به گزارش حلقه وصل، رامین مهمان پرست سخنگوی اسبق وزارت خارجه و نامزد ریاست جمهوری درباره ارتباطش با احمدی نژاد گفت:
بنده هیچ ارتباطی با احمدی نژاد ندارم و من در زمان احمدی نژاد صرفا سخنگوی وزارت خارجه بودم که وزیر خارجه او من را پیشنهاد داده بود. همانطور که می دانید سیاست خارجی دو مبنا دارد؛ یک مبنای تصمیم سازی و تصمیم گیری دارد. در مرحله تصمیم سازی معمولا اعضای شورای عالی امنیت ملی که یکی از آنها هم وزارت خارجه است بر روی موضوعات مختلف نظر می دهند و در تصمیمات مختلف مشارکت می کنند، ولی در نهایت در شورای امنیت ملی وقتی یک تصمیمی گرفته می‌شود و به تایید رئیس جمهور می رسد و در نهایت باید به تایید مقام معظم رهبری برسد، زیرا چارچوب سیاست های کلان خارجی را رهبری تعیین می کند. در این صورت وزارت خارجه صرفا می شود مجری سیاست‌های کلان در عرصه خارجی؛ اتفاقا در دوره احمدی نژاد معمولا یک اختلاف نظری بین سیاست خارجی با دیدگاه های کلان نظام وجود داشت و همین درگیری ها هم در نهایت منجر به برکناری آقای متکی شد.
من نقشم در دولت احمدی نژاد صرفا سخنگوی وزارت خارجه در زمان دو وزیر خارجه یعنی آقای متکی و آقای صالحی بود و خیلی کم فرصت پیش می آمد که ما در مسائل سیاست خارجی فرصتی برای دیدار با رئیس جمهور داشته باشیم و اصلا امکان این هم نبود که ما در چار چوب‌های کلی که نظام به آن اعتقاد داشت در آن چارچوب‌ها موضع گیری کنیم، اما در عین حال همه ما در جلسات هفتگی به سبب مسئولیتمان شرکت می کردیم و آن شورای اطلاع رسانی بود. من به عنوان سخنگو و معاون وزارت خارجه باید در آن جلسات شرکت و مواضع را اعلام می کردم و آخرین مسائل سیاست خارجی را می‌گفتم و سایر اعضا مسائل سیاست داخلی را توضیح می‌دادند و بعد از ریاست جمهوری احمدی نژاد هم با او هیچ ارتباطی نداشتم و چند سالی در لهستان و لیتوانی سفیر بودم و بعد هم که برگشتم ارتباطی با او نداشتم.
مهمان پرست همچنین در پاسخ به این سوال باشگاه خبرنگاران جوان که حاضرید به خاطر یک یا چند نفر از نامزدهای احتمالی از حضور در انتخابات کنار بکشید، گفت:
چون انگیزه ورود ما به صحنه انتخابات این است که فکر می کنیم باید یک سلیقه و جریان جدید وجود داشته باشد تا مردمی که احساس می کنند از تبادل قدرت بین دو جریان اصولگرا و اصلاح طلب خسته شده اند و دنبال یک فکر جدید، چهره جدید، جریان فراجناحی و ملی هستند به سمت آن بیایند یک جریان فراجناحی با رویکرد منافع ملی را ایجاد کردیم. چون با تمرکز روی یک هدف مشخص آمده ایم و به این طریق یک مشارکت بیشتر در انتخابات خواهیم داشت تا افراد بیشتری که سلیقه آنها فقط در دو جریان اصولگرایی و اصلاح طلبی نیست، حتما در انتخابات نماینده داشته باشند و انگیزه برای مشارکت این گروه به وجود بیاید. چون با این انگیزه وارد شده ایم قرار نیست به نفع کسی کنار برویم. علاوه بر این تاکنون کسی را پیدا نکرده ایم که برای تمام اشکالات موجود طرح و برنامه داشته باشد. چون احساس می کنیم این کمبود وجود دارد و تلاش کردیم برای مشکلات ریشه ای آمادگی لازم را به وجود بیاوریم به همین دلیل به نفع کسی کنار نخواهم رفت و تا آخر ادامه می دهم.
سخنگوی اسبق وزارت خارجه درباره یارانه 600 هزار تومانی گفت:
سیستم سهمیه بندی سوخت به شکل فعلی را به هیچ وجه قبول ندارم. یارانه‌هایی که به هم اکنون به مردم داده می‌شود هیچ ارزشی ندارد و ۴۵ هزار تومان پول یک اسنپ هم نمی‌شود. وضعیت موجود پرداخت یارانه هیچ خاصیتی ندارد. نوع پرداخت یارانه به اتومبیل‌های سواری هم منطق ندارد و اگر فردی ۵ خودرو داشته باشد می‌تواند برای هر کدام یک سهیمه سوخت بگیرد و یک خانواده که اصلا اتومبیل ندارد و یا به میزان کمی استفاده می‌کند، در واقع از این یارانه استفاده نمی‌کند.
یک جوان ۱۸ ساله که هنوز وارد جامعه نشده است و امکان خرید ماشین ندارد نمی‌تواند از سهمیه سوخت اعطایی استفاده کند، پس این طرح ناعادلانه است. طرحی که در ائتلاف وحدت ملی آماده کردیم به این صورت است که برای هر فرد بالای ۱۸ سال در کشور یک سهمیه سوخت به صورت رایگان روی کارت ملی فرد در نظر گرفته می‌شود که این سهمیه شامل ۱۵ لیتر بنزین و ۱۵ لیتر گازوئیل در ماه است. یعنی مجموعا هر فرد بالای ۱۸ سال ماهیانه ۳۰ لیتر سوخت دریافت می‌کند.
علت تخصیص گازوئیل این است که مشکلاتی که هم اکنون به خاطر قیمت پایین سوخت در کشور وجود دارد منجر به قاچاق عمده ثروت ملی شده است. یک نفر می‌تواند در پمپ بنزین، بنزین آزاد ۳ هزار تومانی را به مقدار ۲ هزار و ۵۰۰ لیتر سوخت گیری کند و یک ساعت بعد در آن سوی مرز لیتری ۱۹ هزار تومان بفروشد؛ یعنی به صورت قانونی بنزین زده و یک ساعت بعد ۵۰ میلیون سود کرده است. به همین دلیل هزار خودرو پشت سر هم در حال سوخت گیری برای قاچاق هستند و اگر هم قرار باشد با آنها مقابله شود درگیری و مشکل امنیتی به وجود می‌آید؛ بنابراین این طرز قیمت گذاری، نظارت و مدیریت اصلا درست نیست.
البته در بحث گازوئیل وضعیت بدتر است. در خارج از کشور قیمت بنزین و گازوئیل خیلی تفاوتی ندارد و حتی گازوئیل خیلی گران‌تر است. وقتی یک سهمیه به هر فردی داده شود آن فرد می‌تواند استفاده شخصی داشته باشد و یا اینکه دولت هر لیتر بنزین را در صورت نیاز نداشتن ۲۰ هزار تومان از او خریداری می‌کند. هر فرد می‌تواند این سهمیه را در کارت ملی خودش پس انداز کند و یا می‌تواند با آن کالا بخرد. با این طرح در واقع به هر فرد ماهانه ۶۰۰ هزار تومان پرداخت می‌شود که فرد می‌تواند با آن کالا بخرد، خرید کند، پس انداز کند و یا پولش را بگیرد، ولی هر کسی که اضافه‌تر این میزان سوخت استفاده کند باید با قیمت آزاد سوخت را تهیه کند.