به گزارش حلقه وصل، کشف گورهای دسته جمعی کودکان بومی در مدارس شبانه روزی کانادا، توجه را به سمت جنایت مشابه در دیگر کشورهای دارای جمعیت بومی مانند آمریکا و استرالیا جلب کرد.
از آنجا که آمریکا دارای سیستم آموزشی مرگبار مشابهی با کانادا برای کودکان بومی بوده، بررسی جنایت رفته بر این کودکان ضروری به نظر می‌رسد.
به گزارش «indiancountrytoday»، مقایسه مدارس شبانه روزی کودکان بومی در کانادا و آمریکا تقریبا غیرممکن است؛ زیرا اطلاعات کمی در مورد مدارس کودکان بومی در آمریکا در دسترس است و اطلاعات موجود در مورد تعداد مدارس شبانه روزی یا شمار کودکانی که در آن‌ها تحصیل می‌کردند، نیز چندان قطعی نیست.
شباهت و تفاوت مدارس کودکان بومی در کانادا و آمریکا
براساس گزارش کمیته آشتی و تحقیق، کانادا در سال‌های ۱۸۷۰ تا ۱۹۹۷ دارای ۱۳۹ مدرسه شبانه روزی کودکان بومی بود که در آن‌ها ۱۵۰ هزار کودک بومی تحصیل می‌کردند.
این کشور در سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۸۸، حدود ۷۰۰ مدرسه روزانه کودکان بومی را اداره می‌کرد که ۲۰۰ هزار کودک بومی در آن‌ها مشغول به تحصیل بودند.
در آمریکا، هیچ آمار مشخصی در مورد مدارس ویژه کودکان بومی وجود ندارد اما داده‌های موجود نشان می‌دهد که بیش از ۲۵ درصد مدارس آمریکا توسط کلیسای کاتولیک اداره می‌شد.
براساس ارزیابی این داده ها، شمار مدارس شبانه روزی کودکان بومی در آمریکا، ۴۰۰ مورد تخمین زده شد که با همکاری دولت فدرال و کلیسای کاتولیک اداره می‌شدند.
تا سال ۱۹۰۰، حدود ۲۰ هزار کودک بومی در مدارس شبانه روزی مذکور تحصیل می‌کردند.
این رقم تا سال ۱۹۲۵ به بیش از ۳ برابر افزایش یافت. باید گفت که تا سال ۱۹۲۶، حدود ۸۳ درصد کودکان بومی در مدارس شبانه روزی مذکور مشغول به تحصیل بودند.
از اوایل دهه ۱۹۳۰، دولت فدرال آمریکا ضمن تعطیل کردن مدارس شبانه روزی کودکان بومی، این مدارس را به مدارس روزانه تبدیل کرد که از تعدادشان آماری در دست نیست.
هنوز درصد کمی از کودکان بومی در آمریکا در ۱۸۳ مدرسه روزانه و شبانه روزی کودکان بومی فدرال تحت نظارت کلیسای کاتولیک تحصیل می‌کنند؛ از این تعداد ۵۳ مدرسه مستقیما زیر نظر دولت فدرال و ۱۳۰ مدرسه تحت بودجه بومیان اداره می‌شوند.
از ۱۸۳ مدرسه کودکان بومی در آمریکا، ۱۵ مدرسه شبانه روزی هستند. ۲۱ مدرسه روزانه و شبانه روزی کودکان بومی نیز توسط کلیسای کاتولیک اداره می‌شوند.
اعداد و ارقام تنها وجه تفاوت مدارس کودکان بومی در کانادا و آمریکا نیستند.
در مورد شباهت سیستم آموزش بومی در کانادا و آمریکا نیز ریشه در مخالفت دولت‌های آن‌ها با ادامه حیات بومیان براساس فرهنگ بومی در اراضی بومیشان بود.
هر دو کشور درصدد بودند جمعیت بومی خود را به مناطق مشخص سرزمینی محدود و آن‌ها را از شیوه‌های زندگی خود جدا کنند.
هر دو کشور درصدد برآمدند تا مردم بومی را از سرزمین‌های خود حذف کنند تا راهی برای اسکان سفید پوستان ایجاد شود و آمریکایی‌ها مانند کانادایی‌ها سیاست‌های همسان سازی بومیان را از طریق آموزش مورد استفاده قرار دادند.
در همین چارچوب، زندگی کودکان بومی در مدارس کانادا و آمریکا، بر نظم دقیق پادگانی و انضباط شدید تاکید داشت.
در مدارس شبانه روزی کودکان بومی در کانادا و آمریکا، غذا اغلب ناکافی، بیماری شایع و میزان مرگ و میر زیاد بود. در اکثر مدارس برنامه‌های کار اجباری وجود داشت.
آزار جسمی در مدارس مذکور، معمول و خشن و سوءاستفاده جنسی فراگیر بود.
اسناد موجود نشان می‌دهد که مقام‌های کانادایی و آمریکایی اگرچه از این موضوع اطلاع داشتند، اما راه حل را در نادیده گرفتن این مشکلات دیدند.
آخرین مدارس شبانه روزی کودکان بومی در کانادا در سال ۱۹۹۶ بسته شد و تا سال ۱۹۹۹، ۲ هزار و ۵۰۰ پرونده قضایی در مورد سوءرفتار در این مدارس ثبت شد.
اگرچه مقام‌های کانادایی به دلیل عملکرد مدارس مذکور از بومیان عذرخواهی کرده و برنامه پرداخت غرامت به آن‌ها را در دستور کار قرار دادهاند، دولت‌های آمریکایی تاکنون نه تنها از بومیان عذرخواهی نکردهاند؛ بلکه وجود سیاست خاص آموزش کودکان بومی را نیز مورد تایید قرار نمی‌دهند.
ضمن اینکه بازماندگان مدارس شبانه روزی کودکان بومی آمریکا نسبت به همتایان کانادایی خود کمتر موفق شدند پرونده قضایی علیه دولت یا کلیسا را پیش ببرند.