جشنواره فیلم فجر بهعنوان بزرگترین رویداد و فستیوال فیلم در ایران بسیار مهم است و بسیاری از فیلمسازان، سعی میکنند فیلمهایشان را با توجه به تقویم جشنواره آماده کنند. سال 98 و جشنواره سیوهشتم فیلم فجر از این حیث میتواند مهم باشد که کارگردانهای مطرح زیادی برای جشنواره امسال فیلم دارند؛ از ابراهیم حاتمیکیا تا داریوش مهرجویی و مجید مجیدی که هرکدام سراغ سوژههای خاص خود رفتهاند تا فیلمهایشان را براساس آن سوژه شکل بدهند.
این بار باید دید که این کارگردان سینمای ایران در واکنش به چه نقاط ضعفی فیلم خود را میسازد و سیلی او به گوش چه کسی خواهد خورد؟
میتوان مضامین «بیروت» را در سه محور خلاصه کرد:۱ـ شبیه سازی دولت ترامپ ،مسئله مناقشات در مرز اسرائیل و لبنان و موضوعاتی که درمنطقه مطرح است.۲.نگاه نژادپرستانه ۳ منجی بودن آمریکا.
حاتمیکیا در روزگاری که در کشور جنگ بود، آثاری با محوریت دفاع مقدس میساخت و امروز که در کشور جنگ نیست، از جنگهای ایدئولوژیک و منطقهای میگوید. «چ»، «بادیگارد» و «به وقت شام»؛ سهگانه هوشمندانه حاتمیکیا از سینمای مقاومت امروز است.
این روزها حاتمی کیا ساخت بیستمین اثر سینمایی خود را شروع کرده که بخش مهمی از مردم ایران نسبت به مسائلی چون نابرابری، آقازادگی، بهرهکشی و چالش شکاف طبقاتی در جامعه خود سوال دارند.
کارگردانهایی که پشت دوربین این آثار قرار میگیرند، همگی از جمله چهرههای سرشناس نسلهای مختلف فیلمسازی هستند.
«دیدن این فیلم جرم است» فراز و نشیبهای زیادی طی کرده و شواهد نشان میدهد جریان اکرانش با یک گره کور مواجه شده است.
هیچ سیستم نظارتی نیست که آنطور که باید و شاید بر حوزه دستمزدها، کارهای نازل و سخیف دنیای تصویر اشرافی داشته باشند.
مدعی میشود که این بخشها بهنفع شاملوست. بهنظر لامعی میداند مخاطبانی که مستند را در شبکه سه دیدهاند، خیلی حالوحوصله مراجعه به مستند اصلی 73دقیقهای را ندارند که اینگونه مدعی میشود.
«فرامرز قریبیان» بازیگر برجسته سینما، تئاتر و تلویزیون به عنوان اولین بازیگر فیلم سینمایی «خروج» به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا انتخاب شد.
ابراهیم حاتمیکیا بعد از دوران پرتلاطم فیلمسازیاش در دهه80، دهه 90 را با «چ» آغاز کرد. اولین تجربه همکاری او با سازمان اوج به «بادیگارد» بازمیگردد. بعد از آن نیز «به وقت شام» پروژه بعدی همکاری ابراهیم حاتمیکیا با این سازمان بود. «بادیگارد» به عنوان اثری انتقادی از شخصیتهای دهه چهارم انقلاب سخن میگفت و تناقضهایی که فیلمساز بین آرمان خود و وضعیت موجود احساس میکرد؛ تناقضی که پیش از این در «آژانس شیشهای» هم به چشم میآمد.
بعد از خبر ساخت فیلم ابراهیم حاتمیکیا با عنوان «خروج» که به نظر میرسد فضای سیاسی و اجتماعی را دارد، از عنوان فیلم «لباس شخصی» به نظر میرسد که این فیلم نیز فضایی سیاسی و اجتماعی را خواهد داشت.
اکنون ابراهیم حاتمیکیا با «خروج» در سالهای پایانی دهه ۹۰ ایستاده است؛ سالهایی که ایران بیش از هر موقعی درگیر چالشهای اجتماعی و اقتصادی است. به نظر میرسد حاتمیکیا به عنوان فرزند زمانه خود، بنا دارد قاعده را در هم نشکند و حتی اگر از زبان تاریخ سخن میگوید، دغدغهاش دغدغه امروز باشد.
نویسندگان متن گزارش برای مرکز بررسیهای استراتژیک ریاستجمهوری عموما برداشتی منفی از بازنمایی تصویر فیلمها داشتهاند و این مسأله در گزارشهایی مشهود است .
وضعیت تئاتر نه تنها امروز بلکه سالهاست اسفناک شده و هیچ قاعده و قانونی در تئاتر اعمال نمیشود. روز به روز هم به آن پرتگاهی که به نابودی تئاتر منجر میشود، نزدیکتر میشویم.
آژانس شیشهای فیلمی ایرانی به نویسندگی و کارگردانی ابراهیم حاتمیکیا و محصول سال ۱۳۷۶ و برندهٔ سیمرغ بلورین بهترین فیلم در شانزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر است. بر پایهٔ چند نظرسنجی آژانس شیشهای عنوان بهترین فیلم ایرانی پس از انقلاب را بدست آورد.داستان فیلم در مورد یک رزمندهٔ بسیجی است که برای درمان همسنگر خود اقدام میکند ولی با بیمهری مسئولان مواجه میشود.
از کرخه تا راین فیلمی به نویسندگی و کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا است. این فیلم که محصول سال ۱۳۷۱ است به سرنوشت قربانیان بمبهای شیمیایی در جنگ تحمیلی میپردازد. از بازیگران این فیلم میتوان به علی دهکردی و هما روستا اشاره نمود. موسیقی ماندگار این فیلم از آثار مجید انتظامی میباشد.
جمعی از فعالان فرهنگی و هنری شهر ناصریه کشورعراق به دعوت حوزه هنری انقلاب اسلامی خراسان رضوی، در سینما هویزه مشهد به تماشای فیلم سینمایی «به وقت شام» نشستند.