به گزارش حلقه وصل، یکی از کاربران اسرائیلی توییتر، فهرستی از نام مترجمان ایرانی ادبیات و فلسفه را منتشر کرده و مدعی شده آنها فرماندهان نظامی ایران علیه معترضان عراق بوده‌اند؛ از جمله نجف دریابندری که سال‌هاست در بستر بیماری است و ابراهیم یونسی و مهدی سحابی که سال‌هاست درگذشته‌اند!
لابد می‌دانید که عراق، چند روزی صحنه درگیری‌های خیابانی بود و در این میان ادعاهای دروغینی هم مبنی بر حضور ایرانیان بین نیروهای ضد شورش شنیده شد. ما در این گزارش، کاری با این گزاره نداریم چرا که طبعا بررسی چنین ماجرایی به ما در صفحات ادبیات و هنر ارتباطی ندارد. اما انتشار یک توییت، ماجرا را به زمین ما هم کشانده است. به زمین ما در ادبیات و فلسفه. آن هم به صورت تخصصی و مشخصا در حوزه ترجمه متون ادبیات داستانی جهان و ترجمه متون فلسفی معاصر! دوست دارم ماجرا را به تعویق بیندازم تا همین‌طور فکری شوید که واقعا غوغاهای خیابانی عراق، چه ربطی به ترجمه متون فلسفی و داستانی در ایران دارد و بین این دو چه ربط وثیقی می‌توان پیدا کرد. راستش را بخواهید، حتی اگر اصل ماجرا را هم برای‌تان تعریف کنم، این پرسشتان پاسخی نخواهد یافت و به قوت خود باقی خواهد ماند. در این رابطه جز گمانه‌زنی چه می‌توانیم بکنیم؟ البته این را هم بگوییم؛ جز گمانه‌زنی، حسابی می‌توانیم بخندیم، هم به اصل ماجرا هم به واکنش‌هایی که برانگیخته است. ناامید نشوید، عجله هم نکنید، این گزارش را بخوانید.
ماجرا از چه قرار است؟ دیروز عرفان خسروی که او را به عنوان دیرینه‌شناس و جانورشناس می‌شناسیم، تصویری در توییتر منتشر کرد که خودش آن را از یک توییت عربی ثبت کرده بود. توییت مربوط بود به مردی که «مهدی مجید» نام داشت. او در توییتش که آن را به عنوان «ویژه و انحصاری» معرفی کرده و آن‌طور که ادعا کرده به نقل از «منبع امنیتی خلیجی» نوشته است: «نام فرماندهان گردان‌های نظامی ایرانی که تظاهرکنندگان عراقی را می‌کشند و به‌زودی تصویرشان را به خاطر این جرم مشهود منتشر می‌کنیم: نجف دریابندری، بابک احمدی، پیام یزدانجو، سروش حبیبی، ابراهیم یونسی، رضا رضایی، مهدی سحابی، داریوش آشوری، صالح حسینی، بهرنگ رجبی و طهورا آیتی».
عده‌ای از نویسندگان و مترجمان و روشنفکران ایرانی که توسط اسرائیلی‌ها به عنوان تیم سرکوب مردم عراق شناسایی شدند البته حالا اگر به صفحه مهدی مجید در توییتر سر بزنید، این توییت را نمی‌یابید. لابد به او رسانده‌اند که چه اشتباه خنده‌داری کرده و حالا او آن را از صفحه‌اش پاک کرده است.
