حضرت آیتالله حاجآقا مجتبی تهرانی از علمای اخلاق تهران بودند که در دیماه ۹۱ به دیار باقی شتافت. این عالم بزرگوار در نجف جزو شاگردان ممتاز امام خمینی(ره) بودند تا جایی که حضرت امام مأموریت جمعآوری فتاوا و تنظیم رسالهی عملیهی خود را به ایشان میسپارند. آیتالله تهرانی پس از استفاده از محضر علمای نجف، به دستور امام خمینی به زادگاه خود تهران بازمیگردند و جلسات اخلاقی و درس خارج فقه و اصول را شروع میکنند که تا ۴۰ سال این تدریس ادامه داشته است.
در مقدمه کتاب خاطرات آیتالله حاج آقا مجتبی تهرانی(رحمةالله علیه) آمده است: «من از وقتی که از نجف به تهران برگشتم، همه چیزم را با امام حسین(علیه السلام) شروع کردم. اولین باری که برای اقامه نماز جماعت به مسجد جامع رفتم، سوم شعبان بود. اولین شبی هم که جلسهام را شروع کردم، شب سه شعبان بود. من همه چیزم را به نام سیدالشهدا(علیه السلام) گره زدم.»
آیت الله مهدوی کنی پس از بازگشت به تهران در سال ۱۳۴۰، در مدرسه مروی به تدریس علوم حوزوی مشغول شدند و از سال ۱۳۴۲ امامت جماعت مسجد جدیدالتاسیس جلیلی در میدان فردوسی را پذیرفتند. این مسجد پایگاه مناسبی برای فعالیتهای اجتماعی و سیاسی ایشان شد. مبارزات معظم له علیه حکومت طاغوت، باعث دستگیریهای متعدد، تبعید، شکنجه و زندانیشدن ایشان گردید.
از طلاب مدرسه حلاليت مي طلبم، آقايان مدرسين ان شاءالله با جديت تمام به درسها مشغول باشند و مقبره حقير در خود مدرسه است. ان شاءالله شب هاي سينه زني چند نفر «كنار قبر حقير روضه بخوانند و طلب مغفرت نمايند.