آیا در انتخابات ١٤٠٠ می توان شاهد انتخاباتی به دور از توهین و تخریب باشیم؟
این سوال را باید همه کاندیداها، کنشگران، احزاب و فعالان سیاسی و ستادهای انتخاباتی در وهله اول پاسخ دهند. اگر هدف از حضور در انتخابات خدمت به مردم و کشور است پس چرا باید شاهد این همه بداخلاقی، شایعه پراکنی، توهین و درشت گویی به این و آن باشیم.
انتخابات آزاد، حق رای، نهادهای برخاسته از اراده مردم با واسطه یابی واسطه، حق تعیین سرنوشت همه از برکات انقلاب اسلامی بوده است.
پاسداشت و صیانت از آن توسل به شیوه های ضد اخلاقی نیست. اصول اخلاق انتخاباتی عبارتند از؛
_ پذیرش اصل رقابت در انتخابات از هر جناح و گرایش سیاسی. گرایش های سیاسی باید کاندیدای خود را داشته باشند.
_ احترام به تشخیص دیگران و قدرشناسی از کاندیداهایی که وارد عرصه میشوند تا کشور را با شرایط تحریم های فلج کننده و کرونا مدیریت کنند.
_ اجتناب از پنهانکاری، خدعه و نیرنگ در معرفی کاندیداها، برنامه ها و شعارهای انتخاباتی، پیروزی با هر قیمت و تخریب رقیبان با هر وسیله مذموم است.
_ شفافیت و صداقت داشتن یک اصل بنیادی در انتخابات است. حامیان، اسپانسرها، کسانیکه پول و هزینه های ستادها و کاندیداها را میدهند باید معلوم باشند. تجربه نشان داده است بخش عمده فسادها در دولت ها توسط همین حامیان مالی صورت میگیرد که چند برابر هزینه هایی که در انتخابات کرده اند از دولت پیروز در انتخابات چندین برابرش را طلب می کنند.
_تمکین به قانون برای همه و هر کس باید سرلوحه باشد. رییس جمهوری که قرار است دوم شخص پس از مقام رهبری باشد. عالی ترین مقام اجرایی کشور و مجری قانون اساسی (البته در محدوده قانونی تعریف شده) و حافظ آن باید از همین ابتدای کار عملا خود و اطرافیانش نشان دهند وفادار به قانون و فصل الخطابشان قانون است.
_ استفاده از رانت به هرطریق ممنوع است. کاندیداها باید در شرایط قانونی برابر و بدور از هر رانت نهادی اعم از حاکمیتی و دولتی باشد.
_سخن آخر آنکه اگر قصد خدمت است پس تخریب و توهین جایی ندارد. برای خدا و خدمت به مردم قصد قربت، توکل، توسل، اخلاص و ایثار میخواهد.
به مردی زدل دور کن خشم و کین
جهان را به چشم جوانی مبین
حکیم ابوالقاسم فردوسی