نجف دریابندری مترجم ایرانی متولد 1308 که توسط عوامل اسرائیلی به عنوان سرتیم سرکوب در عراق معرفی شد نجف در نجف، ابراهیم در ذیقار
راستی، آقای نجف دریابندری عزیز، مگر نانتان نبود، آبتان نبود. چه شد که پس از عمری زندگی در لوای کلمه بدین‌جا رسیدید؟ مگر ارنست همینگوی، که مترجم دربست آثارش در ایران بودید، کم گذاشت برای شهرتتان که آخر عمری دست به دامان نظامی‌ها شدید؟ [البته عمرتان دراز باد، اما خب آدم را عصبانی می‌کنید با این کارهای‌تان]. از شما دیگر واقعا انتظار نداشتیم که قلم بر زمین نهاده و باتوم به دست بگیرید بیفتید به جان ملت دوست و همسایه. شما در نجف چه می‌کنید این روزها؟
آقای ابراهیم یونسی عزیز، ما تا حالا فکر می‌کردیم آن پیکری که آن صبح سرد بهمن‌ماه سال 1390 گذاشتیمش در سینه قبرستان، خودتان بوده‌اید. خب چرا باید کنکاش می‌کردیم، فکر کردیم واقعا درگذشته‌اید دیگر. دو سال آخر هم آلزایمر، شما را از ما گرفته بود و کجا می‌توانستیم فکر کنیم در همه این سال‌ها به ما دروغ گفته‌اید و رفته‌اید پیوسته‌اید به گردان‌های نظامی در ذیقار عراق. واقعا دلتان می‌آمد چنین شوکی را به ما وارد کنید. ناسلامتی بسیاری از داستانویس‌های ما، نوشتن را با کتاب «هنر داستان‌نویسی» شما یاد گرفته‌اند و حالا اگر این خبر به گوش‌شان برسد چقدر بی‌اعتماد می‌شوند به هر آن‌چه خوانده‌اند و نوشته‌اند. البته تقصیر شما نیست؛ ما زیادی ساده‌ایم که یادمان نبود شما خودتان از افسران بازمانده شبکه نظامی یک حزب معروف در سال‌های پیش از کودتای مرداد 32 بوده‌اید و لابد فیلتان یاد هندوستان کرده است بعد از مرگ و این بار به جبهه متخاصم پیوسته‌اید.
همین ناباوری را می‌توانم در خطاب قراردادن دیگر اسامی این فهرست نیز مطرح کنم. به رضا رضایی چه بگویم با آن همه ترجمه‌اش؛ به‌خصوص آن یکی که هم‌اسم کتاب یونسی، «هنر داستان نویسی» بود از دیوید لاج و چقدر خودم یاد گرفتم ازش. به بابک احمدی چه بگویم که سال‌ها در برهوت متون نظری در حوزه‌های نشانه‌شناسی و فلسفه هنر و به‌ویژه هرمنوتیک تنها منابع‌مان را نوشته بود. همه این‌ها را اگر توانستم با خودم حلاجی کنم، مهدی سحابی را کجای دلم بگذارم. آقاجان شما را با آن سبیل‌های نازنین‌تان چه به اسلحه، آن هم 11 سال پس از مرگتان در پاریس؟
من، سلطان سوتی، از اورشلیم!
خب حالا اگر شما هم مثل ما یک دل سیر خندیده‌اید به این سوتی وحشتناک این کاربر توییتر، برویم ببینیم او کیست؟ مهدی مجید که احتمالا یکی از همین رفقای علاقه‌مند خودمان به ادبیات و فلسفه سر کارش گذاشته و این فهرست را در اختیارش گذاشته، خودش را در توییتر این‌طور معرفی کرده: «نویسنده، روزنامه‌نگار و عضو سازمان جهانی صهیونیسم». اسرائیلی و یهودی است و توییت‌هایش او را بیشتر در اورشلیم نشان می‌دهند. در آخرین توییتی که پس از پاک‌کردن همین توییت مورد اشاره ما درباره مترجمان ایرانی منتشر کرده به 993 دنبال‌کننده‌اش وعده می‌دهد که به‌زودی، بسیاری از اخبار پشت پرده درباره حضور تروریست‌ها در منطقه را منتشر می‌کند. او در این ویدئوی کوتاه می‌گوید کلی نام جدید افشا خواهد کرد. دوست عزیز، جسارتا فقط لطف کنید در توییت بعدی، همین میزان از نمک را رعایت کنید. این بار می‌توانید سراغ شاعران ایرانی بروید مثلا!