوشش اسلامی هم توجهی ندارند، این الگو برایشان گذاشته می‌ شود که از لباس‌ هایی مثل کت‌ و‌ شلوار، کت‌ و‌ دامن، پوششی مثل جوراب، لباس ‌هایی که برهنگی در آن کم‌ تر باشد، بدون آستین نباشد، خانم‌ ها بدون جوراب نباشند، همه ی این اتفاقات بخاطر مسئله‌ ی‌ حجاب نیست آن‌ ها مسئله‌ ی حجاب را در نظر ندارند بحث، همین هست که در این‌ طور مواقع راندمان علمی بالاتر می‌ رود. توجه‌ ها از ظاهر افراد به اهداف آموزشی و آن آموزشگاه و دانشگاه معطوف می‌ شود. با موارد بسیار زیادی هم در این زمینه مواجه شدیم که اغلب افرادی که این مناسبت‌ ها را رعایت می‌کند، پوشش ‌ها دقیق است، آراستگی‌ها به‌ قاعده است و پوشش‌ ها بدن ‌نما نیست، این افراد کم ‌تر جذابیت ‌های ظاهریشان مورد توجه قرار می ‌گیرد و هم خودشان راحت ‌تر می‌ توانند در این محیط‌‌ ها رفت ‌و آمد کنند و به درسشان - یعنی همان هدفی که از آمدن به دانشگاه یا مرکز آموزشی داشتند- تمرکز بیشتری دارند و هم این‌که می ‌توان گفت، دیگران را نیز کمتر دچار مشکل و چالش می‌کند.

وی خاطر نشان کرد: درست است که در وهله ی اول باید افراد به گونه ای تربیت شوند که بتوانند رفتارشان را مدیریت کنند و خودکنترلی داشته باشند، اما قطعا در بحث تربیتی، وراثت و محیط نیز نقش دارند. لذا در محیط اجتماعی برخی افراد نگاه بیمارگون و مرضی نسبت به این مسائل دارند البته منظور این نیست که حتما انسان ها رفتارهای بیمارگونه دارند، بلکه باید این نکته را در نظر داشت که در انسان یکسری امیال و نیازهایی وجود دارد که تحت تاثیر محرک های بیرونی گسترده تر و رشدیافته تر شده و بعضا غیر قابل کنترل خواهد شد. طبیعی است نمی توان انتظار داشت که افراد تحت تاثیر محرک ها قرار نگیرند به عبارتی فرد آن ظاهر محرک را داشته باشد ولی انتظار داشته باشد طرف مقابل خطایی نکند. ضرورت التزام نسبت به قوانین برای همه افراد جامعه یکسان است و فرقی نمی کند که فردی در مقام مدرس باشد یا دانشجو و یا هنرمند یا کسبه و شهروند عادی اجتماع؛ چرا که بحث غریزه در میان است و ارتباطی به سطح اجتماعی یا میزان تحصیلات ندارد. وجود تفاوت های فردی قابل انکار نیست ولی واقعیت این است که در صورت وجود محرک همه اقشار در معرض آسیب قرار خواهند گرفت.

این روانشناس و مشاور خانواده یادآور شد: همه افراد موظف هستند خودکنترلی و خودداری را داشته باشند و هیچ کس حق ندارد که برداشت سوئی از نوع پوشش برخی از افراد داشته باشد. اما باید در نظر داشت این امر به منزله ی این نیست که آن فرد هم به خودش اجازه دهد که با هر پوششی در جامعه حضور یابد. اینکه برخی قائلند هر‌ چه‌ قدر فَضا بازتر و آزادانه ‌تر باشد، آدم راحت ‌تر می‌تواند بروز‌ و‌ ظهور کند و توانمندی ‌ها و استعدادهای خودشان را نشان دهد و اگر در جامعه برخی افراد مریض هستند، و رفتارهای اخلاقی مناسبی ندارند، پس آن مریض‌ ها پیدا شناسایی و جدا شوند و درمان شوند، دیگر چه نیازی هست برای بقیه سخت‌گیری وجود داشته باشد، ادعایی بسیار غیر منطقی و دور از انصاف است. و باید گفت این افراد متأسفانه به این موضوع توجه نکردند که ما برای ارزیابی میلیون‌ ها نفر آدم، باید هم ابزار خیلی کافی داشته باشیم، هم هزینه‌ ی زیاد و هنگفتی باید صرف بکنیم و اصلاً این امکان وجود دارد یا خیر؟ و نکته دیگر اینکه آدم‌ ها آیا امروزشان با ده روز دیگرشان یکی است؟ و آیا این افراد نمی ‌توانند در این‌ جهت متأسفانه دچار پس ‌رفت بشوند؟ یک فردی به‌ جهت توجه نیازها و امیالش، خود‌کنترلی بالا داشته، ولی حالا به‌ شرایطی و دلایلی در موقعیتی قرار گرفته که دو‌سال دیگر به این‌ شکل نیست، پس ما نمی ‌توانیم به این‌ شکل بگوییم که یک غربالگری انجام می دهیم، افراد مریض را در جامعه انتخاب می کنیم، آن‌ ها را جدا می کنیم و دیگر پس از این، بقیه راحت خواهند بود. این نگاه، اصلاً عملی نیست و امکانش وجود ندارد.

