مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: رواج و بقای مذهب شیعه ی امامیه با تقیه انجام پذیرفته است. آیا با این حال می توان تقیه را از دین ندانست و آن را از دین جدا ساخت؟!
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: امام زمان - عجل الله تعالی فرجه الشریف - متوجه و مراقب ما است، و نمی توان گفت از احوال ما مطلع نیست و ما هر کار و یا هر چه می توانیم آزادانه انجام دهیم.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: آیا حال که همه ی مسلمانان - چه شیعه و چه سنی - اعتقادا و یا عملا زعیم ندارند، نباید در کنار هم بنشینند و چاره اندیشی کنند؟! آیا نباید محافظت و مواظبت کنیم؟! آیا نباید بنشینیم و راه محافظه را پیدا کنیم؟!
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: در روایتی از رسول خدا(ص) آمده است:«حُبِّبَ الیَّ مِن دُنیاکُم: الطّیبُ، وَ النِّساءُ، وَ جُعل قُرّه عینی فی الصلاه».
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: یعنی وقتی که عقل مُدْبِر گردد، تاریک محض است و وقتی که رو کند و به حق متوجه گردد، مِرآت است.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: اگر ائمه ی اطهار (علیهم السلام) حاضر بودند، باز باید به همین روایاتشان عمل کنیم.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: «حدیث ثقلین» از ادلّه ى اثبات غیبت امام زمان ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشّریف ـ است.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: تازه هنوز علی(ع) را معرفی نکرد. با این که این همه بیانات در این حدیث و احادیث دیگری فرموده است. فضایل علی(ع) گفتنی نیست، حق است اما گفتنی نیست! زیرا ما ضعیفُ العقل و الایمان هستیم و ظرفیت نداریم.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: باید مواظب بود که کار و تحمّل ابتلائات در راه حقّ، انسان را به انحراف نکشاند. بزرگانی از اهل علم دیده شدهاند که تبحّرشان در علمیّت و احتیاطشان هم عجیب بود!