به گزارش حلقه وصل، روزهای ابتدایی استراماچونی در فوتبال ایران، با تغییرات هفتگی در ترکیب و سیستم تیم همراه بود. او چند سیستم مختلف و بازیکنان متنوع را در استقلال امتحان کرد و در نهایت، به سیستم 2-5-3 با زوج قائدی و دیاباته در خط حمله رسید. انتخابی که بی شباهت، به سیستم موفق کونته در فوتبال ایتالیا نبود. استقلال با این سیستم، روزهای خوبی را تجربه کرد و مهاجمانش در صدر جدول گلزنان لیگ قرار گرفتند. هر چند در دفاع، آسیب پذیرتر از همیشه بودند. ورود فرهاد مجیدی به استقلال، شاید پایان روزهای استقلال با این سبک بازی باشد.
فصل پیش که مجیدی سه هفته آخر سرمربی استقلال شد، بلافاصله در سیستم بازی تیم تغییراتی ایجاد کرد. او علاقه زیادی، به سیستم 1-3-2-4 دارد که تیم‌های زیادی در جهان با آن بازی می‌کنند. استقلال شفر، با سیستم 3-3-4 بازی می‌کرد. در خط هافبک، یک هافبک دفاعی و دو هافبک با خصوصیات هجومی داشت و دو وینگر، به تک مهاجم تیم کمک می‌کردند. مهمترین تغییر با ورود مجیدی، اضافه شدن یک هافبک دفاعی و نزدیک‌تر شدن پاتوسی، به خط حمله بود.
فرهاد مجیدی، دوباره به نیمکت استقلال نزدیک شده و این بار هم، دو انتخاب پیش رویش دارد. اینکه سبک بازی استراماچونی که بین هواداران هم محبوب شده را ادامه دهد یا سیستم مورد نظر خودش را در تیم پیاده کند. مجیدی، علاقه زیادی به قرار گرفتن زیر سایه یک مربی دیگر را ندارد و احتمالا، سراغ سیستم 1-3-2-4 می‌رود.
در 1-3-2-4 احتمالی مجیدی، وریا و میلیچ به پست مدافع کناری برمی‌گردند. کریمی و ریگی، می‌توانند در پست تخصصی‌شان باقی بمانند. مگر اینکه علاقه مجیدی به فرشید باقری، یکی از آن‌ها را روی نیمکت بفرستد. در صورت جذب نشدن یک هافبک تهاجمی و به صورت خاص آیاندا پاتوسی، فرشید اسماعیلی یا آرش رضاوند در پست هافبک تهاجمی قرار می‌گیرد. مهدی قائدی، دوباره وینگر می‌شود و دشتی و تبریزی هم می‌توانند امیدوار باشند به عنوان وینگر به ترکیب اصلی برسند و پشت سر دیاباته به میدان بروند.
