امام علی (ع)به کارگزاران اقتصادی:در روابط خود با مردم انصاف داشته باشید و در برآوردن نیازهایشان شکیبا باشید.
امام علی (ع) در این نامه در مورد روابط اجتماعی و طرز برخورد مردم با یکدیگر مطالبی خواندنی نوشتهاند.
امام علی (ع) خطاب به فرزند خود میفرمايند: خدایی که گنج های آسمان و زمین در دست اوست به تو اجازه درخواست داده و اجابت آن را برعهده گرفته است.
توصیه امام علی (ع) به مالک اشتر:هوای نفس را د اختیار گیر و آنچه حلال نیست خویشتن داری کن.
امام علی (ع)این نامه را به فرماندهان سپاه خود نوشت و آنها را از مغرور شدن برحذر داشت.
امام علی(ع) بعداز جنگ صفین سخنان مهمی به فرزند خود امام حسن(ع) میگوید.
در سال 37 هجری قمری امام علی(ع) نامهای به محمدبن ابی بکر، فرماندار مصر نوشت و در مورد رفتار با مردم به وی توصیههایی داشت.
امام علی (ع)در دو نامه 21 و 22 فرمانداران خود را دعوت به میانه روی می کند و از آنها می خواهد آخرت را فراموش نکنند.
امام علی (ع)در این بخش در کلامی مسئولان را از بد رفتاری با مردم برحذر می دارد.
امام در نامه ای به معاویه به تشریح مشروعیت حکومت خود می پردازد.
فردی به امام خبر داد شریح بن حارث قاضی امام خانه ای به 80 دینار خریده است.
انسان در این دنیا هرکاری انجام دهد و به هر مرتبه ای از جا و مقام برسد، در نهایت به جایگاه اصلی خود بازمی گردد.
امام علی (ع):برهان گناهکاران نادرست ترین برهان ها است و عذرش از توجیه هر فریب خورده ای بی اساس تر و خوشحالی او از نداشتن آگاهی است.
همسایگانی هستند که با یکدیگر انس نمی گیرند و دوستانی اند که به دیدار یکدیگر نمی روند و پیوندهای شناسایی در مینشان پوسیده و اسباب برادری قطع گردیده است.
امام علی (ع) میفرماید: ای بندگان خدا،هم اکنون عمل کنید که زبانها آزاد و بدنها سالم و اعضا و جوارح آمادهاند و راه بازگشت فراهم و فرصت زیاد است.
یکی از یاران امام علی(ع)به نام همام از ایشان خواست تا اوصاف پرهیزکاران را بگوید.
امام علی (ع) در این خطبه می فرماید:در برابر دنیا خویشتن دار و در برابر سرای ماندگار آخرت دلباخته باشید.
امیرالمومنین علی(ع) با کلامی جانکاه و اندوه بار از یاران صدیق و شهید خود یاد می کند.
امام علی(ع) با کلامی شیوا و دقیق به نحوه آفرینش پرندگان و ظرایف خلقت این موجودات می پردازد.
به خدا سوگند پرهیزکاری را ندیدم که تقوا برای او سودمند باشد مگر آنکه زبان خویش را حفظ کرده باشد و همانا زبان مومن در قلب او است.