محسن ردادی گفت: ما پس از انقلاب، نتوانستیم آنطور که باید دست به پرورش اندیشمندانی بزنیم که بتوانند به شکل علمی از اصول دینی و انقلابی دفاع کنند و در عرصه نبرد اندیشهها، دست بالا را در برابر غربزدگان و روشنفکران داشته باشند.
اساساً فرش قرمز در ایران تا پیش از این صرفاً شکل تقلیدی داشت و گمان این بود که جشنواره باید چنین مراسمی را در کنار خود داشته باشد، اما به دلیل تفاوتهای عمده فرهنگی، عملاً چنین اتفاقی در ایران شکل درستی نداشت و به همین دلیل عقیم میماند و بیشتر از هر چیز به عنوان یک حاشیه جشنواره به اصل آن بدل میشد.