به گزارش حلقه وصل، در زمان امام کاظم علیه‌السلام که همزمان با دوران متوکل عباسی لعنةالله علیه بود، پیروان مذاهب دیگر مانند شیعیان مورد تعقیب و آزار قرار گرفتند. متوکل در میان عباسیان به کینه توزی با خاندان پیغمبر مشهور بود، مخصوصاً امیر مؤمنان و خاندان ایشان را سخت دشمن می‌پنداشت و هر کس را که دوست آن امام بود بیرحمانه میکشت و مال او را میگرفت. بنا بر متون تاریخی نقل شده است که متوکل، مامون، معتصم و واثق را که دوستدار علی (هر چند به شکل ظاهری) بودند را دشمن خود مینامیده و از این رو ندیمان و همنشینان خود را از کسانی که به بغص اهلبیت شناخته شده بودند بر میگزید و آنان نیز متوکل را از علویان میترساندند و از او میخواستند از آنان رو برگرداند و تبعیدشان کند و با آنها بدرفتاری کند. از این رو اقداماتی که این ظالم در حق فرزندان امیرالمؤمنین از جمله سیدالشهداء کرد، بسیار بی شرمانه بود به نحوی که عدهای این اقدامات را با اقدامات یزید و معاویه شباهت میدهند.
علیرغم شدت فشارهای دولت متوکل نسبت به محبان و شیعیان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) ایشان هیچ گاه دست از محبت خود برنداشتند و تا پای جان پای اعتقادات خود ایستادند تا جایی که متوکل مجبور شد زیارت امام حسین(ع) را با صدور احکامی از جمله بریده شدن دست راست در مرتبه اول و دست چپ در مرتبه دوم تحریم کند، اما این ترفند متوکل نیز کارساز نبود و شیعیان دسته دسته به زیارت اباعبدالله(ع) میرفتند. مسعودی، مورخ بزرگ، در کتاب مروج الذهب مینویسد: خانمی به قصد زیارت قبر امام حسین (ع) به مأمور ثبت نام مراجعه کرد. به وی تذکر دادند آیا میدانی که شرط رفتن به زیارت قطع دست است؟ آن زن پاسخ داد: از شرایط آگاهم! متصدی ثبت نام، اسم این خانم را می نویسد. آن گاه به وی میگوید دستش را برای قطع کردن بیرون بیاورد. آن زن دست چپ خود را بیرون می آورد. مأمور میگوید: خانم، بخشنامه میگوید باید دست راست داوطلب زیارت قطع شود. آن زن دست راست خود را از زیر حجاب بیرون آورده و میگوید: این دست را که سال گذشته قطع کردهاید.
در مرتبه بعد متوکل عباسی، پاسگاهی در نزدیکی کربلا زد و به افراد خود فرمان اکید داده بود که هر کس را دیدید قصد زیارت حسین را دارد، بکشید. (بحارالانوار، ج 45، ص 404) در یکی از این نوبتها، «دیزج یهودی» را مأمور تغییر و تبدیل و تخریب قبر مطهر کرد. او نیز با غلامانش سراغ قبر رفت و حتی قبر را شکافت و به حصیری که پیکر امام در آن بود برخورد کرد که از آن بوی مشک میآمد. دوباره خاک روی آن ریختند و آب بستند و آن زمین را میخواستند با گاو شخم بزنند که گاوها پیشروی نمیکردند. (بحارالانوار، ج 45، ص 394). متوکل دستور داد قبر امام حسین علیه‌السلام را ویران و خانههای اطراف قبر شریف را خراب آنگاه در آن محل زراعت کنند و زائران را از زیارت بازداشت و به زندان انداخت و مورد شکنجه قرار داد. در این بین امام کاظم(ع) در مراجعات مختلفی که شیعیان به ایشان داشتند، تأکید میکردند هیچ گاه زیارت جدم حسین(ع) را ترک نکنید.