غلامی تصریح کرد: محیط خانواده در تربیت افراد نقش بسیار مهمی دارد. یک نوجوان وقتی نگاهش این است که اجازه بدهید آزادی باشد، محدودیت‌ هایی در نوع پوشش وجود نداشته باشد، هر‌ کسی کار خودش را بکند، این را چگونه می شود توجیه کرد؟ لذا باید در محیط خانواده فرزندان را به این بینش‌ و‌ نگرش برسانیم، که شما باید خودتان مراقب باشد و این خود ‌مراقبتی شما، باعث می‌شود که دیگران هم اجازه ‌ی دست ‌اندازی پیدا نکنند. این باید از محیط ‌های خانواده شروع شود و از والدین و بعد که بچه ‌ها وارد محیط ‌های آموزشی مثل مدارس و دانشگاه ‌ها و محیط‌ های کاری می‌شوند، این مسئله می‌ تواند برای آن‌ ها حل شده باشد.

این کارشناس و مشاور روانشناس در بخشی از سخنانش اشاره کرد: اگر بخواهیم حالا نگاهی داشته باشیم به خانواده، امکان این هست‌ که در فضای خانواده که همه نسبت به هم شناخت بیشتری نسبت به محیط‌ های آموزشی - که حالا صرفاً چند ساعت در آن هستند - دارند، اگر حریم ها رعایت نشود، آن‌جا هم - با علم به این‌که اعضا فامیل هستند و هم‌ دیگر را می ‌شناسند - مشکلاتی پیش خواهد آمد و به صرف مناسبات و روابط خانوادگی همچون دخترخاله و پسردایی و ... نمی توان گفت که این محیط ایزوله است و فقط به‌صرف اینکه، این محیط محیط خانوادگی است، محیط دوستانه است، ما همدیگر را می ‌شناسیم. به هیچ‌ وجه نمی‌ توان در این محیط‌ ها هم مطمئن باشیم ‌که این روند مطمئناً به‌ جای خطا و انحرافی ختم نشود. چرا که مشکلات زیادی در این حوزه نیز رخ می دهد که تبعات جبران ناپذیری دارد و مراجعات بسیاری جهت مشاوره صورت می گیرد که ناشی از عدم رعایت حریم ها و به اصطلاح نگاه روشنفکری است. لذا در محیط ‌هایی که، رفتارهای محرک کمتر است، محیط‌ های سالم ‌تری است و بازدهی و راندمان هم بالاتر می‌رود.

در روابط بین زن و مرد، میل به خود‌نمایی‌کردن، یا همان توجه ‌طلبی یک میل غریزی و ذاتی و درونی است و وجود دارد و نمی توان سرکوبش کرد اما فلسفه و جایگاه خودش را دارد. به هیچ ‌وجه نباید آن را سرکوب کرد ولی می ‌توانیم به آن مسیر بدهیم، مسیر و هدف بهتر بدهیم و این میل به رقابت، را، به‌جای این‌که بخواهد توجه ‌طلبی و مهر‌طلبی داشته باشد و مورد تعلق قرار گرفتن دیگران برایش پاسخ داده بشود هر فرد می ‌تواند به‌سمت دیگری مانند توجه به جنبه ‌های دیگر وجودیش ببرد و سعی کند خودش را به این شکل مقبول و محبوب جمع و جامعه و اطرافیانش قرار بدهد. بنابراین ابتدا باید باور کرد که همه ‌ی انسان ها هرکدام یک توانمندی و استعدادی دارند که باید فقط کشف بشود و پیدا بشود، اول این باور در ما شکل بگیرد و بعد این‌که بتوانیم استعدادهای درونی‌ مان را محور زندگی‌ مان قرار بدهیم و بیشتر روی آن متمرکز بشویم و قطعا برآیند مثبت‌تری هم برایمان به ارمغان خواهد داشت.

گفتنی است است برنامه تلویزیونی #چراغ در فصل سوم، در روزهای یکشنبه و سه شنبه حوالی ساعت 21 از شبکه 5 سیما به روی آنتن می رود و هر هفته یک چالش را مورد بحث و گفتگو قرار می دهد و یک نظرسنجی هفتگی برگزار می کند. برای دیدن برنامه های این هفته میتوانید روی لینک زیر کلیک کنید: https://www.telewebion.com/program/63845